Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 38: Louis bellen

Pov Niall

Misschien is dit een domme, overhaaste beslissing. Maar ik kan het gewoon niet meer. De stress en het gemis van mijn familie zijn te erg. Ik wil gewoon, net als Louis, naar mijn familie. Alleen weet ik dat ik voorlopig niet meer terug ga naar de jongens. Misschien dat ik er toch gewoon helemaal mee stop. Misschien had ik er gewoon meteen mee moeten stoppen, toen ik Simon belde een aantal weken geleden.

Als ik op het vliegveld zit te wachten, begin ik toch heel erg te twijfelen. De jongens zijn echt geweldig en ze zijn echt mijn beste vrienden geworden. Het zijn gewoon mijn broers. En het zingen, de optredens en dat allemaal vind ik ook geweldig. Maar het gemist van mijn familie zorgt ervoor dat ik elke keer twijfel of dit wel echt is wat ik wil. Terwijl ik al jaren lang wist dat ik zanger wilde worden. Dit is altijd mijn droom geweest. Maar nu lijkt het soms meer een nachtmerrie.

Na lang twijfelen bel ik Louis op. Hij had gezegd dat ik altijd mocht bellen. Maar ik wilde hem ook niet lastig vallen. Al snel neemt Louis op: "He Nialler, alles goed?" Hij klinkt echt vrolijk. Dat heb ik gemist. Op de achtergrond hoor ik zijn zusjes lachen en hem ook. "Lou..." Begin ik. Louis stopt meteen met lachen en vraagt: "Wat is er, Ni?" "Ik weet niet wat ik moet doen, Louis..." Zeg ik zachtjes. Ik weet het gewoon niet meer. Moet ik nou wel bij de jongens blijven en gewoon doorzetten, of moet ik gewoon naar huis gaan? "Niall, vertel eerst eens wat er aan de hand is." Zegt Louis kalm. Ik adem diep in en uit en vertel dan: "Ik sta op het vliegveld om naar Ierland te gaan." Louis blijft even stil en vraagt dan: "Voor hoe lang?" Zachtjes antwoord: "Weet ik nog niet... Misschien kom ik niet terug."

"Niall, dat moet je niet doen. Je moet het niet opgeven. Ik kom morgen weer terug." Zegt Louis meteen. Ik zucht. Ik had kunnen weten dat Louis mij zou proberen tegen te houden. Ik weet niet wat ik daarop moet antwoorden. Ik weet zelf nog niet eens precies wat ik wil. Aan de ene kant wil ik gewoon naar huis, maar ik twijfel nog. "Nialler, moet ik nu naar huis komen? Wil je dat ik terug kom?" Ik wil niet dat hij terug naar huis komt, het heeft toch geen nut. Dus ik hang gewoon op. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Als Louis morgen weer thuis is, zal het al weer een stuk beter worden. Maar... Misschien is die heimwee wel gewoon een teken dat ik er nog niet klaar voor ben. Het is vanaf X Factor allemaal zo snel gegaan, misschien heb ik gewoon eerst meer tijd nodig. Ik kan altijd over een paar jaar nog een keer bij een ander programma auditie doen. Mijn vliegtuig komt over twee en een half uur en... Ik denk... Ik denk dat mijn keuze vast staan. Ik ga naar huis.