Alayına Karşı

Alayına Karşı|25

Ben geldim!!! Özlediniz mi bakalım beni?

Neler yapıyorsunuz, nasıl geçiyor tatil. Okulların çoğu da açılıyormuş yavaştan. Özlediniz mi okulu?

Allah belamı versin ben en nefret ettiğim kızı görmeyi göze alarak söylüyorum özledim. Vallaha özledim.

Özledim ama yarın diyete ve spora başlıyorum, eğer başlamayı düşünen okul açıldığında milleti çatlatmayı ve kıslandırmayı oha bu kız Ne olmuş demek isteyenleri bir alalarım buraya. Bu köşede herkes birbirine moral verecek tamam mı?! Başaracağız biz bunu!

Bol bol yorum yapmayı ve tabiki de oy vermeyi unutmayın.

Keyifli okumalar....
Sınır: 450 oy  2,5K yorum

⛓🗝
Alayına Karşı|25

"E peki Haktancığım," dedim keyifle. "Pamuk şeker kafalım benim, Karahan senin Denizhan'a çalıştığını biliyor mu?"

"Ya olay bana nerden geldi amına koyayım! Ben ne yaptım şimdi?!" Bu isyanın sahibi tabiki de pamuk şeker kafalı Haktan'dan başkası değildi.

"Biliyorum." Dedi Karahan gayet rahat bir şekilde. "Tek zeki olan siz misiniz amına koyayım? Haktan neden yanımda kalıyor zannediyorsunuz?"

E bu hikayede büyük bir salak varsa o da Haktan oluyordu.

"Amına koyduğumun salağı işte," Dedi Denizhan elini alnına koyup. İçimi falan mı okuyordu acaba? "Bir boku da becer be Haktan. Bir boku da becer."

"Ya ama," dedim hayal kırıklığıyla. "Bunu bilmemeliydiniz. Sinirlenmeliydiniz falan burada bir kaos ortamı olmalıydı." Oflayarak koltuğa oturdum. "Tüm keyfim kaçtı." Dedim kollarımı göğsümde bağladım.

"Bu gerizekalı amip beyinliye Dedim ki Abim olacak Karahan lüzumsuzu Türkiye sınırlarına girerse bana haber uçur Dedim," Dedi Denizhan ve koltukta yaylandı. "Karahan efendi Türkiye'ye geliyor, bir de geçmiş benim civcivimin karşısına yerleşmiş gider ayak kanka olmuşlar falan. Bakın gerçekten sinirlerim tepemde."

"Denizhan ben Türkiye'ye geldim hadi ne yapacaksın kardeşim?" Dedi Karahan alayla.

"Karahan," Dedi Denizhan ama elini yine alt dudağının üzerinde gezdiriyordu ve gözleri benim üzerimdeydi. "Ortamda kainatın en güzeli varken seninle oturup laf dalaşına girmeyeceğim git duvarla konuş."

Kahkahama engel olamadım. "Ama şımarırım bak." Dedim alayla.

Denizhan göz kırpıp başını arkaya yasladı. "Şımartan bensem şımarmakta özgürsün."

"Sen çok yavşak bir şey oldun." Dedim Denizhan'ın buz mavisi gözlerine bakarken.

Yavşak, tatlı, vurdum duymaz bir şey olmuştu. Ve ben gitgide daha çok çekiliyordum ona. Bu serseri halleri hoşuma gitmiyor değildi ama onun günlük hayattaki halini de biliyordum. Sert bir adamdı. Çevresinde ona yabancı insanlar girince duvarlarını örüyordu. Kimseyi kendine yaklaştırmıyor herkesle soğuk konuşuyordu.

Ama bana hiç bir zaman öyle olmamıştı. Belki başlarda aramızda çok uzak mesafeler olduğu içindi ama şimdi oturup birbirimizle dalga bile geçebiliyorduk.

"Denizhan İzmir'i ben de çok şımartırım biliyor musun?" Karahan'ın dedikleriyle elimi alnıma vurdum. Eh be Karahan. Çocuğum tut şu dilini diyorum sana iki dakika be. Karahan yine piçliğini yapmış Denizhan'ın sinir dolu gözlerini üzerine çekmeyi başarmıştı.