Kidnapped By Him

Hoofdstuk 51

POV Grace
Jake pakt mijn pols vast en duwt die tegen het bed aan met zoveel kracht dat ik hem rood voel worden. Hij kijkt me recht in de ogen aan en zoent me op mijn lippen. Ik beweeg niet mee met de kus en laat in plaats daarvan de tranen van angst over mijn wangen stromen. De zoute smaak van mijn tranen mengt al snel in de kus, maar Jake negeert het en blijft doorgaan.

Hij laat na wat voor een eeuwigheid leek te duren los en plaatst een teder kusje kusje op mijn voorhoofd. "Ik hou van je, Grace," zegt hij voordat ik het scherpe voorwerp mijn huid voel doorboren. Warme vloeistof glijdt over mijn polsen en valt op de witte dekens. Het enige geluid in de kamer is het geschraap van het mes op mijn gevoelige huid en de gemoffelde schreeuwen van pijn afkomstig van mij. Mijn zicht vervaagd door alle tranen in mijn ogen en nadenken lukt niet door het immense gevoel van pijn. Ik probeer niet te kijken naar wat Jake aan het doen is om te voorkomen dat de pijn nog erger wordt. Mijn hand grijpt naar het stalen ding waar het aan vast zit en knijpt erin.

De pijn lijkt nooit op te houden en uren lijken voorbij te gaan voordat het brandende gevoel van het mes op mijn huid stopt. Jake legt het mes weg en staart in bewondering naar mijn pols. Ik ben te zwak om mijn hoofd te bewegen dus kies ervoor om levenloos in het bed te blijven liggen. Jake leunt naar voren en maakt mijn pols los van de ijzeren paal voordat hij me optilt en naar de badkamer brengt. Zwarte plekken verschijnen tijdelijk voor mijn beeld doordat ik zo snel omhoog werd getrokken. Hij brengt me naar de wasbak waar hij me ernaast zet. Hij pakt mijn pols weer vast en doet de kraan aan. "Dit gaat even prikken," zegt hij bijna zonder emotie. Zonder verdere waarschuwing duwt hij mijn pols onder het koude water. Tranen vormen meteen in mijn ogen en ik moet op mijn wang bijten om niet te gaan schreeuwen door de prikkende pijn. Het voelt alsof mijn pols in brand staat en zo lijkt ie ook, zo rood is hij. Ik weiger te praten tegen Jake dus lijdt ik maar in stilte.

Nadat al het bloed van mijn pols af is gewassen, duwt Jake er meteen een handdoek op. Ik hoef niet eens te zien op welke manier hij mijn pols heeft misvormd. Hij haalt de handdoek eraf en meteen kijk ik weg zodat ik het niet hoef te zien. Ik voel zijn lippen een zacht kusje op mijn pols planten. "Schat, kijk dan hoe mooi!" Zegt Jake, trots goed te horen in zijn stem. Ik weiger nog steeds tegen hem te praten dus doe gewoon alsof ik hem niet heb gehoord. "Kijk. ernaar." Gromt hij, zijn stem wat kouder dan voorheen. Ik hou mijn hoofd gericht naar de andere kant van de badkamer. Hij lijkt er genoeg van te hebben en pakt mijn kin ruw vast en trekt mijn hoofd richting de zijne. Ik sluit meteen koppig mijn ogen om hem niet te laten winnen en om mijn misvormde pols niet onder ogen te hoeven komen. Jake laat een geïrriteerde zucht horen, maar doet tot mijn verrassing niks.

Tenminste dat dacht ik... Ineens voel ik zijn hand op mijn bovenbeen zachtjes steeds hoger gaan waardoor mijn ogen openspringen van schok. Meteen duwt hij mijn pols zowat in mijn gezicht en zegt alsof hij een trots kind is dat een tekening aan zijn moeder laat zien: "Mooi is het, hè!" Tranen van woede springen me in de ogen als ik zie wat hij permanent in mijn pols heeft gekerfd. Een grote 'J' is duidelijk te zien. Ik hap naar adem als ik zie hoe diep de wond gaat en kijk hem kwaad aan.

"HOE DURF JE," schreeuw ik naar hem. Ik wil hem slaan, maar hij pakt mijn pols vast en kijkt me verbaasd aan. "Wat bedoel je?" Vraagt hij verward. Ik kijk hem aan alsof hij gek is en voel mijn geduld opraken. "Wat bedoel ik? Wat fucking bedoel ik? Ben je nou helemaal gek? Je hebt een fucking 'J' in mijn pols gesneden! Wie doet zoiets? Psychopaten, die doen zoiets! Jij-," ik wordt onderbroken doordat Jake hard naast me op het aanrecht slaat met zijn vuist. "Ik deed dit omdat ik van je hou, snap dat dan! Dit symboliseert hoeveel ik van je hou, hoe ver ik voor je zou gaan en dit is hoe je mij bedankt? Jij ondankbaar kreng!" Schreeuwt hij naar me. "Je hebt helemaal gelijk, ik ben zo verschrikkelijk ondankbaar. Zet alsjeblieft de volgende keer gewoon je hele naam maar op mijn pols-. Beter nog op mijn gezicht dan denkt gelijk heel de wereld dat ik een freak ben," zeg ik hysterisch, het sarcasme druipend van mijn toon.

