Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 23: Paniekaanvallen

Pov Harry

We zien allemaal dat Louis het zwaar heeft met die compositietekening. We zien hem letterlijk steeds stiller worden en zich steeds meer afsluiten voor alles. We hadden al verwacht dat dit heel zwaar voor hem zou zijn, daarom zijn we allemaal meegegaan om hem er doorheen te helpen.

Als we eindelijk klaar zijn, zuchten we allemaal opgelucht. Alleen Louis is nog heel gespannen. Het ziet eruit alsof hij elk moment een breakdown krijgt. "Lou, het is voorbij. Je hebt het echt heel goed gedaan. We gaan nu naar huis en dan kunnen we de rest van de dag leuke dingen doen." Probeer ik hem te troosten. Hij geeft alleen een klein knikje. Ik besluit hem maar even met rust te laten. Ik weet dat Louis er een hekel aan heeft, als je hem pusht om iets te vertellen. Hij wilt liever met rust gelaten worden, dus dat doe ik dan ook.

Zodra we buiten komen, zien we dat er overal fans staan. Dat was nou precies, wat we nu niet konden gebruiken. Ze beginnen meteen allemaal te gillen en aan ons te trekken. We blijven dicht bij elkaar en proberen er doorheen te komen. Maar al snel gaat alles achter elkaar mis. Louis begint te huilen en schreeuwen: "Laat me los! Laat me gaan! Help!" En Niall wordt claustrofobisch en begint te hyperventileren. "Zayn, Liam, zorg dat Louis de auto in komt, dan zorg ik dat Niall er doorheen komt." Zeg ik snel. Zayn en Liam knikken en gaan snel naar Louis toe. Ik pakt Niall's arm stevig vast en zeg: "Ni, doe je ogen dicht en luister alleen naar mijn stem." Niall knikt en sluit zijn ogen. Ik begin rustig te lopen en ga verder: "Goed zo, buddy. Haal even diep adem. Alles gaat goedkomen. We gaan nu naar de auto toe en dan naar huis. We zijn er bijna. Nog even volhouden. Probeer rustig te blijven ademen. Nog maar een paar meter." Zodra we bij de auto zijn, duw ik snel Niall de auto in en kijk dan eerst of Zayn en Liam Louis er doorheen hebben kunnen krijgen. Gelukkig, zie dat ze er ook al bijna zijn, dus ga ik de auto in.

In de auto zit Niall helemaal in elkaar gedoken. Hij huilt zachtjes. Ik kan het niet aanzien om hem zo te laten zitten, dus ik trek hem op mijn schoot en streel zachtjes over zijn rug. Niall heeft wel vaker last gehad van zijn claustrofobie, maar nog nooit zo erg. Hij verbergt zijn gezicht in mijn shirt en zegt zachtjes: "Ik wil naar huis toe." Als Liam, Louis en Zayn de auto inkomen, zie ik dat Louis er nog erger aan toe is als Niall. Liam gaat achter het stuur zitten, terwijl Zayn probeert Louis te kalmeren. Niall blijft zachtjes herhalen: "Ik wil naar huis." Ik hou hem stevig vast en zeg: "Shh, we gaan nu naar huis toe. Alles is goed. Je zit veilig bij ons in de auto en we gaan nu naar huis toe."

De autorit was absoluut verschrikkelijk! Niall heeft de halve weg gehuild, maar stopte gelukkig na een tijdje. Maar Louis is er behoorlijk slecht aan toe. Hij had zich helemaal opgerold op Zayn's schoot en elke zoveel minuten begon hij uit het niets te schreeuwen. Gelukkig zijn we nu thuis. We laten ons allemaal op de bank vallen. "Niall?" Zegt Louis zachtjes. We kijken hem allemaal verbaast aan. "Gaan we nog film kijken?" Niall begint te lachen en antwoord: "Ja, dat had ik toch beloofd." Louis krijgt een kleine glimlach. Ik had niet verwacht dat ik nu al een glimlach terug op zijn gezicht zou zien. "Maak je dan ook popcorn?" Vraagt Louis onschuldig. Niall begint weer te lachen en antwoord: "Vooruit dan maar." Niall en Louis geven elkaar een knuffel en dan gaat Niall naar de keuken. Louis staat op en zegt: "Ik zoek de films uit en jullie zijn verplicht om alle films te kijken zonder commentaar." Liam, Zayn en ik kijken elkaar heel verbaast aan. We hadden allemaal niet verwacht dat Niall en Louis meteen weer vrolijk zouden zijn.

Aangezien iedereen zo blij was over dat ik volgende week elke dag ga updaten, dacht ik, laat ik maar een extra hoofdstuk plaatsen :D