Liam duwt me voor zich uit de kamer in en gaat dan bij de deur staan als een of andere wachter. Jake wenkt naar hem dat hij weg moet gaan, wat hij zonder enige tegenspraak gehoorzaamt.
"Ik ben Jake en jij," zegt hij terwijl hij naar mij wijst, "bent van mij." "Ik ben van niemand", zeg ik ongeïnteresseerd zuchtend.
"Jawel, prinses, dat ben je wel", zegt hij met opgetrokken wenkbrauw, alsof hij me uitdaagt om tegen hem in te gaan. Challenge accepted. "Nee, dat ben ik niet", zeg ik, nu lichtelijk ergerend aan hem. Hij grinnikt kort, maar het is duidelijk te merken dat hij dit niet zo grappig vindt en komt dichterbij me staan.
Shit, dalijk doet hij hetzelfde als Liam. Automatisch zet ik een paar stappen terug. Ik ben hier nog geen dag en heb gelijk ptss door deze sukkels ontwikkeld... Hij grijnst duivelachtig en komt nog dichterbij staan.
Ik sta nu, voor de tweede keer sinds ik hier ben, hopeloos tegen de muur. Hij zet nog een stap richting mij en kijkt me intens aan: "Jawel, dat ben je wel." "Ik wil naar huis." Ik voel me totaal niet op mijn gemak, maar dat hoeft hij voorlopig nog niet te weten.
"Jij blijft hier...bij mij", zegt hij serieus en met dreigende-ondertoon. Alsof het denkbeeldige donderwolkje ineens van boven zijn hoofd verdwijnt spreek hij ineens erg opgewekt: "Kom, dan stel ik je voor aan mijn vrienden." Fijn, nog zo een met stemmingswisselingen.
"Nee dat wil ik n-", ik kan mijn zin niet eens afmaken of ik lig alweer over een schouder. Tierend sla ik hem op zijn rug terwijl ik mijn benen wild heen en weer zwaai, maar het lijkt hem niks te doen. "Godverdomme, laat me los!!" Schreeuw ik boos naar hem.
Hij negeert me volledig en loopt nonchalant naar beneden. Stiekem om me heen kijkend, op zoek naar potentiële uitwegen, verschuif ik mijn lichaam een beetje om comfortabeler op zijn schouder te liggen. Eenmaal in, waar ik vanuit ga dat de keuken is, aangekomen, zet hij me neer en kijkt hij me strak en waarschuwend aan alsof hij mijn ontsnappingsintenties al door heeft. Ik kijk 'heel onopvallend' nog even om me heen naar alle deuren en ramen opzoek naar een uitweg.
Hij stuurt me nog een, ietwat dringendere, waarschuwende blik en trekt me dan aan mijn arm mee naar de woonkamer. Op de bank zitten vier jongens waarvan ik twee herken als Liam en Logan en er twee bijzitten die ik nog niet ben tegengekomen.
"Dit zijn Aiden en Justin. Liam en Logan ken je al," introduceert Jake zijn vrienden aan me. "Hallo schoonheid", groet Aiden me grijnzend. "Hoi", mompelt Justin afwezig zonder dat zijn ogen zijn telefoonscherm verlaten.
Ik antwoord niet uit eigenwijsheid en omdat ik daar simpelweg geen zin in heb en draai me om om weg te lopen, maar helaas heeft Jake andere plannen. Hij pakt mijn schouders vast waardoor ik niet verder kan lopen. "De meeste mensen begroeten iemand anders terug en stellen zich netjes voor", wijst hij me bits de les. "De meeste mensen ontvoeren geen onschuldige meisjes", vuur ik uitdagend terug.
"Zeg het gewoon", sist hij nu met bouwende frustratie duidelijk zichtbaar op zijn gezicht en in zijn toon. "Uhm...nee. Luister, ik laat me echt niet commanderen door een stelletje suk-", verder kom ik niet want Jake heeft zijn hand krachtig op mijn mond geduwd.
"Pittig hoor", zegt Aiden lustig grijnzend. Jake kijkt hem waarschuwend aan wat hem nog meer doet grijnzen. Als Jake zich weer terug om wil draaien, bijt ik hard in Jake's hand, waardoor hij los laat. Ik laat geen seconde voorbij gaan voordat ik in volle sprint de trap op ren.
