Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 26: Hulp

Pov Louis

Na een week kon ik eindelijk weer douchen. Ik heb ruim een uur onder de douche gestaan. De afgelopen week voelde ik me echt walgelijk. Soms had ik het gevoel dat ik de handen van die klootzakken nog voelde. "Louis?" Hoor ik Harry roepen, terwijl ik me afdroog. "Ja?" Antwoord ik. Harry zegt: "Ik heb verband en zo voor de deur gelegd. Wij zitten allemaal beneden, maar als je liever alleen bent, snappen we dat." Ik weet zelf nog niet eens of ik wel alleen wil zijn. "Dankjewel Haz." Zeg ik. Ik hoor Harry nog: "Geen probleem." Zeggen en dan de trap weer aflopen. Ik trek mijn boxer aan en pak de verbandspullen van de gang.

Bijna al mijn wonden zijn weer verbonden. Alleen de wonden op mijn rug en op de achterkant van mijn benen kan ik natuurlijk zelf niet bij. Met een ongemakkelijk gevoel loop ik, in alleen mijn boxer, naar beneden toe. Een van de jongens moet mij helpen met het verbinden van die wonden, dus ik moet wel. En ik moet ook over dit gevoel heen komen. Zodra ik beneden ben, blijf ik ongemakkelijk onder aan de trap stilstaan. 

Meteen draaien vier hoofden zich naar mij om. "Hey Lou, wat is er?" Vraagt Niall. Ik antwoord: "I-ik heb hulp nodig bij het verbinden van mijn wonden." Langzaam loop ik richting de jongens toe, die allemaal op de bank zitten. Liam strekt zijn armen uit en zegt: "Kom eerst even bij ons zitten en probeer te ontspannen, want ik zie letterlijk elke spier in je lichaam gespannen staan." Ik knik en ga naast Liam zitten. Ik leun tegen hem aan en hij slaat zijn armen om mij heen. Zayn komt naar ons toe lopen en legt een deken over mij heen. Ik glimlach dankbaar naar hem. Zayn gaat naast ons zitten en legt een hand op mijn been. "Lou, het spijt me echt dat ik je niet neerzette net. Ik had echt niet door, dat je het zo erg vond. Het was nooit de bedoeling om jou overstuur te maken, ik wilde je juist helpen." Ik glimlach weer naar hem en antwoord: "Het geeft niet. Ik weet dat je het goed bedoelde." Zayn ziet er meteen een stuk opgeluchter uit.

Na ongeveer een half uur, vraagt Liam: "Zal ik nu jou wonden verbinden?" Ik knik en Liam loopt naar de keuken, om alle spullen te pakken. Ik draai me om naar Zayn en vraag: "Zayn? Mag ik...?" Maar ik maak mijn zin niet af. Ik vind het te kinderachtig en gênant om te vragen. Zayn glimlacht en klopt op zijn schoot. "Hoe wist je dat ik dat wilde vragen?" Vraag ik verbaast. Zayn antwoord: "Omdat ik ook bij iemand zou willen zitten, als ik jou was geweest." Liam komt weer terug lopen met alle verbandspullen en zegt: "Misschien kun je beter gewoon gaan liggen op de bank, dan kan ik in één keer je benen en rug verbinden." Ik knik en ga liggen op de bank. Zayn klopt weer op zijn been, dus ik leg mijn hoofd op zijn been neer. 

Zayn streelt zachtjes door mijn haar en zegt: "Probeer je alleen op mijn stem te concentreren en niet op wat Liam doet. Ik ga gewoon random dingen vertellen om je af te leiden, oké?" Ik knik. Zayn begint: "In een land hier ver vandaan, waren eens vijf jongens die goed konden zingen." Meteen begin ik te lachen en zeg: "Serieus Z, ga je een sprookje maken van ons verhaal?" Zayn begint ook te lachen en zegt: "Ja, waarom niet. Ik moest even snel iets bedenken. Nu sssttt en luister naar mijn verhaal. Alle vijf deden ze mee aan een tv programma genaamd X Factor." Voordat ik het weet, kan ik mijn ogen niet meer open houden. Ik sluit mijn ogen en binnen een paar seconde voel ik mezelf in slaap vallen.