Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 4: Voetballen

Pov Louis

We zitten bij het interview. Het interview is bijna afgelopen en het ging tot nu toe prima. Maar die vrouw moet het natuurlijk op het laatste moment verpesten. Ze begint over het onderwerp, waar Niall en ik het juist niet over willen hebben. Ik kijk meteen bezorgt naar Niall, maar hij geeft mij een geruststellende glimlach, om te laten weten dat het oké is. Maar waar het met hem oké gaat, gaat het met mij niet oké. Niemand heeft iets door, alleen Niall.

Het was niet de bedoeling dat Niall erachter zou komen, maar ik hoorde hem een paar maanden geleden aan de telefoon zeggen tegen Simon dat hij wilde stoppen met One Direction. Toen wist ik meteen wat er mis was en wist ik dat ik het hem moest vertellen. Zelf had ik namelijk een paar maanden eerder ook Simon opgebeld om te vertellen, dat ik wilde stoppen. Gelukkig heb ik het nooit gedaan. Het blijft soms zwaar, maar bijna elke dag geniet ik er echt van. Soms het ik gewoon slechte dagen ertussen, maar nu Niall en ik elkaar steunen gaat het al veel beter.

Het klinkt zo kinderachtig. Wie zou er nou stoppen met zo'n geweldig leven leiden, maar ik werd er echt depressief van. Niemand merkte dat, want ik ben heel goed in het verstoppen van mijn emoties, maar ik was echt niet gelukkig. Pas toen ik erachter kwam dat Niall hetzelfde meemaakte en ik eindelijk iemand had om erover te praten, voelde ik me weer gelukkig. Ik weet nu dat niet alleen ben en dat ik altijd bij Niall terecht kan.

We zijn eindelijk weer thuis, na een lange dag. Niall had vanaf het interview al door dat het niet goed met mij gaat, maar we zijn geen moment alleen geweest, dus hij kon niets zeggen. Nu we eindelijk thuis zijn, loop ik meteen door naar mijn kamer. Niet veel later wordt er op de deur geklopt en hoor ik Niall vragen: "Lou, mag ik binnenkomen?" Ik doe de deur open en Niall komt meteen mijn kamer in. "Alles goed? Je was namelijk best wel stil vandaag." Zegt hij. Ik ga op de rand van mijn bed zitten en antwoord: "Het is gewoon weer hetzelfde en alle stress voor de tour en het nieuwe album werken ook niet echt mee. Het was gewoon weer even allemaal te veel vandaag." Niall komt naast mij zitten en zegt: "Dat snap ik, vandaag was ook een drukke dag. Ga anders even voetballen in het parkje, je weet dat je je daar altijd beter door gaat voelen." Ik geef hem een knuffel en sta dan weer op. "Goed idee. Thanks, Niall." Zeg ik. Niall glimlacht even en gaat dan mijn kamer weer uit.

Ik trek snel een korte broek aan en een shirtje. Altijd als ik een drukke dag heb gehad, ga ik even voetballen. Om mijn hoofd leeg te maken. Niall weet dat ik me daar altijd beter door ga voelen, dus ik ben blij dat hij mij eraan herinnerde. Ik heb het nu wel echt even nodig. Op dagen zoals deze wordt het me soms allemaal even te veel. Niemand weet dat ik daar moeite mee heb, behalve Niall dan. Ik laat het gewoon niet merken. Vooral aan de fans wil ik nooit iets laten merken, zij zijn de reden dat wij zo'n geweldig leven hebben, dus zij hoeven niet te weten dat dat leven soms best zwaar is.

Ik loop in mijn sportkleding weer naar beneden en roep: "Ik ben even voetballen. Over een uurtje ben ik terug." Ik hoor iedereen 'oké' roepen, dus ik doe mijn schoenen aan en loop de deur uit. Even mijn hoofd leegmaken.

Dit boek speelt zich af in de tijd voor de Up All Night tour.

Hebben jullie al enig idee wat het geheim/probleem is van Louis en Niall?