Every Girls' Dream [Gimme 5]

[EGD]: Chapter 21

~*~
CHAPTER 21: HOPELESS

~*~
LAILA.

Maka-lipas ang tatlong araw, back to normal na kami. Yung tipong puro klase at sobrang busy ka na sa school works. Hindi na ako makapag-open ng accounts sa social media dahil sa sobrang busy.

Hindi pa 'rin talaga ma-wala sa utak ko yung first day sa Tagaytay. Hanggang ngayon, tandang-tanda ko pa 'rin yung lahat ng nangyari.

Alam na 'rin ng buong barkada na si Jillian at Joaquin na. Edi mas lalong nasaktan si Brace.

M.U. pa 'nga lang, hindi na kaya ni Brace.

First Blood.

Maging sila pa kaya?

Double Kill.

"Honey, are you okay? Nandito na tayo." sabi ni Mommy. Tinignan ko ang paligid ko at oo 'nga, nasa school na pala ako.

"Yes, Mom. Una na po ako, see you later." sabi ko at kiniss ko yung cheek ni Mommy.

Andami ko na namang bitbit na libro. Hindi ko keri. Help me, mga bes.

Lutang ka na naman, Laila. Anong nangyayari sayo? Ugh, shems. Nawa-wala na naman yung diwa ko. Kasalanan 'to ni Brace eh! Joke lang. Si Brace kasi, ay nako.

"Hala, Ate. Sorry po, hindi ko po sina-sadya." sabi ko. Ayan, sa sobrang lutang ko, naka-bangga ako. Muntikan ko 'pang mabitawan yung mga libro ko.

College Student ata si Ate. Ang ganda niya, siguro Tourism ang kinuha niya dahil sa uniform niyang suot.

"Okay lang." sabi niya at nag-smile siya. Omg, may dimples si Ate! Hala ang cute.

"Ah sige po, una na po ako Ate. May klase pa po ako eh." sabi ko na nai-ilang. Eh, hindi naman kasi kami close ni Ate.

"Wait lang," sabi niya at hinawakan niya yung braso ko. Napa-tingin ako mula sa pagkaka-hawak niya sa akin hanggang sa pretty face ni Ate. "May problema ka ba, baby?" tanong ni Ate. Ay, may naalala ako sa baby na 'yan.

"U-uhm, w-wala naman po." sabi ko na nai-ilang pa 'rin.

"Alam 'kong meron, mag-usap tayo mamaya. By the way, I am Sheena Bueno. Pwede mo akong maging Ate dito, mag-kita nalang tayo mamayang recess, okay? See you later, baby." answeet ni Ate, kiniss niya yung forehead ko. Mabuti pa si Ate. Hays, hanggang dito ba naman, 'baby' pa 'rin yung nari-rinig ko? Eh naalala ko diyan sila Joaquin eh.

"Uhm, Laila Soriano po." sabi ko at nag-smile. Oh, antagal ninyo ng nagba-basa dito pero ngayon ninyo lang nalaman yung surname ko. Sorry na, hehe.

"Ang cute naman ng name mo," kasing cute ko po, hehe. "Oh sige na, una ka na." sabi ni Ate at tumakbo na ako kasi baka ma-late ako.

Sa sobrang pagma-madali ko, may naka-bangga akong lalaki. Ay malay ko ba kung sino 'yun. Edi ayun, sumabog yung libro ko sa sahig. Napaka-lampa ko talaga. Ayos ba?

Isa isa 'kong kinuha ang mga libro ko, at yung lalaki tumulong 'din. Pero kukunin ko na sana yung Math Book ko, ng mahawakan niya ang kamay ko dahil parehas sana naming kukunin yung libro.

Napa-tingin tuloy ako 'dun sa lalaking hindi ko kilala.

"Brace?!"

"Laila?"

Ay atup, kapag pinag-tagpo 'nga naman ng tadhana. Joke laaang. Malapit na kaming ma-tunaw sa mga tingin namin.

"Ayieee! LaCe talaga, shems!" 'nang may sumigaw, napa-kurap ako at kinuha ni Brace yung Math Book ko at tumayo.