Ik hoor hem nog boos vloeken en niet veel later hoor ik snelle, harde voetstappen recht achter me. Shit, waar kan ik me verstoppen? Terugdenkend aan waar Logan me heen had gebracht toen hij me naar Kate bracht, sprint ik die directie in. Aangekomen bij mijn bestemming kan ik gelijk zien dat de sleutel gewoon in het slot zit, waardoor ik even stilsta en een dankbare zucht laat horen. Dan trek ik de klink een beetje klungelig naar beneden en beuk de deur open. Achterom kijkend of Jake al op mijn hielen zit, wat gelukkig niet zo is, storm ik de kamer binnen.
"Kate help er zit een of andere creep achter me a-", mijn stem stokt in mijn keel als ik het beeld voor me in me opneem. Een andere jongen die ik niet eerder hier heb gezien zit Kate te zoenen, terwijl haar gezicht zichtbaar nat is van tranen. "GA VAN HAAR AF, JIJ VIEZE KLOOTZAK!" Schreeuw ik woedend dat hij mijn beste vrienden durft te betasten naar hem. Hij lijkt erg te schrikken van mijn onaangekondigde kreet en valt van Kate af.
Door mijn plotse uitbarsting heb ik mezelf verraden en nog geen vijf seconden later staat (een buitengewoon boze) Jake in de kamer. Ik loop op de, nog steeds onbekende, jongen af en wil hem net slaan als Jake mijn armen van achter vastpakt en me tegenhoudt.
"Sorry Nathan, we gaan alweer", zegt Jake tegen 'Nathan.' "Nee, ga zelf maar. Ik blijf hier", zeg ik vastberaden terwijl ik mijn armen voor mijn borst over elkaar vouw. Vanaf nu ben ik niet meer bang voor die klootzak!
"Jawel, dat gaan we wel", maakt Jake dreigend duidelijk. Hij pakt mijn armen steviger vast en begint me de kamer uit te sleuren. "KATE!!" Roep ik nog voordat ik helemaal tot de gang ben meegesleept. Ik stribbel erg tegen zodat hij me loslaat, wat hij uiteindelijk ook doet. Maar in plaats van me te laten gaan, gooit hij me (alweer) over zijn schouder.
"Laat me los", schreeuw ik hysterisch. Hij negeert me en loopt stug door. Als we bij zijn kamer komen zet hij me neer en kijkt hij me boos, nee ziedend, aan.
"Dat had je beter niet kunnen doen, prinses", vertelt hij me dreigend. Shit, hij maakt me bang. "J-Jake, w-wat ga je d-doen?" Vraag ik, proberend niet al te zwak te klinken, zonder succes. "Ík ga niks doen prinses," ik zucht opgelucht, "maar Liam... tja, daar kan ik niks over zeggen." Ik kijk hem met grote ogen aan: "B-bedoel je dat hij-." "Ga maar even douchen, daarna gaan we slapen. Het is al laat, prinses. Liam komt je morgen halen."
Zo snel als ik kan, ren ik naar de badkamer en sluit mezelf op. Mijn ogen wellen op met tranen en zonder enige weerstand van mij ontsnappen ze uit mijn ogen, terwijl ik met mijn rug tegen de deur me langzaam laat zakken. Ik moet hier weg! Maar hoe? Ik mag de hoop niet opgeven! Ik veeg de tranen van mijn wangen af en ga zelfverzekerd staan. "Niemand krijgt mij klein," zeg ik tegen de spiegel, "ik zal niet breken... nooit."
Wat gaat Liam doen??
Lees snel verder en kom erachter😉
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K
JE LEEST
Kidnapped By Him
Adventure''Ga weg klootzak'' zeg ik terwijl ik hem van me af duw. ''Je bent pittig, daar hou ik wel van'' zegt de onbekende jongen. Hij grijpt mijn polsen vast en duwt een doekje op mijn mond, daarna wordt alles zwart. ~de cover is gemaakt door margot_dt, vo...
