Kidnapped By Him

Hoofdstuk 25

POV Kate
Ik kijk Grace even aan, niet wetend wat ik nu moet doen. Ze is gestopt met praten en lijkt wel levenloos voor me te liggen. Wat de hell is er met Grace? Kunnen we hier nog langer stil blijven staan of zullen ze ons dan vinden? Ik zal Grace hier zeker niet alleen laten liggen, maar wat moet ik doen!? Na een tijdje goed nagedacht te hebben, besluit ik Grace op mijn rug te dragen. Ik probeer haar op te tillen, wat uiteindelijk ook lukt. Ik zet haar neer tegen een boomstam en probeer haar op mijn rug te krijgen.

Na een aantal pogingen besluit ik dat dit niet de goede manier is. Ik zak door mijn knieën en schud nu zachtjes aan Grace's schouders in de hoop dat ze wakker word. Ik sta weer op en besluit de omgeving even te verkennen. Ik blijf wel dichtbij Grace zodat ik niet vergeet waar ze ligt.

Ik kijk even rond en hoor dan het mooie geluid van een riviertje. Ik loop naar de plek waar het geluid vanaf komt en tref daar inderdaad een riviertje aan. Ik loop erna toe en schenk wat water in mijn handen. Ik gooi het in mijn gezicht om me waker te houden en besluit dan om wat water in Grace's gezicht te gooien. Ik doe wat water in mijn handen en snelwandel naar Grace. Eenmaal aangekomen gooi ik alles in één keer over haar heen. Ze springt op en kijkt me bang aan.

POV Grace
Ik spring gelijk op als ik iets nats over mijn gezicht voel glijden. Ik kijk geschrokken naar de persoon voor me, maar mijn blik verzacht als ik Kate voor me zien staan. "Oh mijn god Kate, wat is er gebeurd?" Vraag ik haar verward. "Vertel jij dat maar aan mij. Het ene moment ging het gewoon goed met je en zaten we rustig te lopen en het volgende moment lig je bewusteloos op de grond terwijl je 'waarschuwing 3' fluisterde!" Roept ze naar me. "Sorry, ik wilde nie-," zegt ze snel erachteraan als ze beseft wat ze zei. "Nee, ik snap het. Ik zou waarschijnlijk ook zo verward zijn als ik jou was," onderbreek ik haar, nog steeds proberend te herinneren wat er was gebeurd.

En dan komt alles weer binnenstromen. Ik voel de tranen alweer komen, maar dit keer onderdruk ik ze. "Ik weet het weer," zeg ik, "Jake heeft me waarschuwingen gegeven en hij zei dat bij de derde ik gestraft zou worden, wat ik by the way echt belachelijk vind, maar oké. En dus ik heb er al 2 gehad!" "Ja Nathan zei tegen mij ook iets over regels bla bla bla en waarschuwingen en al die shit," zegt Kate terwijl ze lichtelijk geïrriteerd voor zich uitstaart. "Hoeveel waarschuwingen heb jij al gehad?" Vraag ik haar. Ik ben best verbaasd dat Kate er zo luchtig over doet. "Pas 1," zegt ze. Ohh daarom...

POV Jake
"Het kan me niet schelen hoe je het doet," roep ik. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. "Luister jij en jouw maatjes zorgen maar dat ik mijn meisje terug heb voordat ze het politiebureau bereikt! Denk aan je belofte," sis ik met mijn tanden op elkaar. "Oké, wij zoeken het oostelijke deel van het bos en dan doen jullie het westelijke deel?" zegt hij vragend. "Yo," zeg ik voordat ik ophang en mijn telefoon gefrustreerd tegen de muur aan gooi. De telefoon komt met een klap neer en niet veel later staat Justin voor mijn neus.

"Gast-," begint hij, maar ik onderbreek hem voordat hij ook nog maar een woord kan zeggen: "Niks 'gast', ze is weg. Ze is fucking weg. Snap jij dat dan niet?" Roep ik boos naar hem, terwijl ik hem naar achter duw. "Wat ik wilde zeggen was 'gast, we vinden haar wel' maar damn, ga even afkoelen of iets," zegt hij voorzichtig maar vastberaden.

Ik kijk hem nog boos aan en loop naar boven waar ik Blake nog een keer bel. "Gast, heb je haar al gevonden," vraag ik afwachtend, nadat de telefoon na een paar seconden was opgenomen. Blake zucht: "Nee Jake, ze lijkt wel onzichtbaar. Maar om hoeveel meiden gaat het nou?" "2, een bruinharige en een blonde. De bruinharige is van mij en de blonde is van Nathan," zeg ik.

