Kidnapped By Him

Hoofdstuk 18

POV Jake
"Waar is ze?" Roep ik, waarna ik een struik trap. "Doe rustig, we vinden haar wel," zegt Aiden kalm terwijl hij op zich heen kijkt. "Rustig? Mijn meisje is net weg alleen omdat Liam zijn domme kop er niet bij kan houden," roep ik gefrustreerd waarna ik een paar stenen trap uit woede. Aiden lijkt daar niks op te weten te zeggen en blijft stil. We lopen verder en komen weer uit op de open plek waar we al 3 keer langs zijn gelopen. "Dit heeft geen nut, ik bel Justin en vraag of hij en Liam hierheen komen," zegt Aiden, terwijl hij zijn telefoon uit zijn zak haalt.

POV Grace
Ik ben nu al ongeveer driekwartier aan het lopen en ik heb het gevoel alsof ik niet verder ben gekomen. Alles lijkt hier op elkaar! Ik begin lichtelijk in paniek te raken als ik denk aan de mogelijkheid dat Jake me terugvindt. Was dit wel zo slim? Was het niet slimmer geweest om eerst hun vertrouwen te winnen, zodat Kate en ik samen een betere kans hadden? Ik schud die nare gedachten van me af. Ik kan nu toch niet meer terug!

Ik stap stug door, totdat ik een klein grotje vind (zie media). Ik bedenk me nu pas dat ik niet eens zeker weet of ik nog wel in Nederland ben. Wie weet hoelang ik buiten bewustzijn was, toen ze ons hierheen brachten. Ik stap het grotje in en bedenk me dan nog iets: ik ben vertrokken zonder enige spullen. Ik heb dus geen dekens of water! Ik doe mijn hoofd in mijn handen val op mijn knieën en blijf even zo zitten uit pure frustratie.

Dan sta ik op en zucht diep voordat ik me weer stevig opstel. Ik kan dit wel! Ik blijf hier gewoon totdat het weer ochtend is. Voor nu ga ik een riviertje zoeken of een stok die ik kan slijpen om dieren mee te vangen. Mocht ik een betere overnachtingsplek vinden dan blijf ik daar, anders kom ik hier terug. Dat betekent dat ik niet te ver weg kan gaan. Ik blijf vanaf nu op mijn hoede en luister naar elk klein geluidje.

Ik loop naar buiten en luister eerst of ik mensen hoor. "Nee, ze is hier niet," hoor ik een stem in de verte zeggen. Ik herken die stem, maar kan het niet precies plaatsen. Ik spits mijn oren en leg al mijn focus op mijn oren. "Weet ik veel, maar in ieder geval niet hier," hoor ik dezelfde stem zeggen. Logan! Het is Logan!! SHIT!!!

Ik hou mijn adem in en hoor dat hij de andere kant op loopt. Na een tijdje is het weer helemaal stil. Dat scheelde niks! Ik hoor nu niks en besluit dat het wel slim is om hier in de buurt te blijven, aangezien hij net zei dat ik hier niet was. Best ironisch eigenlijk... Ik begin met lopen en let goed op waar ik heen loop, zodat ik nog weet waar mijn schuilplaats is.

Na een tijdje kom ik langs een riviertje. Ik durf niet veel verder dan dit en besluit om hier even uit te rusten. Ik doe mijn schoenen uit en wrijf over mijn vermoeide voeten die al langer dan ik me kan herinneren pijn doen. Ik spring snel weer in mijn schoenen als ik een geluidje hoor. Ik ren naar de dichtstbijzijnde struik die ik zie en duik er zonder twee keer over na te denken in.

Als ik door de struik heen kijk, zie ik een jongen. Hij ziet er best aardig uit, dus ik twijfel even of ik naar hem toe moet gaan. Ik bekijk hem nog even goed en merk dan iets op. Er zit een rare bobbel onder zijn jas en het ziet er een beetje uit als een- Ohh mijn god er zit een pistool onder zijn jas!! Ik hou mijn hand voor mijn mond en hou mijn adem in. Ik hoor mijn eigen hard kloppen en ik durf me niet te bewegen. "Jake, waar ben je?" Vraagt hij.

Als ik dat hoor val ik al helemaal bijna flauw. Niet alleen heeft hij een pistool bij, hij hoort ook nog eens bij Jake's groep. Wat nou als ik naar hem toe was gestapt? Niet wetend dat ik me zelf alweer in gevaar zou brengen... Ik ben zo bang dat hij me ziet dat ik overweeg om gewoon heel hard weg te rennen. Dat idee verdwijnt al snel uit mijn hoofd, want ik denk aan zijn lange lichaam te zien is hij zeker snelle dan ik.

Ik sluit mijn ogen even en probeer na te denken over mijn volgende move. Als ik nou gewoon hier blijf zitten en wacht tot hij weggaat, dan loop ik het minst gevaar. Oké dus voor nu blijf ik gewo- mijn gedachte worden ruw onderbroken. "Ze is hier! Jake kom nu meteen naar het westen van het bos," zegt de jongen ineens terwijl hij naar mij wijst. Als ik hem aankijk kruisen onze blikken en voor een enkele seconde houden we het intense oogcontact vast. Dan verbreek ik het door zo hard als ik kan weg te rennen, niet eens wetend waarheen.

Ik kom uit bij een open plek en wil verder rennen als ik een hand op mijn mond gedrukt voel worden. Gevolgd door een hand op mijn heupen. Ik word opgetild en over iemand zijn schouder heen gegooid.

Ik snuif zijn shirt op en ruik de oh-zo-bekende geur. "Jake, zet me neer!" Roep ik hysterisch. "Nee, dit is mijn vrijheid! Laat me los ik was zo dichtbij" "Jij bent nu niet in de positie om dingen te gaan bevelen, prinses," zegt hij, het woord 'prinses' uitspuwend. "Oh en schoonheid" "wat" "waarschuwing 1," zegt hij gemeen. We komen aan bij een plek waar iedereen staat te wachten. Iedereen staat me grijnzend en geïrriteerd aan te kijken. Ik steek mijn tong naar ze uit. On my way back to hell...

Heyyy, weer een nieuw hoofdstukje!!😊
Comment als je het leuk vond en ik schrijf waarschijnlijk snel weer verder💖
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K