Alayına Karşı

Alayına Karşı|43

Hola kaossever bebeklerim benim!

Nasılsınız aşklar? Neler yapıyorsunuz bakalım?

Yeniden bir karantinaya giriyoruz ve benim mi psikolojim bozuldu anlamadım, karantinaya girmekten zevk alıyorum yeminle. İyice kafayı sıyırdık.

Neyse neyse, size bomba gibi bir bölümle geldim. Satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin.

Keyifli okumalar,
Sınır: 815 Oy 5K yorum

⛓🗝
Alayına Karşı|43

Gözlerimi beni dikkatle izleyen buz mavisi gözlerine diktim. "Beni kaybetmeyi göze alıyor musun, fırtınanın dinmesine göz mü yumacaksın buz mavisi?"

"İzmir," dedi Denizhan. Dolan gözlerimi kırpıştırıp ağlamamak için kendimi zorlarken gözlerimi gökyüzüne diktim. Anlatmayacaktı işte. Anlatmayacaktı ve bende onu anlatması için zorlayamazdım.

Tek isteğim aramızda engel olmaması, ona sonsuza dek güvenmekti. Benden bir şey saklanmasını sevmiyordum çünkü kendimi salakmış gibi hissediyor, deliriyordum. Aynı zamanda çok da üzülüyordum.

"Fırtınam koptuğundan beri bırak dinmesini, durulmasına bile izin vermedim." Dedi.

Belki de seviyordu ama hayatına karışmamı istemiyordu. İşte ben de bunu yapamazdım ki.

Ne olacaktı şimdi, biz birbirimize bir nefes kadar yakındayken bir ömür uzak mı olacaktık?

Ben artık kaldıramazdım. Gerçekten bunu daha fazla yapamazdım. Ya yanımda olmalıydı ya da ikimizde bir daha birbirimizi görmeyecektik.

Belirsizlik ve dengesizlik beni mahvediyordu.

"Ya siktir!" Dedi doğrulurken. Karşımda durup ellerini yanaklarıma koydu. "Bak bana civciv."

Ellerini ittirip ona arkamı döndüm ve derin bir nefes alıp gözlerimi sildim. Ağlama İzmir. Yeter artık daha fazla ağlama. "Ne var?" Diye homurdandım. Ağlamamaya çalışarak.

"Ağlama." Dedi.

"Ağlamama da karışma!" Dedim sinirle. "Ağlarken de sana sormayacağım!"

"Ağlama gerizekalı içim gidiyor görmüyor musun?!" Dedi kollarını arkadan belime sarıp beni kendine çekti. "Denizhan bırak!" Dedim sinirle. Denizhan beni daha da sıkı sarıp dudaklarını saçlarımın üzerine bastırdı. "Şhh, tamam bebeğim sakin ol." Dedi burnunu da saçlarımın arasına saklayıp derin bir nefes aldı. "Anlatacağım, tamam. Üzme kendini."

"Beni sen üzüyorsun!" Dedim yeniden sinirle. "Benden bir şeyler saklayacaktın madem hiç aşık olduğunu söylemeseydin! Bıraksaydın siktir olup gitseydim!"

"Ya İzmir sus artık!" Dedi Denizhan. Göz devirdim. "Gitme lafı bir daha ağzından çıkarsa Allah belamı versin bir ömür bu yatta böyle denizin ortasında yaşarız."

E bana uyar. Çekelim hemen Maldivler'e ben bir ömür yaşarım.

"Benim hayatımdaki tek kadın sensin," dedi. Sırtım onun göğsüne yaslıyken iç
çekip dudaklarımı ıslattım.