Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 44: Beter

Pov Louis

Als Niall uit de douche komt, zeg ik: "Ik ga ook even douchen en daarna mijn bed in." De anderen knikken allemaal. Het is al best wel laat en blijkbaar heeft iedereen besloten ook naar zijn bed te gaan, want iedereen loopt naar boven toe. We wensen elkaar alvast een goede nacht en daarna gaat iedereen zijn eigen kamer in. Alleen Niall blijft op de gang gaan. "Wil je bij mij blijven slapen vannacht?" Vraag ik aan hem. Niall glimlacht en knikt. "Ik ben over ongeveer een half uurtje klaar, dan ga ik ook slapen." Zeg ik. Niall knikt en loopt naar mijn slaapkamer. Ik ga de badkamer in.

Na het douchen doe ik mijn boxer weer aan en loop naar de kamer van Liam. Ik klop op zijn deur. De deur wordt meteen open gedaan. "He, wat is er?" Vraag hij. Dus ik antwoord: "Er moest nog even gecheckt worden, of er nog steeds niets ontstoken is ofzo. Zou jij dan willen doen?" "Ja tuurlijk, kom binnen." Zegt hij. Ik loop zijn kamer in en vertel verder: "Mijn moeder zou het eigenlijk controleren vandaag, maar toen moest ik ineens weg." Liam checkt alle wonden op mijn rug en achterkant van mijn benen en zegt dan: "Het ziet er goed uit. De meeste zijn al bijna helemaal geheeld." Ik zucht opgelucht.

Als Liam ineens zijn hand op mijn rug legt, zet ik van schrik een stap naar voor. "Oh mijn god, sorry. Ik had je even moeten waarschuwen. Gaat het?" Zegt hij in paniek. Ik draai me weer om, zodat ik hem aan kan kijken en grinnik. "Ja, je hebt alleen freaking koude handen." Zeg ik. Liam zucht nu opgelucht en zegt dan: "Oeps, sorry." "Het is niet erg." Antwoord ik. Liam kijkt mij met een glimlach aan en zegt: "Wauw, het gaat echt een stuk beter met je." Ik bloos een beetje en knik. "Ik voel me eindelijk mezelf weer." Zeg ik met een glimlach. Ik snap wat Liam bedoelt. De afgelopen weken flipte ik helemaal als iemand mij onverwachts aanraakte, maar nu niet meer. Die dagen bij mijn familie hebben mij echt goed gedaan. "Dankjewel en welterusten." Zeg ik tegen Liam. Hij wenst mij ook een goede nacht en dan ga ik zijn kamer weer uit.

Ik loop mijn eigen kamer in. Niall ligt al in mijn bed en is nog iets op zijn telefoon aan het doen. Ik ga naast hem liggen. "Ik ben echt blij om te zien dat het zo goed met je gaat." Zegt hij met een glimlach. Ik glimlach ook en zeg: "De aankomende week gaan we ervoor zorgen dat jij je ook weer beter gaat voelen. Een weekje bij je familie zal echt wonderen doen." Niall knikt meteen en zegt: "Ik ben echt blij dat ik ze eindelijk weer even kan zien." Ik knik begrijpend. "Laten we nu maar gaan slapen, morgen vertrekken we al vroeg." Zeg ik. Niall knikt en sluit zijn ogen. Ik ga onder de dekens liggen en sluit dan ook mijn ogen.