Just His Wedding Planner

JHWP: Twenty Nine

Hayme's POV

Today is my wedding day. 

And I don't fucking know kung bat ko pa naisipan ituloy toh. 

I was about to cancel this fucking wedding ng nakiusap sakin si Sophia na wag muna. She wasn't ready to tell her parents the truth. 

She said she needs time. And pinagbigyan ko siya. 

Pero hindi na niya nasabi yung totoo, kaya eto umabot na kami sa kasal namin. 

Hindi ko alam kung gugustuhin ko bang pumunta si Gabi ngayon. I don't want her to get hurt. Pero if she will come, I'm gonna runaway with her. 

And I don't fucking care what other people will say. 

"Anak are you ready?" Mom asked me while fixing my tie. I just nodded. 

"Oh bat parang hindi ka masaya?" Hindi ko pinansin ang tanong ni Mommy. 

"Basta anak, follow your heart" She said then she kissed me on my cheeks then lumabas na siya ng room. 

Follow your heart. 

Ano nga ba ang gusto ng puso ko?

After a few minutes tinawag na ko ng wedding coordinator.  Mag stastart na raw ang wedding. 

Pag punta ko sa venue agad hinanap ng mata ko si Gabi. But I can't find her. Kahit nung nag lalakad kami nila Mommy sa aisle siya parin ang hinahap ko. 

Where are you Gabi?

Maya maya Sophia started walking down the aisle. 

I can see it on her face that she was not happy.  Well hindi lang naman siya ang hindi masaya sa mga nangyayari. 

Nakipag shake hands ako sa Dad niya then bineso ko mom niya. 

"Hayme wait" Pinigilan niya akong lumapit kay Father. 

"I know you don't like what's happening now. At ako ang may kasalanan nun" She said. Di naman malakas boses niya ako lang ang nakakarining pati narin ata si father. 

 Nagtataka naman yung ibang bisita namin sa nangyayari. 

"I'm letting you go now Hayme. Do what makes you happy. I'm sorry sa lahat ng ginawa ko. And thankful din ako kasi nakilala kita." Di ko mapigilan umiyak sa sinasabi niya. 

Kahit niloko niya ako syempre madami na rin kaming pinagsamahan ni Sophia. 

I kissed her forehead then niyakap ko siya. 

"Thank you so much." I said then bumitaw nako sa yakap. 

"I hope we can still be friends. I'll see you soon" She said then lumapit na siya kay Andrew  na nasa dulo then tumakbo na sila. 

Ang dami nag kakagulo dahil sa nangyayari. They don't have any idea. 

Wala na akong sinayang na oras, tumakbo na rin ako paalis papunta sa sasakyan ko. Naririnig ko mga tawag nila pero di ko pinansin. 

Mabilis kong pinatakbo yung sasakyan ko papuntang Manila.

It's already night ng makarating ako sa condo ni Gabi, medyo na traffic kasi ako. Pag dating ko sa harap ng unit niya agad ako nag doorbell. 

Nagtaka ako ng si Hans yung nag bukas ng pinto. 

"What are you doing here?" I asked him. 

"Wow angas mo ah ako nga dapat  nagtatanong niyan sayo eh" 

"Where is Gabi?" Di ko na lang pinasin yung sinabi niya.

"Wala, kaya umalis ka na" He said. 

"What do you mean wala?" 

"Wala. As in wala. Ano simpleng word lang di mo alam?"  Di ko siya pinansin pumasok agad ako sa loob. 

"Hoy tresspasing ka!" Sigaw niya. 

Hinahanap ko na siya sa buong unit niya pero hindi ko parin siya makita. Bigla na akong nag panic. 

"Asan siya?!" Sigaw ko kay Hans. 

"Hindi ko alam okay" 

"Impossible na hindi mo alam!" 

"Eh sa hindi ko nga alam wala ka na dun magagawa!" He said. 

"Nasa Cebu siya noh?" I said. 

"Ewan ko dun sa babaeng yun. Pinag utusan lang ako na linisin condo niya"

Tama nasa Cebu siya, dun lang naman siya pupunta kasi andun family niya. 

Agad akong lumabas sa condo at tinawagan yung kaibigan ko na may ari ng isang airline. Tinanong ko sakanya kung nakasakay ba si Gabi sakanya papuntang Cebu. Sasabihan naman daw niya ako pag nahanap niya as soon as possible.

I'll never let you go Gabi. 

A/N: Sorry guys di nako nakapag ud! Kakatapos lang kasi ng finals eh. Yey! Christmas break na namin!