"Akin na kamay mo." sabi ni Brace. Edi ayun, tinulugan niya akong maka-tayo.

"Mga bes! Kini-kilig ako." rinig 'kong sabi ni Jenny. Ay, nandun pala sila.

Napa-tingin ako kay Brace at napa-tingin 'din siya sa akin.

"Thank you." sabi ko at ngumiti sa kanya.

"No problem, tara na?" paga-aya niya at sumama nalang ako. Hindi kami close 'no!

Pero hanggang ngayon, nasa kanya pa 'rin yung libro ko eh. Ayieee, kini-kilig akesh!

Mas lalo akong nahu-hulog kay Brace eh. Pa-fall!

~*~
JILLIAN.

Ansaya nila 'no? Samantalang ako, hindi ko alam kung nasaan yung boyfriend ko. Ilang araw na 'ring hindi nagpa-paramdam. Tatlong araw na, mula 'nung nagpa-alam siya sa akin.

"Jillian, diba si Joaquin 'yun?" siniko ako ni Jenny 'nang sabihin niya 'yun sabay turo sa kung saan 'man.

"Oo 'nga, Jillian. Bakit ngayon lang siya pumasok?" tanong ni Gem.

Habang ako, naka-titig lang 'dun sa lalaking nagla-lakad. At walang iba kundi si Joaquin.

Hindi niya sina-sagot ang mga tawag ko, hindi siya nagre-reply. Ano 'bang problema nito? Ni hindi 'man lang ba niya na-isip na nag-alala ako ng sobra sa kanya?

Nanliit ang mga mata ko 'nang tumayo ako, hindi ako nag-dalawang kompruntahin 'tong lalaking 'to. Boyfriend ko siya!

"Jillian, saan ka pupunta?" tanong ni Jenny pero hindi ko siya pinansin at dere-deretso lang akong nag-lakad hanggang nandito na ako sa harapan niya.

"Joaquin." tawag ko, pero tumingin lang siya ng deretso. Hindi 'man lang ba mag-sabi ng 'sorry'? Wala 'man lang ba siyang sasabihin?

Umiwas siya ng tingin, tumalikod at aalis na sana. May problema ba siya? At hindi siya pumasok kahapon?

"Joaquin, may problema ka ba? May problema ba tayo?" tanong ko ng deretsuhan sa kanya 'nang humarap siya sa akin habang naka-sakbit ang bag niya sa kanya.

Bakit tumitig lang siya?!

"Joaquin, sabihin mo 'nga. Meron ba talaga tayong problema? Kasi kung meron, pwede nating ayusin." malapit na akong ma-puno, nagti-timpi na lang talaga ako.

Wala pa 'rin siyang imik! Kahit isang letra o salita, wala siyang sina-sabi.

"Wala." sabi nito.

Maraming estudyante ang nag-tinginan sa amin, pero wala akong pake. Gusto ko lang malaman kung bakit siya nagkaka-ganyan.

"Kung wala, bakit hindi mo sina-sagot yung mga tawag ko sayo? Bakit hindi ka 'man lang mag-reply sa mga texts ko? Bakit hindi mo 'man lang ako bisitahin sa bahay? Bakit parang wala ka ng paki-alam sa relasyon natin? Bakit ka absent kahapon? Bakit, Joaquin?!" naramdaman ko na ang mga pesteng luha sa pisngi ko at naramdaman ko 'ding merong kumapit sa braso ko.

"Beh, tara na." hini-hila na ako ni Gem pero pilit 'kong tina-tanggal ito. Si Joaquin, wala na siyang paki-alam kahit umi-iyak na ako.

Hindi nag-tagal ay umalis si Joaquin ng para 'bang walang nakita o nangyari.

Bale wala lang ba lahat yung isang linggo na 'yun? Hanggang 'dun nalang ba kami? Pina-asa niya lang ba ako? Bakit ganun? Hindi ko na siya maintindihan. Bakit parang nawawalan na siya ng pag-asa? Bumi-bitaw na ba siya?

Wala na ba talagang pag-asa?