Kidnapped By Him

Hoofdstuk 36

POV Grace
"Stap uit," beveelt Jake, "we zijn er." Ik negeer hem en blijf strak uit het raam staren. Hij doet niet eens de moeite meer om me over te halen en tilt me uit de auto voordat hij me weer neerzet. Ik kijk hem boos aan, maar dan vangt iets anders mijn blik. Een groot vliegtuig staat recht voor onze neus. Nu ik voor het vliegtuig sta dat me zo ver weg van mijn vertrouwde omgeving gaat brengen, voel ik de angst me weer bekruipen. Jake legt zijn hand in de holte van mijn onderrug en duwt me zachtjes richting het vliegtuig. "Nee, ik wil niet," zeg ik zachtjes waarna ik abrupt stop met lopen. "Grace," zeurt Jake, "hier hebben we het al over gehad." "Nee, ik umm...." Shit ik moet echt nu iets bedenken. "Ik heb hoogtevrees," zeg ik dan maar net iets te hard. Iedereen draait zich om en kijkt mij vragend aan. Ik zie nu pas wie er allemaal mee gaat en voel mijn hoofd rooier worden als ze maar niet wegkijken. "Prinses, ik zie dat je liegt," zegt Jake zuchtend. "Maar ik kan je wel veilig houden als je wil," stelt Aiden voor waarna hij me een subtiele knipoog stuurt. "Nee, maar toch bedankt," zeg ik sarcastisch.

"Kom op, Grace, doe niet zo moeilijk en stap gewoon in," zegt Justin vermoeid, bijna wanhopig. "Nee, ik stap niet in een vliegtuig met jullie," zeg ik walgend. "Drama queen," fluistert Liam onder zijn adem door. Ik kijk hem boos aan en weiger nog steeds in te stappen. Ik zie Jake al op me af komen om me tegen mijn wil in het vliegtuig te sleuren als zijn telefoon afgaat. "Jake," zegt hij als hij de telefoon opneemt en mij nog een geïrriteerde blik heeft gestuurd. "Ja, dat snap ik," hoor ik hem zeggen. Het is zo raar als je maar één helft van het gesprek hoort. Ook erg frustrerend nu, omdat ik wil weten wat er aan de hand is.

"Nee, daar hebben we al voor gezorgd," zegt hij. Ik zie zijn gezichtsuitdrukking van geïrriteerd naar boos gaan in een fractie van een seconde en dan weer terug naar geïrriteerd. "Nee, die bitch is bij het politiebureau," probeert hij kalm te zeggen, maar toch is de woede in zijn stem niet te missen. Wacht, hij heeft het waarschijnlijk over Kate. "Ja, die staat hier," zegt hij voordat hij mij een beschuldigende blik stuurt. Ik lach alleen onschuldig en kijk hem vragend aan. "Nee, ze is van mij," sist hij met zijn tanden op elkaar. Ik rol met mijn ogen om wat hij zei, maar ga er niet tegen in. Fijn, nu heeft diegene aan de andere kant van de lijn hem alleen maar nog geïrriteerder gemaakt. "Jake, we moeten echt gaan," zegt Logan voorzichtig. "Ja, schiet op," zegt Liam wat brutaal. "Yo, zie je daar Blake," zegt hij voordat hij ophangt. Vragend kijk ik hem aan. "Blake?" Vraag ik hem. "Ja, hij en zijn groep gaan mee naar Italië," zegt Jake terwijl hij zijn schouders ophaalt. "Waarom?" Vraag ik hem verward. "Hij wil ook genieten van de lekkere pizza's die ze daar hebben," grapt hij. Ik kijk hem aan, mijn ogen vernauwend. Ik wil net nog een opmerking maken als een stem me voor is. "Jongens, het vliegtuig vertrekt dalijk zonder ons," zegt Logan opdringerig. "We komen," zegt Jake voordat hij mij beetpakt en me het vliegtuig in sleurt. Ik probeer nog tegen te werken, maar weet dat het geen nut heeft en laat me uiteindelijk slap in zijn armen hangen.

Eenmaal in het vliegtuig zie ik dat wij de enige hier zijn met een piloot en een stewardess. Ik wist dat ze rijk waren, maar niet privé-vliegtuig rijk... aan de andere kant zeiden ze dat ze al meerdere meiden hebben ontvoerd, wat veel geld oplevert denk ik. Jake zet me neer in een stoel tussen hem en Aiden. Justin zit achter me en Logan zit voor Aiden, bij het raam. Liam zit recht voor me. Een duivelachtige grijns verschijnt op mijn gezicht. Raad eens tegen wie zijn stoel ik de hele reis aan ga trappen... "Hoe lang is het ongeveer reizen?" Vraag ik aan Jake nadat ik hem had aangestoten. "Ongeveer 2 uurtjes," zegt hij waarna hij een nekkussen pakt en achterover gaat zitten. Ik zie dat Logan zijn oortjes pakt en zucht. Dit wordt een saaie reis...

POV Nathan
"Zonder mijn hulp krijg je haar echt niet meer terug Nathan," zegt Nick terwijl hij mij doordringend aankijkt. "Help me dan," zeg ik wanhopig. Sinds Kate weg is, heb ik geen oog dichtgedaan. Ik moet de hele tijd aan haar denken en erger nog dalijk verraad ze niet alleen mijn groep, maar ook die van Blake en Nick. Ofterwijl, we moeten haar zo snel mogelijk terugvinden. "Oké, oké, ik zal je helpen. Je hebt geluk dat ik Jake nog iets schuldig ben," mompelt hij terwijl hij op zijn telefoon iets intoetst. "Ja ja," zeg ik waarna ik geïrriteerd met mijn ogen rol. Ik hoor Nick met iemand aan de telefoon over Kate praten, maar ik kan mijn hoofd er niet bijhouden. Mijn gedachten dwalen weer af naar Kate zoals ze al de hele tijd doen sinds ze weg is.