Kidnapped By Him

Hoofdstuk 30

POV Grace
"Kom op prinses, kom gewoon in het bed liggen," zucht Jake. Ik blijf eigenwijs op de grond liggen en negeer hem. "Weet je zeker dat je dit wilt doen? Ben je al vergeten dat je je derde waarschuwing hebt gehad," zegt Jake dreigend. Mijn hoofd schiet omhoog: "Maar je gaat me niet meer straffen, Jakie, toch?" Vraag ik zo lief mogelijk. "Sorry schoonheid, beloofd is beloofd" zegt hij. "Maaaaaaaar....," gaat hij verder, "als je nou gewoon niet zo koppig doet en ik heb het niet alleen over vanavond maar ook morgen en de dag daarna enzovoort, dan zal ik de straf verminderen." Ik kijk hem nijdig aan en ga naast hem in het bed liggen. Ik draai gelijk mijn rug naar hem toe en sluit mijn ogen. "Oh en schoonheid," zegt hij nog. "Wat?" Vraag ik chagrijnig. "1-1," zegt hij voordat hij een kus op mijn voorhoofd plant en terug gaat liggen. Ik kijk hem boos aan, maar zeg niks wetend dat ik deze keer toch niet ga winnen. Er is altijd nog morgen, toch?

POV Kate
Ik ren nou al wat voelt als dagen door deze bossen heen. Ik zit onder het bloed, meerendeel van Grace. Het andere deel is van alle struiken, takken en stekels die telkens tegen me aanslaan. Ik ben doodop en heb het gevoel alsof ik niet veel langer kan. Ik blijf lopen en lopen en draai me na een tijdje om. Ik kan vanaf zo ver gelukkig niet meer dat stomme gebouw zien dat me telkens kriebels geeft als ik ernaar kijk. En ik zal je zeggen het zijn niet goede kriebels...

Ik voel de energie mijn lichaam verlaten met elke stap die ik zet. Ik heb al best lang geen water meer gedronken merk ik op. Al sinds het beekje waarmee ik Grace's wond een beetje had schoongemaakt. De wereld begint een beetje te draaien, maar ik negeer het. Ik loop verder door het beboste pad waar geen einde aan lijkt te komen, tot ik gewoon niet meer kan. Ik begin te wankelen op mijn benen tot ik door mijn knieën zak en mezelf uitgeput op de grond laat vallen. Een paar tranen verlaten mijn ogen. Normaal zouden er meer volgen, maar ik ben zelfs te moe om te huilen. Ik blijf gewoon stilliggen en sluit mijn ogen.

Ik schrik wakker als ik een harde knal in de lucht hoor. Mijn energie is inmiddels gedeeltelijk terug dus ik kom gelijk in actie. Ik spring recht en kijk alert om me heen. In de lucht zie ik een rookwolk verschijnen en het duurt niet lang voor ik besef dat het een pistool was waarvan het geluid afkomstig was. "KATE!!" Hoor ik daarna iemand heel boos zeggen, of ja schreeuwen eigenlijk. Zodra ik mijn naam hoor sprint ik ervandoor, kleine stofwolkjes van zand achter me latend. Ik sprint tot ik na een tijdje bij een grote boom uitkom. De boom ziet er oud uit en lijkt wel bijna dood. Ik leun er zachtjes tegen aan terwijl ik op adem kom. Zonder twijfel ren ik verder als ik denk aan wat ze gaan doen als ze me tr pakken krijgen.

Ik kijk achter me om te zien of ze al dichtbij zijn en ren door. Als ik niks zie wil ik omdraaien als ik voel dat ik tegen iets hard opbots. Ik voel 2 grote handen mijn heupen omvatten en ik snak naar adem. Ik vervloek mezelf dat ik weer zo nodig achterom moest kijken. Ik sta met mijn rug naar de persoon die me stevig vasthoudt. "Hebbes" zegt een onbekende stem afkomstig van de jongen die me vast heeft. Ik kijk niet achterom en gil om hulp terwijl ik zelf ook wel weet dat niemand me kan horen. Ik probeer uit zijn greep te komen en schud hevig heen en weer. De jongen laat me niet los, integendeel zelfs hij pakt me nog steviger vast. Hij vloekt even als ik nog harder binnen te schreeuwen en legt zijn hand op mijn mond. Met zijn andere hand pakt hij mijn polsen vast en houdt hij me dicht tegen zich aan. Ik besluit al snel dat ik niet terug ga naar dat hell-huis, dus werk ik extra erg tegen. Ik stoot mijn elleboog in zijn maag en meteen laat hij me los. Kreunend grijpt hij naar zijn buik. "Bitch," zegt hij boos onder zijn adem.

Ik probeer weg te rennen als ik ineens een scherpe pijn in mijn arm voel. Ik kijk naar achter waar ik hem met een bebloed mes zie staan terwijl hij me grijnzend aankijkt. Ik kijk de jongen angstig aan en merk dat ik hem helemaal niet ken. Geschrokken blijf ik even sta en dan draai ik mijn hoofd langzaam naar mijn arm toe. Ik zie mijn arm vol bloed zitten en hap naar adem. De snee die hij heeft gemaakt is erg diep en lijkt wel een belangrijke ader geraakt te hebben. "Klootzak," zeg ik tegen hem terwijl ik hem probeer te slaan. Hij pakt mijn arm stevig vast en draait me weer om. Hij zet zijn hand op mijn snee en duwt erop. Ik gil het uit van de pijn en probeer hem te slaan. Tranen prikken in mijn ogen en snel knipper ik ze weg.

