Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 54: Onderzoeken

Pov Niall

Zodra Zayn weer in slaap gevallen is, komt er een arts naar ons toe en ze zegt: "We moeten wat onderzoeken doen met Xandra." Xandra kijkt de arts nieuwsgierig aan, maar ik ben een beetje bang voor wat er gaat gebeuren. Ik knik en loop achter die arts aan. Xandra heeft mijn hand vast gepakt, dus zij blijft naast mij lopen.

We komen in een klein kamertje aan. "Xandra mag op het bed gaan zitten." Zegt de arts. Ik klop op het bed en zeg: "Xandra, ga maar zitten." Ik zie in haar ogen dat ze er niets van begrijpt, dus ik til haar op en zet haar op het bed. Ze blijft rustig zitten en kijkt verbaast om zich heen. "Ik wil als eerste naar haar hart luisteren." Zegt de arts. Ik knik en zij legt aan Xandra uit wat ze gaat doen, maar die snapt er volgens mij weer niets van. Dus een beetje gespannen kijk ik toe, terwijl zij naar Xandra's hart gaat luisteren. Zoals ik al verwachtte schrikt Xandra er van en probeert ze meteen weg te komen.

Ik pak haar arm vast en zeg: "Rustig, lieverd. NiNi is hier." Ze kijkt mij angstig aan. "NiNi blijft bij je." Zeg ik en ik til haar op mijn schoot. Met wat kleine tegenstribbelingen heeft de dokter dan uiteindelijk toch naar haar hart kunnen luisteren. Daarna wordt haar temperatuur opgenomen om te kijken of ze geen koorts heeft en ook dat vind ze niks. Ik moet haar stevig vasthouden, zodat die thermometer niet uit haar oor gaat. "We moeten nu nog bloed prikken en wat scans maken." Zegt de dokter. Ik zucht en kijk haar angstig aan. "Ze gaat echt flippen, denk ik." Zeg ik. "Ik ga het proberen en als ze echt te bang wordt, verzinnen we iets anders." Zegt ze. Ik knik, maar weet dat het niet gaat werken. Ze heeft jaren lang geen menselijk contact gehad en nu wordt ze ineens de hele tijd lastig gevallen. Ze zal wel doodsbang zijn.

En ik heb gelijk, zodra de dokter met die naald aangelopen komt, flipt Xandra helemaal. Ze begint om zich heen te slaan en weg te komen. Ik hou haar stevig vast en zeg: "Ssh, rustig, Xan. NiNi is hier. NiNi beschermt je." Ik gebaar naar die arts dat ze die naald weg moet doen. Ik wieg Xandra zachtjes heen en weer en probeer haar nog steeds te kalmeren. Die arts loopt de kamer uit en dan kalmeert Xandra al vrij snel weer. Binnen een paar minuten is ze weer helemaal rustig en heeft ze zich helemaal aan mij vast geklemd.

Als die arts terug komt, blijft ze gelukkig ook nog gewoon rustig. "Ik heb het even overlegt en het is echt noodzakelijk dat we de rest van de onderzoeken ook doen, dus we geven haar een pilletje waardoor ze in slaap valt. Dan krijgt ze niets mee van de onderzoeken en houdt ze er ook geen trauma aan over." Verteld ze. Ik zucht, maar knikt dan toch. "Xandra, kun je je mond open doen voor NiNi." Vraag ik, terwijl ik voordoe wat ik bedoel. Xandra opent haar mond, dus ik leg het pilletje in haar mond. Ik geef haar meteen het glas water en zij neemt een slok. "Goed zo." Zeg ik meteen. Ze glimlacht en leunt weer tegen mijn borst aan.

"Ga maar lekker slapen, Xandra. Het is goed." Fluister ik. Ik knuffel haar, totdat ze uiteindelijk in slaap gevallen is. Dan leg ik haar op het bed neer en geef haar nog een kus op haar voorhoofd. "Over anderhalf uur zullen we klaar zijn." Zegt de dokter. Ik wil Xandra eigenlijk helemaal niet alleen laten, maar ik weet dat ik geen keuze heb. Dus met tegenzin loop ik maar weer terug naar de kamer van Zayn.