Alayına Karşı

Alayına Karşı|40

Hola!!

Nasılsınız yavrular? Gececi tayfa bi el kaldırsın bakayım!

Yine mis gibi tam uyku kaçıracak delirtecek bomba bir bölümle geldim. Bence ben bu dünyaya kaos yaratmaya gelmişim.

Bol bol yorum yapmayı unutmayın aşklar. Yapın ki sınır çabucak dolsun ve yeni bölüm de hemen gelsin!

Keyifli okumalar...
Sınır: 760 oy 5K yorum

⛓🗝
Alayına Karşı|40

Denizhan, yüzüstü yatakta yatıyordu. Beyaz örtü beline kadar örtülüydü.

Uyuyor olabilirdi. Ahenk onun uyumasını fırsat bilip bana oyun yapıyor olabilirdi.

Lakin, Denizhan...bana bile dövmelerini göstermezken. Ahenk'in yanında nasıl oldu da üstünde hiç bir şey olmadan yatıp uyuyabilmişti?

Hastayken üstünü bile çıkarmama izin vermemişti sırf dövmelerini görmeyeyim diye. Şimdi ise...

"Bak gördün mü?" Dedi Ahenk keyifle bana bakarak. Ama ben ise gözümü Denizhan'dan alamıyordum.

Yaptın mı bana bunu buz mavisi? Senin kucağında ağladım ben, birbirimize sarılıp daldık uykuya. Sen kıyabildin mi bana? Daha beş gün önce ya, beş gün önce senin yerine, senin göğüsümde ağladım, hiç mi vicdanın sızlamadı?

Kalbim değil, bu kez canım kırıldı, ruhum kırıldı. Bu sefer hiç olmadığım kadar paramparça oldum. Ayakta duracak gücü bile kendimde zar zor buluyordum. Adım atıp atamayacağımdan bile emin değildim.

Aldatılma hissi böyle bir duygu muydu? Bu kadar ağır bu kadar can mı yakıcıydı? Nefes alamıyordum. Ellerim titriyordu. 

Halbuki sevgili dahi değildik. Hiç bir şey değildik birbirimizin hayatında ama demiştim ya size ilk zamanlar, bizim Denizhan'la aramızda dünyanın en saçma bağı var diye. O bağ kopmuyordu bir türlü. Her şeyin sorumlusu da o bağdı işte.

Ve ben, bundan sonra o bağın düğüm yerini bulup çözecek, Denizhan'ı hayatımdan koparacaktım.

"Sen gerçekten tam bir sürtüksün." Dedim Ahenk'e hitaben. Yutkunamıyordum bile kalbim sıkışıyordu. Tüm hayati işlevlerim durmuş gibiydi.

"Denizhan'ın bana aşık olduğunu görmüyor musun?" Dedim Ahenk'e bakarak "Bu kadar gurursuz musun sen? Başka bir kadına aşık olduğunu, onun uğruna şarkılar yazdığını bile bile girdin mi onun altına?"

Amacım Ahenk'i de yerin dibine sokmaktı. Denizhan'ı ise....

Kalbim feci sıkışıyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Hem onu vurmak, öldürmek istiyordum. Hem de sesimi bile çıkarmamak ona hitaben hiç bir şey yapmayıp sessiz sedasız gitmek istiyordum.

"Sana aşık," dedi Ahenk omuz silkerken. "Ama benimle birlikte. Demek ki eksik olan şey sende İzmir."

Gülmeme engel olamadım. "Bende eksik bir şey yok," dedim sinirle. "Ben size fazla geldim, kaldıramadınız."

Denizhan'ı buldu yeniden gözlerim. Ellerim titriyordu. Nasıl bir tepki vereceğimi de bilmiyordum. Tek bildiğim kalbimin ciddi manada sıkıştığı ve sakin olamazsam, burada olası bir nöbet geçirecek olmamdı.