Ik merk dat ik snel bloed verlies en mijn zicht wat waziger wordt. Ik leun een beetje tegen hem aan om niet om te vallen. Hij voelt mij zwakker worden en kijkt me grijnzend aan. Wie denkt hij wel niet dat hij is? Denkt hij dat ik een zwak klein meisje ben? Denk het niet. Dit geeft me weer kracht. Met het beetje kracht dat ik nog overheb stomp ik hem in zijn gezicht. Ik zie dat zijn neus bloedt en nou is het mijn beurt om te grijnzen. Hij kijkt me woedend aan en wil me net nog een keer aanvallen met zijn mes als ik aan de kant stap. Hij botst hard tegen een boom aan en staat niet meer op.

Ik hou mijn hand en druk hard op de diepe snee in mijn arm zodat het bloeden wat stopt en strompel verder. Ik zie het politiebureau al opkomen en besef me nu pas dat het best dichtbij is. Ik doe een poging om te rennen, maar besef al snel dat ik niet genoeg kracht heb om te rennen. Ik hoef nog maar een paar meter als ik een zwarte auto uit het niks zie opduiken. Ik kijk er bang naar en geef alles wat ik heb om de politiedeur te bereiken. Ik gooi de glazen deur open en strompel naar binnen. Ik heb nog geen 2 stappen gezet of ik ga al door mijn knieën. Ik val op de grond en hoor vaagjes bezorgde stemmen om me heen. Ik kan niet verstaan wat ze zeggen en na even wordt alles zwart. Ik heb nog maar één gedachte. Ik heb het gehaald...

POV Grace
"Opstaan prinses," hoor ik zachtjes. Ik doe alsof ik het niet gehoord heb en blijf liggen. Ik voel een warme hand op mijn wang en uit reflex kijk ik meteen op. Jake grinnikt even om mijn reactie: "Ga je maar aankleden, we gaan zo." Nadat hij dat zegt, verlaat hij de kamer. Ik pak een random setje kleding en stap onder de douche. Daarna kleed ik me om en doe ik alle dingetjes die ik normaal ook doe om mezelf klaar te majeb. Voor de verandering doe ik mijn haar in een hoge staart, want ik weet niet wat we gaan doen vandaag. Niet veel later komt Jake binnen en even kijkt hij me alleen aan. "Je ziet er goed uit," grijnst hij waarna hij mijn hand pakt en me zachtjes mee naar beneden trekt. Eenmaal beneden aangekomen zie ik iedereen al bij de deur staan. Ik hoor wat gefluit en gelijk voel ik Jake's hand wat harder in de mijne knijpen. Ik kijk verlegen naar beneden en loop door.

Ik vraag me echt af waar we heen gaan. Jake opent de deur en legt zijn hand zachtjes maar dwingend in mijn rug. Ik sla zijn hand weg waarna hij grinnikt en zijn arm alsnog om me heen slaat. Ik zucht diep en laat het maar gewoon. Jake laat me los en opent de deur van de auto. Ik probeer nog weg te rennen, maar hij grijpt mijn pols en duwt me voorin in de auto.

Hij komt naast me zitten bij het stuur en legt zijn hand dwingend op mijn bovenbeen. Ik duw hem weg waardoor hij me boos aankijkt. Ik kijk hem uitdagend aan en merk nou pas op dat we alleen in de auto zitten. Jake start de auto en begint te rijden. Als ik achter ons kijk zie ik een rij andere auto's ons volgen. Ik vraag me af wie dat zouden kunnen zijn, maar ik durf het niet te vragen aan Jake. Ik kijk naar buiten en zit helemaal in gedachten als ik weer een zachte hand op mijn bovenbeen voel. Ik wil hem weer wegduwen, maar Jake kijkt me waarschuwend aan. "Laat het," zegt hij dreigend. Ik heb zoveel daarop te zeggen, maar als ik terugdenk aan gisteravond hou ik mijn mond maar. Ik laat het voor wat het is en zucht diep uit machteloosheid.

Ik kijk weer naar buiten en probeer dingen te herkennen. Ik zie niks dat ik ken dus ik laat weer een diepe zucht horen. "Jake, waar gaan we heen?" Vraag ik schor. Hij negeert me en blijft naar de weg kijken. Ik zucht nog een keer en kijk weer naar buiten. "We gaan mijn goede vriend weer eens bezoeken," zegt hij nog voordat hij een doekje op mijn mond drukt. Ik ruik gelijk wat het is en probeer mijn adem in te houden. Ik probeer de doek weg te duwen, maar hij houdt het stevig vast met één hand, terwijl hij op de weg blijft letten. Ik probeer alles om onder zijn greep uit te komen, maar niks lijkt te helpen. Na een tijdje moet ik echt ademen dus adem ik zachtjes in. Ik voel dat ik het spul inadem en net voor ik in slaap val spookt er nog één gedachte door mijn hoofd. Wie is die vriend?

Heyyy, nieuw hoofdstukje🤗
Spannend? Ik hoop het🙃
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K