Kidnapped By Him

Hoofdstuk 8

POV Grace
We komen uiteindelijk uit bij een vreemd uitziende deur. Het is een oude, verroeste deur die nodig een lakje verf kan gebruiken. Liam opent de deur en duwt me ruw naar binnen waardoor ik voor over val. Iemand is nog boos van dat van net. "Is dat nou echt nodig?" Vraag ik geïrriteerd vanaf de grond waar ik stuitend op mijn handen zit, waarna ik dramatisch zucht.

Liam komt grijnzend op me af en pakt mijn elleboog vast. Vervolgens trekt hij me omhoog en draait hij me om. Ik zie nu pas de kamer waar we in staan en voel de kriebels over mijn lichaam kruipen. Het is een donkere kamer, waarin ik niks kan zien behalve een houten stoel met een lamp, als enige bron van licht, die erboven hangt. Ik schud de kriebels van me af en sta met hoofd hoog gehouden.

"Luister, ik voel me erg vereerd dat jullie deze hele kamer zo mooi hebben versierd voor moi, maar hoort dit nou eng te zijn? Ik bedoel echt leuk gedaan met die eenzame stoel enzo, maar-." Ik word bars onderbroken door Liam: "Lieve schat, dit is de overhoring kamer... de martelkamer is drie deuren verder." Met die woorden duwt hij me op de eenzame stoel en vindt hij mijn polsen strak achter de stoel zodat ik geen kant meer op kan.

"Ik ga je eerst iets vertellen," begint Liam. "En waarover dan?" Vraag ik ongeïnteresseerd. "Wat er gebeurd als je je nog een keer misdraagt," is zijn geniepige antwoord.

Ik probeer heel erg mijn lach in te houden, maar het lukt niet en ik proest het bespottend uit. "Jij... gaat," verder kom ik niet door gebrek aan adem. Hij kijkt me geïrriteerd aan, maar niet voor lang aangezien hij een stuk duck-tape op mijn lippen plakt. Ik kijk hem geërgerd aan, terwijl ik mijn polsen probeer los te rukken. Jammer genoeg, weet Liam wat hij doet en krijg ik mijn polsen niet los.

"Zoals ik net al zei, ga ik vertellen wat er allemaal gebeurd als je je misdraagt. Vervelend als je bent, zal vast wel hebben nagedacht over ontsnappen. Maar dat zou ik toch echt niet proberen als ik jou was. Zoals je misschien al gemerkt hebt, als Jake eenmaal iets heeft dan laat hij het niet meer los. Jammer genoeg voor jou, ben jij hetgeen wat hij nou heeft. Dus, waar het op neer komt, Jake laat je geen seconde uit zijn zicht. Ook heb ik totaal geen zin om gearresteerd te worden alleen omdat zo'n irritant meisje als jij haar plaats niet kent. Mocht je toch door onze bewaking heen naar buiten zien te komen, waar ik erg aan twijfel, kom je toch niet ver. We zijn namelijk omringt door bossen en het dichtstbijzijnde huis is in een straal van 20 km. Dus we vinden je sowieso terug voordat jij ook maar enige vorm van leven tegen komt. Wat er dan met je gebeurt, ga je niet zo leuk vinden. We hebben namelijk overwogen om je gewoon op de ouderwetse manier fysieke pijn te doen, maar toen dacht ik terug aan de tijd dat ik nog bij een andere groep zat waar we het anders aanpakte. Toen kwam ik met een veel beter idee. We gaan je confronteren met je grootste angst, als je ooit probeert weg te komen," zegt Liam zijn hele speech.

Ik kijk hem met een oh-wat-ben-ik-bang blik aan. Deze jongen denkt echt dat ik het gewoon zomaar opgeef, omdat hij hier wat zit te lullen. No way!

"We hebben wat research gedaan en kwamen al snel achter je angst. We weten dat je verlatingsangst hebt." Mijn hart lijkt wel even stil te staan en mijn ogen lijken wel drie keer zo groot te worden bij het idee dat deze vieze levenverziekers mijn allergrootste angst kennen. Hoe makkelijk het voor hen is om dat tegen me te gebruiken. Maar de echte vraag is: weet híj dit allemaal?

"We weten de reden van je allergrootste angst. Net zoals we weten dat je broer je verlaten heeft, net op het moment dat je hem het hardst nodig had. Oh, arme jij," zegt hij met nep-medelijden. Ik kijk hem aan met tranen in mijn ogen als ik terugdenk aan die moeilijke tijd. Sluit de pijn buiten, Grace. Dat doe je al 11 jaar. Mijn blik verplaatst naar de grond waar ik verdiept in gedachten staar.

"Als je ontsnapt, dan keren we iedereen tegen je: we sturen een brief naar je ouders dat je bent weggelopen, als je vrienden dat horen dan ben je die ook kwijt en we zorgen dat zelfs Kate je de rug toekeert." Bij dat laatste kijk ik op. Mijn betraande gezicht is nu duidelijk in zicht voor hem.

Hij kijkt me aan met een geniepige blik, terwijl mijn blik omschreven kan worden in maar één woord: gebroken. "Ik denk dat het martelen niet meer nodig is en vergeet niet, elke keer als jij je misdraagt kom je stapje voor stapje dichter bij je grootste angst," zegt hij, blij met zichzelf kijkend.

Hij maakt mijn polsen los van de stoel waarna ik het niet kan laten om er pijnlijk over heen te wrijven. Hij trekt me uit de stoel en sleurt me achter zich aan door de gangen heen. Ik laat het maar gewoon gebeuren, niet echt het nut van vechten ziende. We komen al snel aan bij de kamer van Jake. Liam duwt me hardhandig naar binnen en sluit de deur. Ik hoor het geluid van het slot dat dichtgaat en zucht.

Ik kijk even rond, maar ik kan Jake niet vinden, dus hij is waarschijnlijk weg. Ik ga op het bed zitten en neem even alles wat Liam net gezegd had in me op.

Dat was het moment dat ik het realiseerde: "ik kom hier nooit meer weg." Na die woorden hardop uitgesproken te hebben, sluit ik mijn ogen en laat de tranen lopen. De tranen waar ik al 11 jaar tegen strijd komen op dit moment naar boven. Al het verdriet vanaf mijn zesde tot aan nu komt naar boven en het wordt me bijna teveel. Het is alsof het als een waterval over me heen valt en het me meesleurt met de stroming. En ik laat me meesleuren.

Ik huil voor ongeveer een halfuurtje tot ik moe ben van al de tranen. Ik had dan ook nooit geweten hoe vermoeiend zoveel verdriet wel niet is. Ik doe de moeite niet de tranen weg te vegen, maar pak wel mijn, al klaargelegde, pyjama. Ik poets mijn tanden en haal mijn make-up eraf.

Daarna ga ik in bed liggen en laat de laatste paar tranen stromen. Na een tijdje vallen mijn ogen van zelf dicht door de vermoeidheid, maar de tranen blijven gewoon doorstromen als watervallen over mijn wangen. Niet lang daarna val ik in slaap, dromend over een beter wereld waarin ik vrij ben.

Is ze dan echt gebroken? Of blijft ze vechten? Ik post binnenkort weer❣️
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K