Alayına Karşı

Alayına Karşı|30

Ben geldim.
Nasılsınız?

Öncelikle otuz bölüm olmuşuz. Hangi ara aq?
Ama otuz bölümüz, okunma sayımız 96K oldu mu yani? Yakıştı mı şimdi bize?

Gerçekten çok üzülüyorum. Kitabım büyümeyi haketmiyor mu yahu?

Oy vermeyi ihmal etmeyin ki kitabımız daha çok büyüsün.

Hadi siz okuyun bölümü, ben de gidip Sezen Aksu şarkılarının arasında kaybolayım.

Keyifli okumalar...
Sınır: 520 Oy 3,2K yorum

⛓🗝
Alayına Karşı|30

"Kestik!"

Denizhan beni yavaşça yere bırakırken. Denizhan'ın gözlerindeki okyanuslardan çıkmış normal hayata dönmüştüm ve üşüyen vücudumu hissetmeye başlamıştım.

"İzmir'in bornozunu getirin çabuk!" Dedi Denizhan benden önce davranarak duşa kabinden çıkıp elini uzattı. Kayıp düşmemek ve kafamı gözümü yarmamak adına uzattığı elini tuttum. Denizhan titreyen elimi okşadı. "Çok üşümüşsün." Dedi.

Asistan kız siyah bornozu getirdiğinde Denizhan bornozu üzerime geçirip şapkasını kapadı.

Titreyen ellerimle bornozun kuşağını bağlayıp Denizhan'a bakmadan banyodan çıktım.

O nasıl bir zamanlar benim ona bakışlarımı, ona yaklaşma çabalarımı görmezden geldiyse bende onun sözlerini, onun dediklerini görmezden gelmiştim.

Yani en azından o görmezden geldiğimi düşünecekti. Çünkü bana , sana bir şey olursa yaşayamam demişti.

Allah aşkına ben ona 6 yıldır aşıktım aşık! Nasıl bunu görmezden gelebilirdim nasıl Denizhan'a sağır olabilirdim ki?!

Mesela o bana bunu derken ben de hüngür hüngür ağlarken ona sımsıkı sarılıp 'Ben sensiz nefes alamam bile.' Deyip boynuna saklanabilirdim. Ama yapmamıştım.

Gücümden, gururumdan, kendime ve bir zamanlar yaşadığım üzüntüye, kalp kırıklarına duyduğum saygıdan dolayı yapamamıştım. Yoksa biz de bilirdik salak kızlar gibi sırf bi baksın sırf konuşsun diye yalakalıklar yapmayı sürekli öpüş kokuş olmayı ve hatta bazıları gibi bacak açmayı.

Ama bundan nefret ediyordum ve ağırbaşlı olmanın her zaman kazanan taraf olduğunu düşünüyordum.

Hızlı adımlarla ilerlerken Çiçek tanıma geldi. "İzmir yukarıdaki odada senin kıyafetlerin. Bu halde dışarı çıkma üşürsün." Dedi. Bu çok iyi olmuştu. Hızlı adımlarla onun dediği gibi yukarıya çıktım ve kapısı açık olan odadan içeriye baktım. Kıyafetlerimi yatağın üzerinde gördüğümde Çiçek'in bahsettiği odanın burası olduğunu anlamıştım. Odaya girip hızla arkamadan kapıyı kilitleyip bornozla üzerimi kuruladım ve üzerimdeki mayoyu çıkardım.

Daha fazla üşümemeye çalışarak hızla çantamın içine koyduğum iç çamaşırlarımı giyinip üzerime taytımı, oversize tişörtümü geçirdim. Islak saçlarımın havluyla ıslaklığı aldıktan sonra topuz yaptım. Ardından da yatağa oturup ayakkabımı giyinmeye başladım.

Kapının çalmasıyla bağcığımı bağlamayı bırakıp koşa bir an kapıya baktım. "Bir dakika."

Bağcımı bağlamayı bitirip ayağa kalktım ve kapıya ilerleyip kilidi ardından da kapıyı açtım.

Denizhan içeriye girip arkasından kapıyı kapattı. Merakla ona bakarken Denizhan elindeki siyah sweatshirtü toparlayıp başımdan geçirdi. Şaşkınlıkla kalakaldım.