Ես չգիտեմ, թե նա ինչ է ուզում ինձանից. Ինչու է նա իրեն այդպես պահում? ՆՐԱ աչքերում այնքան ատելություն,սառնություն ու անտարբերություն կա.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Ես վախենում եմ նրանից. Մեկ-մեկ թվում է, որ նա հրեշ է. Նա վեխեցնում է բոլորին իր շրջապատում.
Երեկ մեր բակում սպանել եմ մի փոքրիկ շունիկ. Կտրել էին շունիկի ականջները, իսկ հետո սպանել. Խեղճ կենդանի. Եւ գիտեք ովքեր են դրա հեղինակը? Այո, Դանիելը, Ստիվը եւ Ադամը.
Ինձ դրա մասին պատմել է, մեր բակից մի երեխա.Այդ երեխան հիմա հոգեկան շատ վատ վիճակում է. Ու ամեն ինչի մեղավորը ՆՐԱՆՔ ԵՆ.
Ես գիշերները սկսեցի ատել. Ինձ թվում էր, թե նա այստեղ է'իմ սենյակում.
Մեկ շաբաթ է նրան չեմ տեսել, որի համար շատ ուրախ էի. Ես անգամ սկսեցի մտածել, որ նա այլեւս այս դպրոցում չի սովորի. Սակայն ես նորից սխալվեցի.
Ես իմ սենյակում էի երբ հայրս կանչեց.
-Լիլի աղջիկս իջիր, մենք հյուր ունենք.
Ես իջա հյուրասենյակ եւ ինչ տեսա... Դանիելը հորս հետ զրուցում էր.
-Դու?- ասացի ես շատ զարմանլով.
-Դուք արդեն ծանոթ եք?- ասաց հայրս շատ ուրախ.
-Պապ, նա ինչ գործ ունի այստեղ?
- Աղջիկս, նա մեր նոր հարեւանն է. Ես մտածեցի, որ դու դեմ չես լինի, որպեսզի նա քեզ պաշտպանի.
-Նա? Ինչից?- ասացի ես ինձ հազիվ զսպելով.
-Գիտես, որ մեր թաղամասում սպանություններ են լինում, ես քո մասիմ եմ մտածում.-վերջացրեց հայրս.
Այդ ընթացքում Դանիելը կանգնած, լուռ լսում էր ու ժպտում... ոնց կուզեի հիմա նրան ապտակել.
-Բայց պապ...
-Վերջ Լիլի,ես վստահ եմ դուք կընկերանաք.
Ընկերանալ? ԵՐԲԵՔ.
Հայրս գնաց աշխատանքի, իսկ ինձ թողեց այս մարդասպանի, հրեշի հետ.
-Գնա այստեղից.-ասացի ես
-Չլսեցիր հայրդ ինչ ասեց?- ասաց նա ժպտալով.
-Ինչ ես ուզում ինձանից?
-Դեռ շուտ է ինչ-որ բան ուզել.-լրաջանալով ասաց նա.
Նա մոտեցավ գրկեց ինձ ու համբուրեց.Սկսզբում ես ոչինչ չէի անում.. ինչի? Հետո սկսեցի ըննդիմանալ. Ես հրեցի նրան եւ ասացի.
- Հեռու մնա ինձանից....
-Թե չէ ինչ? Ուզում ես ասել, որ չէիր ուզում?
-Չէ.- գոռացի ես...
-Քեզ դուր եկավ.
-Չէ
Նա մոտեցավ ու ինձ սեղմեց պատին.. նորից ես լսում էի նրա շնչառությունը, ես տեսնում էի քիչ առաջ համբուրող շուրթերը.. նրանք այնքան քաղցր էին.. <<ինչեր ես մտածում Լիլի, ուշքի արի>>..
Երկար էր նայում նա ինձ վրա, ոչինչ չեր ասում... իսկ հետո ասաց.
-Ես քո կյանքը դժոխքի եմ վերածելու, դու չպիտի հանդիպեիր ինձ, դու չպիտի մոտ լինեիր ինձ.. իսկ հիմա պետք է պատասխան տաս.
-Դու արդեն ինձ սպանել ես,դու հրեշ ես.. էլ ինչ ես ուզում ինձանից.
Մենք խոսում էինք շշուկով. կարծես կողքի սենյակց մեզ կարող էին լսել... Ես դողում էի.
-Շատ համարձակն ես ձեւանում բայց ես լսում եմ, թե ինչպես է քո սիրտը բաբախում, ես տեսնում եմ, ինչպես ես դողում... ինձ դա դուր է գալիս..- ասաց նա կոպիտ ձայնով.
-Բաց թող ինձ խնդում եմ.- ասացի ես.
Նա բաց թողեց ինձ եւ նայելով ինձ ասաց.
-Պատրասր եղիր...
Շրջվեց ու դուրս եկավ տանից.. Ես վազեցի ու արագ փակեցի դուռը..
