Դպրոցում ես ուշադրություն չէի դարձնում Դանիելի վրա եւ փորձում էի մոռանալ նրա հետ կապված ամեն ինչ.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Վերջին ժամանակներս նա իրեն նման չէր. Առաջ աշակերտները անգամ նրա ձայնից վախենում էին, իսկ հիմա նա ընդհանրապես քիչ էր շփվում իր ընկերների հետ.
Դասից հետո ֆիզիկայի ուսուցիը ասաց, որ ես մնամ. Ես զգուշացրեցի Էմմային. Էմման շտապում էր Ալեքսի հետ հանդիպման եւ ինձ չսպասեց.
Ուսուցիչը ինձ առաջադրանք տվեց. Ես պետք է թեմա պատրաստեի Նյուտոնի օրենքների վերաբերյալ.
Միջանցքում ոչ-ոք չկար. Դասերը վերջացել էին. Ես հիշեցի, որ մոռացել եմ դասարանում պատմությանս դասագիրքը.
Ես բացեցի դասասենյակիս դուռը. Ես մոտ 2 րոպե սառած մնացի. Ինձ թված, թե սիրտս հասել է իմ կոկորդին, եւ հրաժարվում էր վերադառնալ իր նախկն տեղը. Ոչ, սա վախ չէր. Սա....
Խորը շնչեցի.
<<Ժամանակ են գտել... Չէին կարող գոնե դուռը փակել? >>
Ես ձեւացրեցի, որ ոչինչ չեմ տեսնում. Շրջվեցի ու գնացի.
<<Իմ կարծիքով ինձ նկատեցին>>
Ես չտեսա աղջկա դեմքը, չտեսա տղայի դեմքը. Բայց չէի կարող սխալվել. Այդ մուգ մազերը եւ լայն թիկունքը պատկանում էին... ԴԱՆԻԵԼԻՆ.
Նրանք համբուրվում էին.Դա ուղղակի համբույր չէր. Դա համբույրի շարունակությունն էր.
<<Միայն սա էր ինձ պակաս>>
Ես ամբողջ գիշեր չքնեցի. Ես ընդհանրապես այս վերջին ժամանակներում լավ չեմ քնում, բայց այս առավոտ ես կոտրված արթնացա.
Խորանալ ուսման մեջ չէր ստացվում.
Գիշերները ես մղձանվանջներ էի տեսնում. Անգամ երազում փնտրում էի իմ հարցերի պատասխանները. ՈՒ ՉԷԻ ԳՏՆՈՒՄ.
