9-1: Section Of Death

Chapter 20

Nala demonyo ang pag ngisi ko habang ibinabato isa isa ng parang dart ang mg kutsilyo ko. Iniwasan ko ang mga vital areas nya dahil alam kong walang thrill kapag walang konting brutal ang pagpatay na gagawin ko sa kanya.

Mas magandang humingi na ako ng tulong sa mga kaibigan ko.

Nang maubos ko ang maliliit na mga kutsilyo ay agad akong naglakad papunta sa lamesa. Hinang hina naman syang nakatingin sa akin habang duguan na ang katawan nya dahil sa mga maliliit na mga kutsilyo.

Ang galing talaga ng baby ko! Mamaya pag huhugutin ko muli yan sa katawan nya ng malinis ko silang muli.

Agad ko ng kinuha ang martilyo ko. At syempre ang katandem nyang mga pako.

"Tulong!!! Tulungan nyo ako!" muling nagpapapalag si Vicson ng makita ang hawak ko. Mukhang di na masama kay Vicson na my naiisip rin pala syang naiisip ko. Hmmm.. kung sabagay. Matalino rin naman sya. Kaya nga sya napuntang section 1.

Prente at mababagal ang mga kalakad ko papunta sa gawi nya. Talagang sinisimot ko ang anumang mga nangyayare at mga mangyayare ngayon. Sobrang saya ng nararamdaman ko.

Pero panira talaga yung boses nya eh! Ipit! Kakaiba talaga. Imbis na maging musika sa aking tenga ang bawat hiyaw nya dulot ng sakit eh baka paglabas ko rito sa kwartong kinalalagyan namin eh binge na ako.

Hay wag naman sana.

Kaya kinuha ko ang panyo na nasa gilid ng upuan nya saka ito pinantapal paikot sa bibig nya. Para hindi na makakapagsalita. Hiyaw hiyaw rin kasi minsan, Vicson . Di ko kaylangan ng boses mo!

Muli kong itinuloy ang naudlot kong pag mo moment kanina. Muli kong hinawakan sina Martilyo at ang mga pako ko. Binitawan ko kasi ito kanina noong tinalian ko sya sa bibig ng hindi makapag salita.

Kita ko ang pagpapawis nya at ang pag kunot ng mga noo nya dulot ng mga pumapasok sa utak nya na posibleng mangyare sa kanya.

Hmmm.. ano kaya?

Saan kaya ako mauuna?

Sa paa? Sa kamay? Braso ba? O mga tuhod?

Napanguso pa ako at bahagyang inilagay nag crossed arms sa harapan nya.

"Ano sa tingin mo Vicson ang uunahin ko sayo? Hmmm.. paa ba gusto mo para hindi ka na makalakad pa? Ayy.. kamay nalang kaya para hindi mo na subukang manlaban pa sa akin kung sakaling palayain kita? Hmmm.. maganda rin yung sa ma braso para durong na mga buto mo pero mukhang the best na ang mauuna ay yung sa tuhod mo para ma kuryente ka pa!" Masaya kong sabi.

Hmmm.. magandang idea nga yung naisip kong mga yun. Pero mukhang mas magandang simulan muna sa mga pag hihirap kesa sa nandoon na agad sya sa last point na pwedeng hindi nya na maramdaman pa ang paghihirap ng mga paa nya.

Pumwesto na ako.

Nag indian seat ako sa harapan nya.

Habang naka indian seat ay nag angat ako ng tingin sa kanya at parang batang inosenteng inangat ko ang pako at martilyo sa harapan nya.

Nang makita ito ay nagpapapalag ang buong katawan nya. Parang gusto nya ng patayin ko nalang sya ng walang kahirap hirap dahil alam nya na ang mga susunod na mga mangyayare.

Kinuha ko ang isa nyang paa.

Pinaghiwa hiwalay ang mga iyon kahit na pilit nyang tinatanggal iyon sa pagkakahawak ko.

At dahil ganun parin ang mga nangyayare. Patuloy parin nyang inaalis sa pagkaka hawak ko ang paa nya at maiksing maiksi lang ang pasensya ko ay walang pasabing minartilyo ko ng malakas ang paa nya.