Meteen nadat ik dat heb gezegt denk ik aan Nathan. Shit, heeft iemand het al aan hem verteld? Wat nou als hij Kate had laten gaan? De woede borrelt in me op als ik de gedachte van Nathan die Kate vrij laat mijn hoofd binnenstroomt. "Jake?" Vraagt Blake. "Huh wat?" Vraag ik verward. "Welke kleur kleding hadden ze aan?" Vraagt hij blijkbaar voor de tweede keer. "Ummm, Grace had een zwart shirt aan met in witte letters 'Adidas' erop en een lange, witte broek met scheuren, ze had ook wit met zwarte Adidas sneakers aan. Haar haar had ze los hangen en het krulde een beetje. Oh ja, en Kate...weet ik eigenlijk niet, maar daar bel ik je wel over terug." (zie Grace's outfit in media) "Yo, we zien je zo" zegt hij nog voordat ik ophang.

"Nathan?" Roep ik. Ik krijg geen antwoord. "Nathan?!" Roep ik nog een keer. Ik laat een diepe zucht horen als ik weer geen antwoord krijg. Ik sta boos op en stamp naar Nathan's kamer. Ik tref de kamer leeg aan en wil me net om draaien als ik een geluid uit zijn inloopkast hoor. Ik loop naar zijn kast en gelijk valt me op dat iemand de deur heeft geblokkeerd met een stoel. Ik duw de stoel aan de kant en tref daar Nathan aan met een stropdas om zijn polsen en een sok in zijn mond. Ik doe mijn best om mijn lach in te houden als hij me aankijkt. Ik maak snel zijn polsen los en trek de sok uit zijn mond.

"Wie heeft dit gedaan?" Vraag ik grinnikend als hij weer staat. "Kate," bromt hij. Eerst proest ik het uit, maar dan besef ik dat ze zo dus weg is gekomen. "Waar is Kate?" Vraagt Nathan. Ohh shit, wist hij dat nog niet? "Umm gast, ze is weg," zeg ik zo voorzichtig mogelijk. Gelijk sprint de paniek in zijn ogen. "W-weg?" Vraagt hij stomverbaasd. "Ja, weg," zeg ik zo begripvol mogelijk. "Als in weg van dit huis, weg?" Zegt hij paniekerend. "Ja Nathan, als in weg van dit huis. Moet ik het voor je spellen? W-E-G," mompel ik geïrriteerd.

Nathan sprint langs me af, van de trap af en rent op Justin af. Ik zie ze praten vanaf boven, maar ik kan net niet horen wat ze zeggen. Het interesseert me ook echt niet, want al wat mij nu boeit is waar Grace is. Ik loop naar beneden en hoor dat ze over Kate praten. "Yo Nathan," zeg ik terwijl ik naar hem toe loop, "weet je nog wat Kate aan had voordat ze weg ging?" "Ja, ze had een wit met ro-" "Oke, weet je wat ik bel Blake wel en dan vertel je het aan hem," onderbreek ik hem.

Ik bel Blake en Nathan legt uit dat Kate een wit shirt aan heeft met roze letters die 'Adidas' spellen en een korte, witte broek. Ze heeft blijkbaar ook roze sneakers aan. (Zie media) Ik loop terug naar boven en maak me klaar om naar buiten te gaan om te gaan zoeken naar Grace. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en kan maar aan één ding denken. Godverdomme Grace, waar ben je..?

POV Grace
"We moeten denk ik echt verder," zeg ik tegen Kate. "Dalijk vinden ze ons nog," zeg ik wat meer paniekerend dan hiervoor. "Grace kalmeer eerst, oké?" Zegt Kate voorzichtig. "Best, ik ben kalm. Maar kunnen we please gaan?" Zeg ik, paranoïde om me heen kijkend. We beginnen weer te lopen en dan herinner ik me weer ineens waar ik dit voor doe. Ik doe dit voor Kate's en mijn vrijheid, dus ik ga stoppen met zeuren en ik ga gewoon door blijven lopen. Die gedachte geeft mij kracht en zorgt ervoor dat ik door blijf lopen.

Als we ongeveer een half uur hebben gelopen, begint het al wat te schemeren. We hebben afgesproken dat in plaats van lopen tot we niet meer kunnen, dat we tot het echt donker is doorlopen en dan ergens zullen blijven overnachten tot de zon opkomt. Dan zal onze tocht door moeten gaan.

Mijn benen beginnen moe te worden en ik voel de energie meer mijn lichaam verlaten met de minuut. Zullen we het halen? Kunnen we wel een plek vinden om te overnachten? Houdt Kate het wel vol? Hou ik het überhaupt vol? Ik laat mezelf niet meer nadenken over al de verschrikkelijke dingen die met ons gaan doen, als ze ons vinden. Want wat heeft het voor nut om negatief te gaan denken in zo'n noodsituatie? Ik moet positief blijven en ons moet en kracht geven. We zullen echt niet zomaar opgeven... Nooit!

Heyy, nieuw hoofdstukje!!
Hopelijk vond je het leuk🤗
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K