[EGD]: Chapter 37

10 2 0
                                    

I'm Sorry, Good bye.

~*~
JILLIAN ROCHE.

"Jillian, gising." naramdaman 'kong may tuma-tapik sa pisngi ko.

"Jillian, si Hailee in-atake. Bilis!" sabi pa at pag-mulat ko ay nakita 'kong nasa harapan ko si Jenny.

"Ha?! Anong nangyari?!" sigaw ko pa at dali dali 'kong ginising si Henry.

"Henry, gising na." sabi ko pa at tina-tapik ang kaniyang balikat.

"Hmm? Bakit?" tanong niya pa.

"Tara na, in-atake 'daw si Hailee." sabi ko at nagma-madali siyang tumayo.

Ini-lock ni Nash ang sinakyan naming van, at tumakbo kaming lahat na parang may Zombie Apocalypse o baka mukhang naging Train to Busan pa dahil sa gina-gawa namin. Pero si Joaquin ang nangungunang tumakbo.

"Pindutin mo pa, bilis!" sabi naman ni Joaquin kay John at pinindot pa 'nga ito.

Nandito kami ngayon sa loob ng elevator na halatang kabado dahil sa nangyayari. 'Nang biglang tumunog ang elevator, ay agad kaming dumeretso papuntang kuwarto ni Hailee.

Nakita namin ang Mommy ni Hailee na umi-iyak, at nakita 'kong naka-bukas ang pintuan ng kuwarto ni Hailee.

"Tita!" sigaw ni Joaquin at tumakbo siya papunta doon.

Sumunod naman kami.

"Ano 'pong nangyari?" tanong ni Joaquin sa Mommy ni Hailee 'nang bumitaw si Joaquin sa pagkaka-yakap nilang dalawa at tumingin sa kuwarto ni Hailee, ngunit wala na siya doon.

Wala ng naka-higang Hailee doon.

"Tita, nasaan po si Hailee?" tanong ni Joaquin habang nasa loob ng kuwarto at kami ay nasa labas lamang.

"Tita, nasaan siya?" tanong pa ulit ni Joaquin 'nang lumabas siya ng kuwarto at halatang nagu-guluhan.

Pati kami ay nagu-guluhan na 'rin.

"W-Wala n-na s-si-siya." sabi ng Mommy niya at napa-takip na lang ako ng bibig.

~*~
JOAQUIN LUCAS MIGUEL.

Hindi kayang i-sink in sa utak ko ang mga nangyayari ngayon. Hindi ko alam kung dapat ko 'bang paniwalaan ang mga na-rinig ko. Pero dahil si Tita Ainah na ang nag-sabi na wala na si Hailee.

She's gone.

Umupo ako sa upuan na nasa harapan ng kuwarto ni Hailee at napa-hilamos nalang ako ng mukha ko.

Napa-hawak na laman ako sa sentido ko at pilit na isini-sink in sa utak ko ang mga na-rinig ko.

Naramdaman 'kong may umupo sa tabi ko at hinagod ang likuran ko. Alam 'kong si Tita Ainah ito.

"Joaquin, ito ang journal notebook na na-iwan sa kuwarto ni Hailee. Ito ang palagi niyang sinu-sulatan, palagi ko siyang naa-abutan na nagsu-sulat sa notebook na ito." napa-tingin ako kay Tita at inia-abot niya sa akin yung notebook at um-ayos ako ng upo.

Yung journal notebook na ibinigay ko . . .

Kinuha ko iyon at binuksan iyon. Tinanggal ko ang pagkaka-strap nito, ang dami na agad na naka-sulat rito kahit kabi-bigay ko lamang sa kanya nito noong nakaraang araw.

Sa unang pahina ay blangko, pero sa susunod na pahina may naka-sulat na.

