Every Girls' Dream [Gimme 5]

[EGD]: Chapter 22.1

~*~
CHAPTER 22.1: JUST LIKE THIS

~*~
JOAQUIN.

4:45 AM, nasa bus na kaming lahat pero humiwalay ako sa sariling bus namin at sinamahan ko si Hailee dito sa bus nila.

Si Hailee yung nasa may bintana, at ako naman nasa tabi lang niya. Wala naman sigurong masama kung tatabi lang ako sa kanya, 'di ba?

Kaylangan 'kong matutunan kung paano mahalin 'tong babaeng 'to. Pero, ayokong mawala si Jillian sa akin.

Jillian is my world, pero siguro wala na. Baka siguro, sumuko na siya.

I saw Jillian staring at us, nakita ko namang magka-tabi sila ni Brace. Nakakapag-selos, bakit kaya pumayag si Jillian na tumabi sa kanya si Brace?

Nakita ko namang tumingin sa akin si Brace, nakita ni Jillian kaya tumingin 'din sa kinagawian ni Brace. Ang ginawa ko, inihawi ko nalang ng pabalik yung kurtina, ayokong makita silang sweet.

"Joaquin, matulog na muna tayo. Maaga pa, ina-antok pa ako." sabi ni Hailee at sumandal siya sa balikat ko. Maga-alas sinco pa lang, matagal-tagal pa ang biyahe.

"Sige na, matulog ka na muna. Mamaya pa ako, hindi pa ako ina-antok. May dala ka 'bang gamot?" tinanong ko si Hailee.

"Oo, meron naman, Joaquin. Matu-tulog muna ako, ha? Salamat." sabi niya at naka-tulog na siya. Umandar na yung bus, at naka-tulog na 'din ako.

~*~
HAILEE.

Hanggang kaylan ba ako mabu-buhay sa mundong ibabaw? May sakit na ako't lahat lahat, hindi pa 'rin ako namamatay. Ang dami dami ko ng nasasaktan na tao, pati mga kaibigan at mahal ni Joaquin na-damay ko.

Pero wala eh, I admit. I admit that, gusto ko si Joaquin. Matagal na, since elementary classmates na kami niyan. Pero, hindi niya ako napa-pansin. Syempre, lumaking sikat 'yan. Anong maga-gawa ko? Edi maraming nagkaka-crush sa kanya, at marami siyang fangirls.

Ano namang laban ko 'dun, 'di ba? Kaya 'nga minsan, pinangarap ko na sana ako nalang si Jillian. Kasi ang swerte swerte niya, sana mahalin niya ng totoo at tapat si Joaquin.

Inihawi ni Joaquin yung kurtina pabalik, alam ko naman na nakita ni si Jillian at Brace sa kabilang bus eh. Alam ko na nasasaktan siya, pero sana maramdaman ko na minsan minahal 'din ako ng isang Joaquin Reyes.

Kaso parang napaka-imposible naman atang mangyari 'yon.

"Joaquin, matulog na muna tayo. Maaga pa, ina-antok pa ako." sabi ko kay Joaquin.

"Sige na, matulog ka na muna. Mamaya pa ako, hindi pa ako ina-antok. May dala ka 'bang gamot?" tanong ni Joaquin.

"Oo, meron naman, Joaquin. Matu-tulog muna ako, ha? Salamat." sabi ko, at sumandal ako sa balikat niya. Amoy na amoy ko yung pabango niya, ang bango bango niya. Hindi ako nagsa-sawa at hindi ako magsa-sawa na amuyin siya.

Naramdaman 'kong umandar na yung bus, at siguro naka-tulog na 'din si Joaquin. Mahal ko si Joaquin, pero may mahal siyang iba. Anong laban ko?

~*~
BRACE.

Sana akin na lang si Jillian, hanggang dulo; habang buhay; forever. Kaso, mahal niya si Joaquin. Ano 'bang papel ko sa buhay ni Jillian? Siguro, isang walang kwentang scratch paper lang ako para sa kanya.

Si Joaquin? Maraming papel sa buhay ni Jillian 'yan. Papel bilang stranger, idol, kaibigan, crush, manliligaw, at isang lalaking mahal na mahal si Jillian.

Sana kahit minsan, naging importante ako kay Jillian. Sana, minahal niya ako...

kahit kaibigan lang. Basta, may pagma-mahal; okay lang. Sanay na ako, sanay na ako yung ako lang yung magma-mahal.

One-sided love, kumbaga. Yung tipong, sa aming dalawa; ako lang yung nagma-mahal.

Ako 'nga yung nagma-mahal, hindi naman niya alam.

Hay nako, Brace. Ano ba 'tong pinasok mo?

Pero, hindi ako nagsisisi na pinili ng puso ko si Jillian. Dahil masaya ako kapag kasama siya, napapa-saya niya ang umaga ko. Ngitian niya lang ako, buo na ang araw ko.

Brace, ang drama mo. Nakaka-bakla ka na! Bakla ka ba, Brace? Bading ka ba?!

Ugh, killing myself softly through overthinking. Ang dami daming ini-isip! Letche.

"Brace? Okay ka lang ba? Bakit ang init mo, ha?" napamulat ako 'nang may malambot na kamay na duma-dampi sa leeg at noo ko.

Pagka-tingin ko, si Jillian. Naka-tulog pala ako sa bus, hindi ko namalayan.

At naalala ko, may sakit 'nga pala ako. Pero dahil kay Jillian, unti-unting nawawala ang sakit ko ng dahil sa kanya.

"Ah—ano, kasi—may sakit ako ka-gabi pa." sinabi ko yung totoo.

Syempre, mahal mo eh. Magsa-sabi ka talaga ng totoo.

"Brace naman, bakit hindi mo sinabi sa akin kanina pa?" ayoko kasi siyang aasikasuhin pa ako, nakaka-hiya naman.

"Ayaw ko kasi na naga-alala ka eh, kaibigan mo lang naman ako. Tsaka, 'di naman ako impor—

Brace Henry Arquiza, importante ka. Importante ka sa akin, kaibigan kita. At kahit papaano, may kwenta at silbi ka." napa-sandal lang siya sa akin. Hay, ang sarap ng ganitong pakiramdam. May silbi 'din pala ako para sa isang katulad niya.

Kaya ko siya mahal eh, malambot ang puso.

Maga-alas sais na pala.

"Brace, ito gamot oh. Bili na, inumin mo na 'to para gumaling ka." napa-tingin lang ako 'dun sa hawak niyang gamot.

"Iinumin ko 'to? Ano ka ba naman, nakaka-hiya." sabi ko, syempre may hiya pa naman 'din ako 'no.

"Walang nakaka-hiya 'dun! Sige na, inumin mo na 'yan. Sige ka, 'di ka makaka-laro ng games mamaya." hay, mapag-pilit talaga 'tong babaeng 'to. Hindi ko matanggihan.

"Sige na 'nga, iinumin ko na. Kung hindi lang talaga kita mahal... nako." pabulong 'kong sabi. Nako talaga, Jillian Roche Bueno. Baka mahalikan kita ng wala sa oras, joke lang. Mabait ako, banal is me. Makapaghi-hintay naman ako ng tamang panahon para sa amin. Kung dadating yung araw na magiging akin siya.

Pina-tulog niya na ako, naka-sandal ako sa balikat niya. Ang sarap sa feeling, sana ganito nalang kami palagi.

I want something just like this.