"Ga," beveelt hij me. "Met plezier," snauw ik naar hem voordat ik dramatisch mijn benen kruis en me zo omdraai. Ik ren de kamer uit en sprint naar de voorraadkast waar ik mezelf opsluit. Ik staar nog een keer naar mijn pols en barst dan in tranen uit. Dikke tranen schieten als watervallen over mijn wangen heen. Ik leg mijn armen om mijn knieën heen en wieg mezelf zachtjes heen en weer. Ik wil zo graag naar huis. Wat doe ik hier nog? Ik kom toch nooit meer thuis. Als ik het eerst niet al had geweten dan weet ik het nou wel nu dat Jake me letterlijk heeft gemarkeerd als zijn territorium. Ik kom nooit meer thuis! De tranen zijn maar niet te stoppen dus ik laat ze maar hun gang gaan. Ik zie geen uitgang meer. Dit was de laatste druppel. Ik kan het echt niet lang meer volhouden hier en dat weet ik zelf ook.

POV Kate
Ik denk terug aan Grace en voel een kleine glimlach op mijn gezicht tonen als ik denk aan hoe ze me altijd aan het lachen kreeg, zelfs als alles tegen zat. Hoe zou het nou met haar zijn? Is ze ondertussen al thuis? Leeft ze nog wel? Zal ik haar ooit nog zien? Waarschijnlijk niet nu ik weer vast zit in dit hellhol. Ik bibber als ik een koude windvlaag op mijn benen voel. De deur wordt langzaam open gedaan en ik weet al wat er zo gaat gebeuren. Ik zie er al tegenop. "Alsjeblieft niet, Nick, niet weer," fluister ik wanhopig naar hem. Hij grijnst alleen naar me en duwt me tegen de muur aan. Hier gaan we weer...

POV Grace
"Grace?" Ik schrik meteen wakker als ik mijn naam hoor en kijk verward om me heen. Ik zal vast wel in slaap zijn gevallen. "Grace, ben je daar?" Ik herken de stem van Ethan en besluit de deur te openen zodat hij binnen kan. Ik trek aan de klink en voel de deur van het slot af klikken. Ethan stormt meteen naar binnen en kijkt me blij aan tot hij mijn gezichtsuitdrukking ziet. "Wat is er?" Vraagt hij bezorgd. Ik reageer niet op zijn vraag en staar enkel naar mijn pols waar ik de, door Jake gekerfde, letter probeer weg te denken. Ethan pakt mijn pols vast, maar laat meteen los als hij mij pijnlijk ziet vertrekken.

Hij pakt mijn pols deze keer voorzichtig vast en draait hem om zodat hij hem kan zien. Ik zie zijn ogen vergroten in absolute shock. Hij kijkt me aan met een spijtige blik en legt mijn pols terug op de grond. "Heeft Jake-," verder hoeft hij niet te gaan of ik knik al zwakjes. "Oh meid," zegt hij voordat hij me in een knuffel trekt die ik hartelijk ontvang. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en huil totdat het voelt alsof ik geen tranen meer over heb. "De tweede keer deze week dat ik je moet opvrolijken," mompelt Ethan spijtig. Ik knik zwakjes glimlachend en laat het toe als hij me probeert op te tillen.

Hij draagt me naar zijn kamer en zet daar de tv aan. "Ik ga even snacks halen, zet jij ondertussen maar iets op," zegt hij voordat hij weg loopt. Ik pak de afstandsbediening met moeite en zoek naar een leuke film om te kijken. Als ik er eindelijk één uitgekozen heb, komt Ethan binnen met meer snacks dan wij allebei ooit op zouden kunnen. Hij legt de snacks voor ons neer terwijl ik de film aanzet. Hij komt naast me liggen in zijn bed en slaat zijn arm om me heen. Ik ligt tegen zijn schouder aan en voel mijn oogleden weer zwaar worden. Ik voel Ethan nog grinniken voordat alles zwart word en ik me in een wereld bevind waar pijn niet bestaat. Een wereld waar ik in zou willen leven. Een wereld die voor mij onbereikbaar is...

Heyyy, het heeft me weer even geduurd hoor.
Maar hier is het dan, een gloednieuw hoofdstuk
Ik hoop dat je het een leuk hoofdstuk vond🙃
Was je verrast om de plotselinge mood change van Jake? Laat het me weten in de comments!
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K