Alayına Karşı

Alayına Karşı|17

Hola civcivler!
Nasılsınız bakalım.

Ben ufak bir ergen vakasıyla uğraştım Allah'ın belası salak.

Ama neyse geç de olsa bölümü yetiştirdim.

Yorum yapmayı unutmayın.  Yıldız tuşuna basmayı da.

Keyifli okumalar.
Sınır: 370 Oy 1800 Yorum

⛓🗝
Alayına Karşı|16

Kulaklarımı dolduran telefon sesiyle yerimde dönüp sıcaklığa daha da sokuldum.

Telefon bana inat daha yüksek bir sesle çalmaya devam ederken yerimde rahatsızca kıpırdandım.

"Rahat dur civciv." Boğuk sesi duyduğumda durakladım.

Bir dakika,

Hayır! Denizhan burada değildi. Hayal görüyordum. Kesinlikle hayal görüyordum.

Peki nasıl Denizhan'ın hayali belime sımsıkı sarılıp beni kendine çekebiliyordu?

Beynime dün gecenin görüntüleri sızdı. Zihnim görüntüleri büyük beyaz perdeye aktardığında her şeyin farkına varmıştım. Denizhan, gerçekten yanımdaydı. Dün gece ansızın sanki buna ihtiyacım olduğunu hissetmiş gibi gelmişti. Onu kocamana rağmen gitmemiş benimle ilgilenmişti. Saatlerce ağrım az da olsun azalsın diye masaj yapmıştı. Ve onun kokusuyla, sıcaklığıyla rahatlayan vücudum kendini uykuya bırakmıştı. Denizhan da hece gitmemişti ve şimdi dip dibeydik.

Üstelik sıcak nefesini yüzümde de hissediyordum.

Gözlerimi araladım yavaşça. Denizhan'da ben de birbirimize dönük ve yan bir şekilde yatmıştık. Bir elim Denizhan'ın gömleğinin içine sızmış kalbinin üzerinde duruyordu. Denizhan'ın ellerinden biri  belime  sımsıkı sarılmışken öbür kolunu boynumun altından geçirip sırtımı sarmıştı ve bu da yetmiyormuş gibi benim bir bacağım onun bacakları arasındaydı. Resmen birbirimize kenetlenmiştik. Ana o kadar rahat ve huzurluydum ki. Normal de hiç dar bir yerde sıkışık yatmayı sevmezken burada ömür boyu böyle yatabilirdim.

Kalbinin hızlı hızlı attığını ve şu zamana kadar duyduğum en güzel melodi olduğunu söylemiş miydim?

Ah Denizhan, o kadar yakışıklıydı ki. Onu daha önce hiç uyurken görmediğimi farkettim. Görmemin imkanı da yoktu ama kesinlikle büyük bir manzara olduğu kesindi.

Ahenk, bu manzarayı ne kadar da çok görmüştü belkide? Denizhan belki de defalarca onun yanında soluklanmıştı. Belki de dövmelerini o okşamıştı o incelemişti.

Kalbim sıkıştı.

Tamam, anın tadını çıkarmalıydım. Bu benim hayat felsefelerimden biriydi. Zaten iki hayat felsefem vardı. İlki ölümüne itlik serserilik, ikincisi ise anı yaşa.

İşimi rahatlatmak ve Ahenk düşüncesinden kurtulmak adına derin bir nefes alıp gözlerimi tekrardan karşımdaki yakışıklıya diktim. Saçları dağılmıştı. Gömleğinin sadece sondan iki düğmesi ilikliydi. Artık nasıl yattıysak düğmeleri de açılmıştı. Tüm kasları ve pürüzsüz teni ortadaydı. Dövmelerini incelemek istiyordum ama belimdeki elleri hareketlendiğinde rezil olmamak adına hızla gözlerimi onun gözlerine diktim.