Home (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 47: Xandra

Pov Liam

We staan allemaal verbaast naar het meisje te kijken. Het lijkt wel alsof ze hier al jaren alleen overleefd heeft. En dan besef ik me dat dat waarschijnlijk precies is wat er aan de hand is. Ik denk dat zij hier al jaren alleen woont. Daarom geeft ze ons geen antwoord, probeerde ze ons aan te vallen en is haar kleding veel te klein.

Langzaam komt het meisje dichter naar ons toe. Harry zet meteen een stap achteruit waardoor ik grinnik. Maar eigenlijk is het wel logisch aangezien hij net bijna een speer in zijn hoofd had. Ze haalt haar speer uit de boom en loopt dan naar Zayn toe. Ze kijkt naar zijn wond en het bloed. Daarna wenkt ze naar ons en loopt dan weg. Zayn probeert overeind te komen, maar het lukt hem niet. Dus ik zeg tegen Harry en Zayn: "Blijven jullie maar hier. Ik ga achter haar aan." Ze knikken allebei en dan ga ik snel achter het meisje aan.

Ze loopt echt super snel door het bos heen, dus ik moet moeite doen om haar bij te houden, maar uiteindelijk stoppen we bij een open plek in het bos. Ik zie hier allemaal brakstukken liggen. Misschien is zij ook neergestort met een vliegtuig ofzo. Ze heeft hier een hele slaapplek gemaakt. Het is helemaal overdekt tegen de regen. Ze wenkt mij om naar "binnen" te komen, dus dat doe ik. Ze zoekt tussen wat spullen. Ik kijk een beetje rond en zie een klein notitie boekje liggen. "Mag ik hierin kijken?" Vraag ik. Ze kijkt mij verbaast aan, maar als ik het boekje pak, gaat ze gewoon verder met zoeken, dus dat zie ik als een teken dat ik in het boekje mag kijken. "Xandra" Staat er op de voorkant. "Heet jij Xandra?" Vraag ik. Bij de naam Xandra draait ze zich om en kijkt mij verbaast aan. Ze heet dus Xandra denk ik.

Mijn hart breekt als ik het boekje lees. Het is een heel kinderlijk handschrift, dus het kostte me best wel veel moeite om het te ontcijferen, maar ze schrijft steeds over hoe bang ze is en hoeveel ze haar ouders mist. Haar handschrift wordt verder in het boekje steeds onduidelijker, alsof ze niet meer weet hoe ze moet schrijven. En de laatste bladzijde is alleen maar gekras. Ze zal hier ondertussen wel zo lang zitten dat ze niet meer weet hoe ze moet schrijven en praten enzo.

Na een paar minuten wordt er ineens op mijn schouder getikt. Als ik me omdraai zie ik dat het meisje achter mij staat met een EHBO kist. Ik spring meteen overeind en zeg: "Je bent geweldig, Xandra!" Xandra krijgt een glimlach op haar gezicht. Ik pak de EHBO kist van haar aan. Ik heb geen idee hoe ze hier aan komt. Misschien kwam die uit het vliegtuig. "Ik ben trouwens Liam." Zeg ik. Ze kijkt mij vragend aan. Dus ik wijs naar mezelf en zeg: "Liam." Xandra krijgt nu een glimlach. Ze wijst naar zichzelf en zegt: "Xandra." Ik glimlach en knik. Daarna wijst ze naar mij en zegt: "Leeyum." "Goed zo!" Zeg ik met een glimlach.

Xandra loopt weer naar "buiten" dus ik loop achter haar aan. Samen lopen we terug naar Zayn en Harry. Xandra loopt weer zo freaking snel door het bos. Maar al snel zijn we weer bij Zayn en Harry. "Ze heet Xandra. En zij is ook neergestort met een vliegtuig, alleen dan een paar jaar geleden." Vertel ik. Ik zie medelijden in hun ogen als ze naar Xandra kijken. Xandra gaat op haar knieën naast Zayn zitten en wijst naar de EHBO kist. Dus ik zet de EHBO kist naast haar neer. "En ze heeft een EBHO kist." Zeg ik tegen de anderen. Zayn kijkt nu heel opgelucht. Xandra gebaard dat ik dichterbij moet komen, dus dat doe ik. Ze geeft mij betadine, gaasjes en verband. Ik snap wat ze bedoelt, dus zeg tegen Zayn: "Sorry, Z. Ik moet het opnieuw verbinden." Hij zucht, maar knikt dan wel.

Zodra ik het verband er zo strak mogelijk omheen doe, begint Zayn weer te schreeuwen. Xandra schrikt ervan en springt achteruit. Als het verband eromheen zit, vraag ik aan Zayn: "Gaat het?" Hij heeft zijn ogen nog steeds stijf dichtgeknepen, kaken op elkaar geklemd en knikt dan. Niet heel overtuigend dus.

Ik kijk om me heen om Xandra te zoeken. Al snel zie ik dat ze zich verschuild achter een boom. "Xandra, kom maar." Zeg ik voorzichtig. Als ze niet komt, loop ik naar haar toe. Ik steek mijn hand naar haar uit en die pakt ze aan. Dan lopen we samen weer naar Zayn en Harry. Xandra kijkt een paar seconde schrikachtig om zich heen. Maar daarna loopt ze weer naar de EHBO kist. Ze pakt er een mitella uit en loopt dan naar Harry. Ze gebaard hem dat hij moet gaan zitten en dat doet hij. Heel voorzichtig doet ze de mitella bij hem om. Harry legt zijn arm in de mitella en zegt: "Dankjewel Xandra."

"Laten we maar proberen te slapen." Stel ik voor. Iedereen knikt. Als Xandra ons ziet knikken, knikt zij ook, waardoor ik begin te lachen. Harry en ik gaan naast Zayn zitten. Hij is nog steeds elke keer aan het kermen van de pijn. Harry legt Zayn's hoofd op zijn been en streelt door zijn haar. Xandra kijkt ons twijfelend aan, maar gaat dan op een paar meter afstand zitten op de grond. "Slaap lekker." Zeg ik. Ik sluit mijn ogen, maar binnen een paar seconde voel ik dat er iemand op mijn schoot kruipt. Als ik mijn ogen open doe zie ik dat het Xandra is. Ze geeft mij een kopje alsof ze een kat is, nestelt zich helemaal tegen mij aan en sluit dan haar ogen. Ik glimlach en sluit ook mijn ogen weer.

Opgedragen aan Gemini336 omdat zij met heel veel ideeën is gekomen. Jullie moeten ook echt haar boeken gaan lezen, want die zijn heel goed. En ze heeft ook 1D Fanfictions :D