Kidnapped By Him

Hoofdstuk 24

POV Grace
Kate en ik beginnen richting het bos te rennen. We rennen zo hard als we kunnen en spreiden onze armen wijd als teken van onze vrijheid. Ik kijk naar de zijkant en zie Kate's gezicht trots en vreugde uitstralen. Zij kijkt me terug aan en samen rennen we nog harder door.

Als we uiteindelijk bij een soort van hol uit zijn gekomen besluiten we hier te blijven om even uit te rusten. "We kunnen hier niet te lang blijven, want zodra één van die sukkels door heeft dat we weg zijn, komen ze ons zoeken. Als ze ons vinden zijn we genaaid," zeg ik buiten adem. We liggen even op de grond als Kate me met grote ogen aankijkt: "Grace," zegt ze paniekerig. "Wat?" Vraag ik geschokt, terwijl ik snel om me heen kijk.

Ik kijk achterom en tot mijn grote opluchting zie ik geen jongens. "We zijn al de spullen vergeten. We hebben geen water, dekens, eten en geen wapens om ons te beschermen tegen wie weet wat hier allemaal in de bosjes rond hangt," zegt Kate, terwijl haar ademhaling versnelt met de seconde. "Oké, Kate, adem," zeg ik kalmerend. Kate's ademhaling zakt weer en haar ogen worden minder groot en opgezet.

"Water kunnen we nog altijd van dat ene meer drinken die we zagen toen we hierheen renden. Weet je nog dat mooie meertje?" Vraag ik haar kalm. Kate knikt en ik ga verder: "Dekens hebben we niet nodig, want het is zomer," herinner ik haar lachend. Ze lacht mee en geeft mij een teken dat ik verder kan gaan. "Er zijn genoeg dieren hier die we op kunnen eten en als we geen vlees willen eten, kunnen we bessen plukken of iets anders. Weet je nog dat we het er over hadden dat mensen vroeger altijd fruit plukte van de bomen met geschiedenis van meneer Jansen?" Vraag ik haar. Er vormt een brok in mijn keel als ik terug denk aan meneer Jansen, aan thuis...

Ik slik de brok snel weg en kijk naar de grond. Ik probeer op te staan, maar voel dan een brandende pijn in mijn voet. Snel trek ik mijn schoen uit en weet ik het meteen weer. De scherf die ik in mijn schoen had gedaan! Ik haal hem eruit en kijk trots naar Kate en zeg: "Wat wapens betreft..."

POV Jake
"Grace!" Roep ik naar beneden. "Grace, ik zit nou al de hele tijd te zoeken, maar ik kan de wollen, zwarte deken niet vinden. Is die witte ook goed?" Vraag ik. "Grace!" Roep ik. "Godverdomme Grace," zeg ik geïrriteerd, terwijl ik de witte deken pak en naar beneden loop. "Grace, heb je me niet geho-," ik stop gelijk met praten als ik een lege bank aantref. "Grace, dit is echt geen tijd voor verstoppertje," zeg ik geërgerd.

"Oké dan, als je het zo wil spelen," zeg ik geïrriteerd waarna ik de deken van mijn schouder af laat glijden en naar de keuken toe loop. "Als ik een irritant meisje was, waar zou ik mezelf dan verstoppen?" Vraag ik aan mezelf extra hard zodat Grace het ook hoort. "Misschien...achter de deur," zeg ik, waarna ik aan de deur trek en helaas geen Grace aantref. Ik loop verder en check overal op de wc, in de bijkeuken en zelfs boven, maar ze is nergens te vinden. "Grace, het is niet grappig meer," zeg ik als ik voor de zoveelste keer de kasten in de lounge opentrek.

Dan ineens schiet er me iets te binnen. Mijn ogen worden groot en ik ren naar de achter deur. Die tot mijn grote verbazing niet op slot is. Ik trap de deur open en schreeuw op de top van mijn longen: "GRACE!!!!!"

POV Grace
Kate en ik hebben besloten dat we hier toch nog even blijven zitten, want de scherf in mijn schoen had in mijn voet gesneden. Kate kijkt mij in een keer verbaasd aan. "Wat is er?" Vraag ik, terwijl ik alert om me heen kijk. "Wist je nog toen jij een keer naar mij toe mocht komen en je mij die oplader en dat mesje liet zien? Heb je die nog?" Vraagt Kate. Oh mijn god ja, het mesje en de oplader. "Ja, dat weet ik nog," zeg ik enthousiast.

