Kidnapped By Him

Hoofdstuk 52

POV Grace
Een harde stem rukt me uit mijn droomwereld en brengt me terug naar de werkelijkheid: "Wat?!" Ik wil me net uitrekken en mijn ogen openen als ik iets hoor wat mijn aandacht trekt. "Nick heeft Kate?" Ethan's harde stem galmt door de woonkamer. "Gast, doe stil, we willen ons doornroosje niet wakker maken," hoor ik Aiden zeggen. Ik rol mentaal mijn ogen om de bijnaam, maar ben vastbesloten om stil te blijven liggen om het gesprek verder te horen.

"Maar waar is Nathan dan?" Vraagt Ethan nu fluisterend aan Aiden. "We weten nog niet of hij samenwerkt met Nick of dat Nick haar afgepakt heeft. Jake is er nu mee bezig dus hij zal niet heel vrolijk zijn vanmiddag," Aiden klinkt geïrriteerd als hij de laatste zin uitspreekt. "Jake, niet vrolijk? Wat een verassing, want normaal is hij altijd het zonnetje in huis," het sarcasme druipt van de woorden van Ethan af en ik vind het moeilijk om mijn lach in te houden. "Je snapt wat ik bedoel," zegt Aiden, een glimlach onderdrukkend. "We hebben vanavond een meeting dus zorg dat je op tijd bent," beveelt Aiden voordat ik voetstappen hoor galmen tot hij weg is.

"Grace?" Fluistert Ethan zachtjes. "Word wakker," zegt hij terwijl hij zachtjes tegen me aantikt. Omdat ik niet wil laten dat ik al die tijd al wakker was, besluit ik nog even te wachten. "Grace, kom op," fluistert hij wat harder. Hij zucht: "Je geeft me geen andere keuze." "BRAND!!!!" Gilt hij ineens in mijn oor. Ik schiet op en kijk gealarmeerd om me heen. Als ik merk dat er geen brand is en als ik Ethan's lachende kop zie, geef ik hem een klap. "Gast! Mijn trommelvlies hoeft niet kapot!" Zeg ik hem geïrriteerd. "Echt niet?" Vraagt hij onschuldig voordat hij mijn (niet misvormde) pols vastpakt en me naar Jake's kamer sleurt. "Ethan, stop. Ik wil hem niet zien," zeg ik koppig terwijl ik mijn pols uit zijn grip probeer te trekken. "Maak je geen zorgen. Hij is niet thuis," zegt hij voordat hij me mijn kamer in duwt.

Ik loop rond de kamer en probeer te ontraadselen hoe lang ik al weg van thuis ben. Ik denk rond de maand, maar aangezien ik geen besef van tijd heb in dit hellhol, zou ik er niet van uitgaan. Ik kijk naar het boek dat ik al meerdere keren heb uitgelezen. Het boek houdt slechts een verhaal, niet een realiteit. En dat is juist de plek waar ik tot nu toe het meeste van mijn tijd besteed heb, omdat mijn eigen leven niet fascinerend genoeg is. Ik moet stoppen met lezen en beginnen met hier proberen weg te komen als ik echt wil leven. Ik moet stoppen met me te verstoppen in het verhaal waar niks me pijn kan doen en weer gaan vechten. Ik moet Kate vinden nu dat ze weer gepakt is! Heeft het leven nog enig nut als je alle hoop kwijt bent? Nee, dus ik zal ervoor zorgen dat mijn hoop nooit verdwijnt. Kate, ik zal je vinden! Hoe dan ook...

POV Kate
Mijn vingers strelen de muur zachtjes terwijl het geluid van mijn zachte geneurie mijn oren vult. De tranen van verdriet stromen over mijn bleke wangen en hebben inmiddels een met vuil en bloed gemengde plas gevormd. Mijn knieën zijn opgetrokken om een klein beetje warmte te creëren in deze kamer koud als ijs. Mijn bibberende lichaam doet zijn best om te blijven functioneren, maar met beperkt eten en water, en een temperatuur bijna onder de nul, ziet het er niet goed uit voor me. Nathan, help me alsjeblieft...

POV Grace
Ik lig op bed naar mijn misvormde pols te staren als de deur open gegooid wordt. "Meekomen," zegt Chase kortaf. "Lekker vrolijk vandaag merk ik," kan ik niet laten om op te merken. "Die grote mond van jou werkt je alleen maar tegen, ooit gemerkt?" Vraagt Chase geïrriteerd. Ik steek mijn tong gewoon uit en blijf koppig op het bed zitten. "Waar moet ik überhaupt mee naar toe?" Vraag ik hem ongeïnteresseerd en lichtelijk geërgerd. "Jake," zegt hij kortaf, "en nou meekomen."

"Weet je, Chase, ik heb daar niet zoveel zin in. Veel plezier bij Jake," zeg ik terwijl ik hem sein om weg te gaan door hem uit te zwaaien. Ik kan aan Chase's kop zien dat het niet lang gaat duren totdat hij gaat ontploffen en besluit hem nog wat verder te duwen. "Meestal als mensen zwaaien dan snap je de hint en rot je op," zeg ik met een duh-ondertoon, omdat het vrij logisch is. "Grace, ik tel tot drie en als je dan nog niet naast me staat dan zweer ik dat ik-," "Dat je wat? Huh? Luister, ik zei het net en ik zal het nu even voor je herhalen. Ik. Kom. Niet. Mee." Sis ik kwaad naar hem. "Zo is het genoeg," zegt hij voordat hij als een woedende stier op me afstormt. Misschien toch niet zo'n slim idee.

Ik duik op het laatste moment weg zodat Chase me niet kan grijpen en zet het op een rennen. Ik ren zo snel als ik kan de trap af en probeer een goede verstop plek te bedenken. Dan zie ik Aiden, Brandon, Logan en Ethan op de bank zitten. "Verstop me, please," zeg ik terwijl ik ze doordringend, met de beste puppy ogen die ik kan opzetten, aankijk. Ze denken even na en seinen dan achter hun naar de bank als ze beseffen dat ik een kans op overleving verdien. Ik spring achter de bank en blijf zo stil als ik kan liggen.

Niet veel later hoor ik een hijgende Chase aankomen. "Waar-waar is Grace?" Vraagt hij, nauwelijks zuurstof binnen krijgend. Die jongen hijgt zoveel dat ik de zuurstof elke seconde gewoon minder voel worden. "Volgens mij rende ze net weer terug naar boven," zegt Ethan waarna hij een stomp tegen de bank geeft als ik per ongeluk een giechel loslaat. Chase zucht vermoeid: "Ik zweer, als ik haar vind, is ze dood!" Ik hoor voetstappen galmen door de gangen en weet dat hij weg is.

Net als ik op wil staan voel ik twee armen om me heen slaan en me omhoog hijsen. Ik kijk omhoog en zie dat mijn 'reddende engel' Aiden is. "Wat heb je nou weer gedaan om jezelf in de problemen te werken?" Vraagt Aiden lachend. "Laat me raden, je mond open gedaan?" Antwoord Ethan grinnikend voor mij. "Toevallig vond Chase mijn opmerkingen geweldig. Zo geweldig zelfs dat hij ze op wilde schrijven en daarom zocht hij me," zeg ik heel erg overtuigend. "Pff, jij? Een geweldige opmerking? Dat zal dan voor het eerst zijn," zegt Ethan lachend. Nadat ik zijn lach spottend heb geïmiteerd, steek mijn tong naar hem uit waarop hij zijn tong weer naar mij uitsteekt.

"Wauw Grace, je doet me echt denken aan iemand," zegt Aiden ineens. Ik kijk hem vragend aan: "en wie dan wel?" "Een meisje van een ontvoering van een paar jaar geleden. Ze leek precies op jou, persoonlijkheid en al, tot..." Zegt Aiden. "Tot ze wat?" Vraag ik hem nieuwsgierig. "Tot ze ontsna-." "Aiden!" Onderbreekt Logan hem snauwend. "Wat?" Vraag ik als Logan en Aiden elkaar blijven aanstaren en ze dingen naar elkaar seinde. "Niks," zegt Logan een beetje te snel.

"Waar is Jake eigenlijk?" Vraagt Ethan. "Ik hoop ver van hier," mompel ik zachtjes. "Hij zal ieder moment thuis kun-," Logan wordt onderbroken door de voordeur die dichtslaat. Ik weet bijna zeker dat het Jake is en zie het als een teken om te vluchten aangezien ik niet met hem wil praten. "Ik zie jullie nog wel," mompel ik voordat ik de trap op ren. Ik ren naar Jake's kamer waar ik bijna over een tas struikel, maar staande weet te blijven. Ik maak me zo snel als ik kan klaar voor bed en pak hetzelfde boek dat ik nou onderhand zin voor zin zou kunnen voordragen omdat ik het zo vaak gelezen heb. Ik lees nog even tot ik Jake voor de deur hoor.

Ik leg het boek snel neer en doe alsof ik aan het slapen ben. Ik hoor de klink van de deur omlaag gaan en het gekraak van de deur als het open geduwd wordt. Ik hoor Jake's voetstappen die steeds dichterbij komen en ruik zijn bekende geurtje alweer. Ik voel dat hij een kusje op mijn voorhoofd plant nadat hij een los plukje haar achter mijn oor heeft geschoven. "Welterusten, prinses," fluisterd hij voordat hij naar de badkamer toe loopt. Mijn oogleden worden steeds zwaarder en voordat ik het weet bevind ik me weer buiten de pijnlijke realiteit en binnen de vredige wereld van dromen bevind. De wereld waar ik wil zijn...

Heyy, weer een nieuw hoofdstukje
Het heeft weet even geduurd, zoals gewoonlijk, maar hier is het dan eindelijk!
Ik hoop dat je het een leuk hoofdstuk vond🙃
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K