Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 7: Tijd

Pov Zayn

Louis rolt zich helemaal op en sluit zijn ogen. Ik heb Louis nog nooit zo gezien. Hij ziet er gebroken uit. Ik sta op, om een deken over Louis heen te leggen. Zodra ik de deken over hem heen leg, schiet hij overeind. "Shh, ik doe niets. Ik leg alleen een deken over je heen. Ga maar weer liggen. Alles is goed. Je bent hier veilig." Zeg ik tegen hem. Louis mompelt iets onverstaanbaars en gaat dan weer liggen. Ik leg de deken opnieuw over hem heen en ga dan weer op de andere bank zitten.

Als Louis in slaap gevallen is, zegt Harry: "Ik heb hem nog nooit zo bang gezien. Hij was echt in paniek." We knikken allemaal. "We helpen hem er wel doorheen. Hij heeft nu gewoon onze steun nodig en tijd om alles te verwerken. Als hij morgen aangifte heeft gedaan, voelt hij zich misschien al beter." Zeg ik. Ik hoop dat het morgen beter met hem zal gaan, maar het is niet gek dat hij nu bang is. Het is wel verschrikkelijk om hem zo te zien. Vooral omdat Louis altijd vrolijk en druk is. Ik denk dat ik hem de afgelopen twee jaar, misschien één of twee keer heb zien huilen. Louis is degene die ons altijd weer opvrolijkt, als we er even doorheen zitten. Maar van die Louis, is nu weinig over.

Het is net 00.00 geweest, als Niall vraagt: "Blijven jullie allemaal hier vannacht?" We kijken elkaar even kort aan en dan antwoord ik: "Ja! We blijven vannacht allemaal op de bank slapen. Om Louis te steunen." Iedereen knikt en Niall glimlacht opgelucht. Niall staat op en zegt: "Laten we dan een matras van boven halen. Dan kunnen twee van ons op het matras slapen en de andere twee op de bank." Ik sta ook op om Niall met het matras te helpen.

Als alles helemaal klaar ligt, gaan Niall en ik op het matras liggen. "Zayn?" Vraagt Niall, na een tijdje. "Wat is er, Niall?" Antwoord ik. Zachtjes vraagt Niall: "Denk je dat Louis boos is op mij? Misschien denkt hij wel dat het mijn schuld is." Ik kijk Niall verbaast aan. Niall heeft er toch niets mee te maken? "Wat bedoel je, Niall? Hoezo zou hij boos op jou zijn? Jij hebt toch niets gedaan?" Vraagt ik verbaast. "Jawel. Ik was degene die voorstelde dat hij ging hardlopen. Als ik dat niet had voorgesteld, zou er niets gebeurd zijn." Zegt Niall, met een trillende stem. Ik sla mijn armen om Niall heen en geef hem een knuffel. "Ni, het absoluut niet jou schuld. Jij had dit niet kunnen weten. De enige die schuld heeft, is degene die hem aangevallen heeft. Louis zal vast niet boos zijn. Hij heeft gewoon tijd nodig om dit te verwerken." Troost ik hem. 

Ik denk echt niet dat Louis boos op Niall zal zijn. Louis is nooit boos op Niall. Eigenlijk wordt niemand van ons ooit echt boos op Niall. We discussiëren wel eens met Niall, maar echt boos zijn we nog nooit op hem geweest. We zijn sowieso nooit echt boos op elkaar. Vaak zijn we geïrriteerd en soms loopt het uit op een kleine ruzie, maar dat is altijd binnen een paar minuten weer opgelost. "Thanks Zayn." Mompelt Niall en daarna gaat hij weer liggen. Nu maar hopen dat ik gelijk heb en Louis alleen tijd nodig heeft om het te verwerken. Ik hoop zo dat het morgen beter met hem gaat.