Amor Cambia Todo | Lutteo ✅

28.

Złapałem dziewczynę za rękę i poprowadziłem ją do jadalni, gdzie czekali na nas moi rodzice.

- To jest moja dziewczyna, Luna. - powiedziałem, wskazując ręką na moją towarzyszkę.

- Dobry wieczór. - powiedziała nieśmiało brunetka.

- Cieszę się, że nareszcie mogę Cię poznać. - odezwał się tata, podchodząc bliżej nas.

Odkąd mama wróciła do domu, stał się dużo lepszym człowiekiem. Nie wymaga ode mnie robienia wszystkiego najlepiej i częściej okazuje, że jest ze mnie dumny.

Po tym jakże stresującym wstępie, zajęliśmy miejsca przy stole w oczekiwaniu na naszą kucharkę.

- Chodzicie do jednej szkoły? - zapytał tata, przerywając panującą między nami ciszę.

- Luna też uczy się w Blake, ale jest klasę niżej. - odpowiedziałem, chcąc jej jakoś pomóc.

- Czyli poznaliście się w szkole?

- Nie. - odpowiedziała dziewczyna. - Poznaliśmy się w tamte wakacje w Cancun.

- Luna jest meksykanką. Przeprowadziła się tu rok temu. - dodałem, gdy brunetka skończyła mówić.

- Zmiana kraju musiała być do Ciebie bardzo trudna. - tym razem odezwała się mama.

- Na początku było mi bardzo ciężko, ponieważ praktycznie nikogo tutaj nie znałam, ale z czasem się przyzwyczaiłam i w tym momencie nie wyobrażam sobie mieszkać poza Buenos Aires. - zaczęła opowiadać, coraz bardziej swobodnie.

Po kilku minutach rozmowy o naszych przeprowadzkach, w pomieszczeniu pojawiła się Josefina z kolacją. Gdy każdy dostał swoją porcję, zabraliśmy się za jedzenie. Widziałem jak Luna zaczyna czuć się coraz bardziej komfortowo, a rodzice przestają być tacy spięci. Czy tylko ja się dzisiaj tak nie przejmowałem?!

- Matteo wspominał, że zanim dowiem się więcej o Twojej przeszłości, muszę zadać Ci kilka pytań? - zapytał ojciec, gdy skończyliśmy posiłek.

- Tak. Mam nadzieję, że będę w stanie na nie odpowiedzieć.

- W takim razie podaj mi dokładną datę Twojej adopcji.

- Dziewiąty listopada 2003 roku. - powiedziała bez dłuższego namysłu.

- To było w Meksyku, tak?

- Z tego co wiem, tak. - odpowiedziała, poprawiając się na krześle.

- Podaj mi jeszcze imiona i nazwisko Twoich obecnych opiekunów.

- Monika i Miguel Valente.

- Na razie tyle mi wystarczy. Za chwilę skontaktuję się z moim znajomym z Meksyku, który ustali jak najwięcej informacji o Twoich biologicznych rodzicach.

- Bardzo Panu dziękuję. To dla mnie naprawdę ważna kwestia.

- Rozumiem. Postaram się dostarczyć Ci wszystkie informacje najszybciej jak się da.

Kontynuowaliśmy naszą rozmowę, opowiadając moim rodzicom o naszym pierwszym spotkaniu. Gdy zrobiło się późno, zaproponowałem Lunie, że razem z Sergiem odstawimy ją do domu. Dziewczyna zabrała swoje rzeczy z pokoju i po pożegnaniu się z moimi rodzicami, zajęła miejsce w samochodzie. Usiadłem obok niech i chwyciłem ją za rękę.

- Mówiłem Ci, że będzie dobrze. - powiedziałem, gładząc kciukiem jej delikatną dłoń.

- Miałeś rację. Twoi rodzice są naprawdę super. - odparła wyraźnie zadowolona z dzisiejszego wieczoru.