Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 24: Ziekenhuis

Pov Liam

Het is nog behoorlijk vroeg als ik wakker wordt. Er is nog niemand anders wakker. We moeten pas over een paar uur in het ziekenhuis zijn, dus ik laat iedereen nog maar slapen. Wel besluit ik nu meteen Simon op te bellen. Gisteravond bedacht ik me ineens dat ik dat wel moest doen, aangezien Louis gister voor de ogen van tientallen fans een paniekaanval kreeg. Ik pak meteen mijn telefoon en bel Simon. 

"Goedemorgen Liam." Hoor ik vrijwel meteen. "Goedemorgen Simon." Antwoord ik. "Si, we hebben een probleempje." Simon vraagt bezorgd: "Wat is er aan de hand?" "Gister moesten we terug naar het politiebureau omdat Louis de compositietekening van de daders moest laten maken. Maar op de één of andere manier waren fans erachter gekomen dat we bij het politiebureau waren. Louis was erg van slag en raakte in paniek toen alle fans aan hem begonnen te trekken en duwen. Hij begon te schreeuwen en huilen en dat heeft iedereen dus gezien. Misschien kun jij een persbericht vertellen dat Louis mishandelt is en dat hij tijd nodig heeft om te herstellen, voordat er allemaal roddels rondgaan." Vertel ik. Simon antwoord meteen: "Ja, daar zal ik voor zorgen. Bedankt dat je het mij heb laten weten en wens Louis veel sterkte." Ik bedank Simon en we nemen afscheid.

We zitten in de wachtkamer van het ziekenhuis en Louis is behoorlijk zenuwachtig. "Het is maar heel even. Alleen de hechtingen eruit en dan ben je klaar. Dan mag je eindelijk weer douchen." Probeer ik hem gerust te stellen. "Louis Tomlinson?" Wordt er geroepen. We staan allemaal op en lopen naar degene die ons riep toe. We lopen achter de vrouw aan naar een kamer toe. "Jullie mogen hier even plaats nemen, er komt zo iemand naar jullie toe." Zegt ze. We bedanken haar en ze loopt weer weg. Louis gaat op de onderzoekstafel zitten, Harry en Zayn gaan op een stoel zitten en Niall en ik blijven staan.

Al snel komt er een mannelijke arts binnenlopen. "Hallo, ik ben Fabian. Ik ben de verpleegkundige die vandaag jouw hechtingen eruit komt halen." Zegt hij. Ik zie dat Louis meteen een stuk zenuwachtiger wordt. Zijn ogen worden groot en hij blijft die arts aanstaren. De arts komt dichterbij en zegt: "Ik gok dat jij Louis bent. Kun je je shirt uitdoen, zodat ik de hechtingen eruit kan halen?" Louis reageert niet, maar blijft die arts angstig aanstaren. Ineens rolt er een traan over Louis' wang. "Hey kiddo, ik heb nog niets gedaan. Wat is er aan de hand? Vind je het eng?" Vraagt de arts meelevend. We kijken Louis allemaal verbaast aan. "Lou, wat is er aan de hand?" Vraag ik. De arts staat op en zegt: "Ik wacht wel even buiten, dan kunnen jullie rustig praten." Ik knik en bedank hem. 

Als de arts weg is, pak ik Louis' hand en vraag nog een keer: "Lou, kun je ons vertellen wat er mis is?" Louis antwoord zachtjes: "Hij lijkt op één van die mannen." Ik kijk hem geschrokken aan en vraag: "Is het ook echt een van die mannen?" Gelukkig schud Louis hevig zijn hoofd. "Hij lijkt er gewoon heel erg op." Zegt Louis. Ik streel door Louis' haar en zeg: "Ik zal wel vragen of je een andere arts kunt krijgen. Probeer weer te kalmeren, oké? Alles komt goed." Louis knikt. Ik loop de kamer uit en voor de deur staat de arts te wachten. "Zou u misschien een andere arts kunnen halen? U lijkt op één van de mannen waardoor Louis aangevallen is en hij voelt zich er daardoor niet prettig bij." Vraag ik voorzichtig. De arts antwoord gelukkig: "Ja, natuurlijk. Binnen een paar minuten zal er iemand anders bij jullie zijn." Ik bedank hem en loop weer terug naar binnen.

Louis kijkt mij meteen vragend aan, zodra ik binnen kom lopen. "Er komt een andere arts aan." Zeg ik. Louis zucht meteen opgelucht. Ik ga naast hem staan en streel over zijn arm. "Probeer een beetje te ontspannen. Ik weet dat je zenuwachtig bent en dat is ook niet erg, maar probeer te ontspannen." Zeg ik tegen hem. Louis knikt en ademt een paar keer diep in en uit. Ik pak zijn hand en zeg: "Over een uurtje ben je weer weg uit het ziekenhuis en kun je eindelijk douchen." Louis krijgt een kleine glimlach en knik. Hij is al weer een stuk meer ontspannen. Nu maar hopen dat dat ook zo blijft. 

Nog een extra hoofdstukje. Nu komt er vrijdag pas weer een hoofdstuk op.