Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 14: Thuis

Pov Louis

Het is bijna 01.45, als we de oprit van mijn huis oprijden. Ik pak mijn telefoon en stuur naar mijn moeder: "Mam, we zijn er. X Lou" Liam parkeert de auto en daarna stappen we allemaal uit. De voordeur van het huis gaat open en mijn moeder verschijnt in de deuropening. Meteen vlieg ik haar om haar hals. Ze slaat allebei haar armen om mij heen en ik begraaf mijn gezicht in haar nek. Ik begin weer te huilen en snik: "Ik heb je zo gemist, mama." Ik ben zo blij, dat ik eindelijk bij mijn moeder ben. "Rustig maar, alles komt goed, Boobear." Troost ze mij. De tranen blijven over mijn wangen stromen. Mijn moeder streelt door mijn haar en al snel voel ik dat de jongens over mijn rug of arm strelen.

Na een paar minuten, ben ik eindelijk gestopt met huilen en laat ik mijn moeder los. Mijn moeder geeft de jongens ook allemaal een knuffel en dan lopen we naar binnen. We gaan met z'n alle op de bank zitten. "Doe vooral alsof jullie thuis zijn. Pak gewoon eten of drinken uit de koelkast, als je iets wilt. Ik ben jullie zo dankbaar, dat jullie Louis thuisgebracht hebben. Jullie zijn echt goede vrienden voor hem." Zegt mijn moeder. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht, dat zijn ze zeker. De beste vrienden die iemand zich kan wensen.

Niet veel later, hoor ik voetstappen de trap afkomen. Ik kijk nieuwsgierig wie het is en zie Fizzy verbaast naar mij staren. "Lou?" Zegt ze vragend. "Fizzy!" Roep ik blij. Ze komt meteen op mij afgerend en springt op mijn schoot. Ik moet moeite doen om het niet uit te gillen van de pijn, dus ik bijt op mijn lip. Ik wil niet dat Fizzy iets doorheeft. Ze geeft me een knuffel en zegt: "Ik heb je zo gemist!" Ik streel haar door haar haar en zeg: "Ik heb jou ook gemist, kleintje." Daarna maakt ze zich los uit onze knuffel en als ze mij aankijkt schrikt ze. "Lou, wat is er gebeurd?" Vraagt ze bezorgt. Ik geef haar weer een knuffel en antwoord: "Niets bijzonders, ik ben gevallen met hardlopen." Ze lacht even. "Typisch iets voor jou." Zegt ze dan. Ik ben blij dat ze het gelooft. Ik vind niet dat ze hoeft te weten wat er echt gebeurd is, daar wordt ze alleen maar bang door. "Waarom ben je nog wakker, kleintje?" Vraag ik aan haar. Ze kijkt me weer aan en antwoord: "Ik had een nachtmerrie." "Zal ik bij je blijven slapen vannacht?" Ze knikt hevig en ik geef haar een geruststellende glimlach. Ik sta op en geef mijn moeder een kus. Daarna til ik Fizzy op mijn rug en zie Liam gapen. "Ik ga Fizzy naar bed brengen en blijf dan bij haar slapen. Ik denk dat jullie ook maar moeten gaan slapen. Twee van jullie kunnen in mijn oude kamer en twee kunnen er in de logeerkamer. Welterusten. En heel erg bedankt!" Zeg ik. Ik krijg van iedereen een 'graag gedaan' en 'welterusten' en loop met Fizzy op mijn rug naar boven.

Als we in Fizzy's kamer komen, leg ik haar voorzichtig in bed en ga naast haar liggen. Ze kruipt helemaal tegen mij aan en zegt zachtjes: "Ik heb je echt gemist. Wanneer ga je weer terug?" Ik streel door haar haar en antwoord: "Morgenavond al, maar zodra het nieuwe album af is, kom ik weer terug en blijf ik langer. Maar nu moet jij lekker gaan slapen." Ze mompelt iets en sluit dan haar ogen. Ik druk een kus op haar voorhoofd en sluit ook mijn ogen. Ik ben zo blij dat ik eindelijk even thuis kan zijn. Ook al zie ik er nu al tegen op om morgen weer weg te gaan. Ik kan nu tenminste één dag met mijn familie doorbrengen. Ik ben de jongens zo dankbaar.

Mijn tentamenweek is eindelijk voorbij! Nu heb ik een week vakantie :D.