Ik doe snel mijn andere schoen uit, maar zie niks. Kate kijkt mij teleurgesteld aan en zelf kan het ook niet laten om een geïrriteerde zucht te laten horen. Dan weet ik het weer: "Ik had de oplader uit mijn schoen gehaald en terug in een laatje gestopt, omdat die op een gegeven moment heel irritant voelde in mijn schoen en ik vond het mesje belangrijker. Het mesje heb ik toen..." zeg ik terugdenkend aan het moment. Ik grijp naar mijn heup en haal het mesje uit de bovenkant van mijn broek. "Hier gedaan" maak ik mijn zin af.

Ik en Kate kijken elkaar aan en even is het stil, tot we allebei beginnen te grinniken. We geven elkaar een highfive en ik besloot om Kate het mesje te geven, zodat als we ooit opsplitsen zij ook een wapen heeft. We wilde net opstaan als we een ijskoude schreeuw horen: "GRACE!!!!" Het klinkt alsof het van ver komt, maar het laat ons zeker schrikken.

We kijken elkaar aan voor een kort moment en beginnen dan als 2 gekken te rennen. Ik voel de kleine takjes, brandnetels en steentjes tegen me aan komen, maar ik weiger te stoppen. Ik voel de boomstammen schaven aan mijn benen, maar ik blijf rennen. Ik heb nog nooit zo hard gerent in mijn leven. Als we uiteindelijk uitgeput zijn, besluiten we te lopen. We hebben ook besloten om pas te stoppen als onze benen het van vermoeidheid niet meer vol kunnen houden. Ik voel het warme gevoel van bloed dat over mijn benen naar beneden glijd, maar ik durf niet te stoppen, te bang voor de consequenties. Ik voel dat Kate ook heel bang is voor wat ze met haar gaan doen als we worden gepakt. Ik sta even stil als ik me iets herinner.

Flashback:
"Prinses," begint hij. "Ik heb een paar regels bedacht met de jongens die jij gaat volgen vanaf vandaag. We zijn tot nu toe aardig geweest, maar als je zo doorgaat gaat dat veranderen. De regels zijn: 1. Je probeert niet meer te ontsnappen, 2. Je hebt geen grote mond tegen mij of mijn vrienden en 3. Je zult gehoorzamen en doen wat ik zeg. Je weet dat ik je geen pijn wil doen, dus dit is wat we gaan doen. Elke keer als je de regels overtreed krijg je een waarschuwing. Zie het als, zoals je vroeger op school altijd deed, een soort van streepje bij je naam en bij het derde streepje is het game over en zal je gestraft worden. Dan begin je weer bij 1."
Einde flashback

Mijn ademhaling versnelt en ik voel mijn benen slap worden. Het zinnetje: 1. je probeert niet te ontsnappen blijft in mijn hoofd opnieuw afspelen.

Flashback:
"Jake, zet me neer!" Roep ik hysterisch "nee, dit is mijn vrijheid! Laat me los ik was zo dichtbij" "Jij bent nu niet in de positie om dingen te gaan bevelen, prinses," zegt hij, het woord 'prinses' uitspuwend. "Oh en schoonheid" "Wat?" "waarschuwing 1," zegt hij gemeen.
Einde flashback

"K-Kate," zeg ik paniekerig. Ik probeer te zeggen dat ik een paniekaanval krijg, maar er komt geen geluid uit mijn mond.

Flashback:
Hij komt wat dichterbij en fluistert in mijn oor: "Waarschuwing 2."
Einde flashback

De tranen stromen nu over mijn wangen en ik zak door mijn benen heen. Ik zit op mijn knieën, terwijl de beelden van Jake maar binnen blijven stromen.

POV Kate
Grace valt in één keer op haar knieën en kijkt me paniekerend aan. Ik probeer haar te vragen wat er is, maar ze antwoord me niet. Ze fluistert iets wat ik net niet kan horen, dus ik hou mijn oor dichterbij haar mond. Dan hoor ik wat ze de hele tijd opnieuw en opnieuw fluistert: "Waarschuwing 3..."

Heyy, weer een nieuw hoofdstukje...
Ik hoop dat jullie het leuk vonden❤️
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K