November 25, 201*

Dear Red,

         Salamat sa journal notebook na ito, na-gustuhan ko at na-tuwa ako sa ini-regalo mo sa akin ngayong kaarawan ko. Hmm, sorry kung hindi ako nakapagpa-salamat sa'yo ng ibinigay mo sa akin ito. Nawala kasi sa isip ko dahil ang daming bisita kanina, mas ina-asikaso ko kasi sila. Pasensya na. Heto ako ngayon, naka-upo. Kata-tapos lang akong turukan, maayos naman ang kalagayan ko. Pero sa tingin ko, hindi na ako tatagal. Kaya, ngayon pa lang, sasabihin ko na 'to sa'yo. Kung sakaling bigla nalang akong mawala, pasensy—
























Bigla 'kong isinara ang notebook, hindi ko kasi kaya eh. Nai-iyak na ako, pero nandito pa 'din si Tita Ainah sa tabi ko.

"Umuwi na kayo, masyadong gabi na. Maga-alas nuwebe na, baka kayo'y hanapin sa sari-sarili ninyong bahay." sabi ni Tita Ainah.

And yes, it's getting late now. Hindi pa kami kuma-kain.

"Tita, okay la— No, kids. Go home now, I am okay. Papu-puntahin ko nalang yung Daddy ni Hailee, salamat sa pag-punta ninyo dito. Naka-luwag luwag na naman ako, salamat. Our little angel was gone." sabi ni Tita at ma-luha luha siya sa sinabi niya.

Sabay sabay kaming bumaba at ini-hatid kami ni Nash sa sari-sarili naming bahay.

"Salamat, Nash. Sa susunod ulit, ingat kayo." sabi ko sa kanila at itinaas ko ang aking kanang kamay para mag-paalam.

Huling iha-hatid ay si Jenny.

Pagka-bukas ko ng pintuan ay wala na namang tao sa bahay, syempre mag-isa na naman ako.

Si Mommy at Daddy, nasa business trip. Si Ate Inna ay nasa Palawan kasama si Kuya Erick. Si Manang, nag-bakasyon sa kanila sa probinsya.

So, ako lang talaga.

Isinarado ko ang pintuan at binuksan ang ilaw sa sala. Ipinatong ko saglit yung notebook sa lamesa habang nagi-init ako ng tubig para sa noodles na magiging hapunan ko.

Ganito lang ako minsan, hindi naman ako ma-alam mag-luto eh. Minsan naman, lalabas ako mag-isa at doon kakain ng mag-isa ulit.

Nag-timpla ako ng kape ko, para makapag-aral ako mamaya. Malapit na ulit kasing pumasok.

Kung saan ako mahina, ayun ang pagfo-focus-an 'kong aralin, lalo na sa pesteng English na 'yan!

Ang dami 'ngang nagsa-sabi na bakit 'daw ako nahi-hirapan sa subject na 'yun eh, madali lang naman 'daw maintindihan ang mga naka-sulat doon.

Aba, ewan ko! Ang lalalim kasi ng mga salita 'dun, kainis. Hindi ko alam yung ibig sabihin ng ibang salita, kaya wala talaga akong  maintindihan.

Umupo ako at tinignan ang Journal Notebook na nasa tabi ng braso ko. Humigop muna ako ng itinimpla 'kong kape, tsaka ko binuklat ulit ang notebook.

Balak ko sanang tignan ang huling isinulat niya rito, kaso biglang sumipol ang takure. Nai-sarado ko ulit ang notebook at tsaka tumayo ulit para patayin yung stove.

'Nang patayin ko 'yun ay binuksan ko na yung packaging 'nung cup noodles at ibinuhos ang ma-init na tubig roon.

Tinakpan ko ito ulit at binuksan ko ulit yung notebook ni Hailee. Tinignan ko kung saan ang huling sulat niya dito.

Dear Red,

         I'm sorry, good bye.

Labis na nama-maalam,
Hailee Aeinah Morales.

Every Girls' Dream [Gimme 5]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon