Kidnapped By Him

Hoofdstuk 35

POV Jake
"Staat iedereen al klaar?" Vraag ik aan Justin als hij naar beneden komt gestrompeld. Hij haalt ongeïnteresseerd zijn schouders op waardoor ik mijn ogen rol. "Ik kijk zelf wel," zeg ik zuchtend na hem een geïrriteerde blik te hebben gestuurd. "Liam, ben je klaar?" Vraag ik als ik in Liam's kamer sta. Ik hoor wat gemompel dat lijkt op een ja dus loop verder naar Logan's kamer. "Gast, ben je klaar?" Vraag ik hem. "Bijna en Nathan gaat toch niet mee of wel?" Vraagt hij. "Nee, hij wil hier blijven bij Nick. Hij denkt dat hij Kate nog terug kan krijgen," ik laat een spottend lachje horen, "want dat is realistisch." Logan knikt: "Dus alleen Justin, Liam, Aiden, jij en ik... en Grace natuurlijk?" "Blake's groep gaat ook mee. Ze nemen ook een paar meiden mee, geen idee welke," vul ik hem aan. Logan knikt alweer en ik verlaat zijn kamer.

Eenmaal aangekomen bij mijn kamer, zie ik dat Grace nog slaapt. Ik kijk naar haar haar dat perfect voor haar gezicht valt en haar gezicht die een rustige expressie draagt, alsof ze zorgeloos is. Hoe kan ik ook niet naar haar staren als ze er zo kwetsbaar en onschuldig bij ligt. Na even naar haar perfecte gezicht gestaard te hebben, besluit ik haar wakker te maken. "Prinses," fluister ik naar haar. Ze zegt niks, maar draait wel haar rug naar me toe.

Ik loop naar haar kant van ons bed en fluister nog een keer: "Prinses, wakker worden." Mijn geduld begint een beetje op te raken als ik zie dat ze nog steeds haar ogen niet opent. Ik grijns: "Wat jij wil!" Ik gooi de deken van haar af en til haar op. Ik zie dat haar ogen open schieten en dezelfde felle blik die ze altijd heeft verschijnt in haar ogen. "Laat me los klootzak," snauwt ze naar me. Ik kan de woede in me voelen groeien. "Noem me niet zo," eis ik met mijn tanden op elkaar. Ze zegt niks meer, maar ik kan nog wel zien dat ze met haar ogen rolt. Ik zet haar op de grond en duw haar richting de badkamer. "Maak je klaar, we gaan zo," zeg ik waarna ik grijns en de kamer uitloop.

POV Grace
Ik ga op mijn bed zitten en ben niet van plan me aan te kleden. Ik ga niet mee naar Italië, het land waar ik nooit meer in gevonden zou worden. Ze kunnen lekker zonder mij gaan, want ik verlaat dit bed pas als ik naar huis kan! Ik pak een boek uit een kastje en begin te lezen om wat tijd te doden. Ik hield altijd al van lezen en nu ik hier toch zit, kan ik dat net zo makkelijk doen. Ik kan mijn gedachte niet lang bij het boek houden en zucht diep daardoor. Ik lees koppig verder, mijn andere zorgen negerend. Altijd als ik een boek lees dan zit ik zo in het boek dat ik de dingen die om mij heen gebeuren niet zie. Ik hoor voetstappen richting mij komen, maar ik kijk niet op en lees verder. Het boek is zo spannend dat ik er niet van op kan kijken. Ik blijf naar de bladzijde staren terwijl mijn brein zijn best doet om de woorden die ik lees te begrijpen.

"GRACE," hoor ik ineens. Geschrokken kijk ik op en zie Jake woedend in mijn deuropening staan. "Wat?" Vraag ik onschuldig. "Jij hoort aangekleed en klaar te zijn om te gaan," zegt hij terwijl hij zijn best doet om zijn woede binnen te houden. "Stom hé," zeg ik, "als dingen niet gaan zoals jij het wil." Zijn ogen spuwen vuur en met elk woord dat ik zeg lijkt hij wel bozer te worden. Ik ga nog een stapje verder en besluit hem echt boos te maken. "Maar ik zou daar niks over weten, het is niet alsof ik ontvoert ben door één of andere maloot die denkt dat ik gewoon doe wat hij zegt," schreeuw ik boos naar hem. "Grace," zegt hij nog steeds proberend kalm te blijven, "stop." "Of anders? Hmm? Ga je me slaan? Want het leek niet alsof je het erg vond de vorig keer dat je het bijna deed. Je bent een monster, Jake, en ik haat je" zeg ik vol haat, haat voor de jongen die voor me zit.

Dit leek de druppel te zijn, want hij kwam boos op me af lopen. Mijn boosheid verdween meteen en maakte plaats voor angst. Angst voor wat hij me zou aandoen door mijn plotse uitbarsting. Hij duikt op me af en probeert me te pakken met zijn armen, maar ik duik net op tijd naar rechts. Hij landt op ons bed en meteen ren ik weg. Tranen verlaten mijn ogen en zwaar ademend ren ik naar de deur. Ik pak de klink trillend vast en open de deur. De deur vliegt met volle kracht tegen de muur aan, maar mij kan het niks schelen. Hysterisch ren ik naar de gang en van de trap af. Al snel hoor ik voetstappen achter me die me zeggen dat Jake me achtervolgt.