Kidnapped By Him

Hoofdstuk 61

POV Grace
Als ik eenmaal alleen in de badkamer sta, merk ik dat de paar minuutjes die ik geslapen had niet echt geholpen hadden. Het spokende, lege gevoel zit altijd nog in mijn maag en galmt door de muren van mijn lichaam. Ook voel ik dat ik geen zin heb om te douchen of mezelf te verzorgen, maar ik weet dat ik op deze plek elke kans die ik daarvoor krijg moet grijpen. Dus ik kleed mezelf uit en zet de douche aan. Als ik er onder sta voel ik de warme stralen mijn overbelaste spieren wat laten relaxen en voor heel even laat ik mezelf compleet ontspannen.

Ik probeer op mijn zintuigen te letten om zo de nutteloze negatieve gedachtes geen tijd te geven mijn brein te belasten. Zo focus ik op het kletterende geluid van de harde stralen die zowel mijn lichaam als de grond raken. Terwijl ik de shampoo pak, waardeer ik het feit dat ze vrouwen shampoo hebben zodat ik niet constant gekweld hoef te worden door de geur van de jongens hier. Ik hou mijn met shampoo gevulde handen onder mijn neus en de frisse geur van bloemetjes kietelt mijn neus. Terwijl ik het voorzichtig over mijn hoofdhuid masseer, sluit ik mijn ogen zodat het product er niet in komt in komt. Ook mijn lichaam was ik zorgvuldig.

Zodra ik klaar ben, wil ik uit de douche stappen als ik een scheermesje zie liggen, die ik oppak en gebruik. Als ik klaar ben voel ik me nog wat schoner, ook al doet scheren natuurlijk niet veel voor hygiëne. Als ik de douche uitstap, komt er een koude windvlaag over me heen. Zo snel als ik kan pak ik de klaargelegde handdoek en wikkel ik hem om mijn bibberende lichaam heen.

Als ik wat droger ben, kijk ik om me heen om te zoeken naar nieuwe kleding. Ik realiseer snel dat hier geen nieuw setje ligt, waarna ik ietwat walgend naar de oude kleding kijk. Die ga ik zeker niet aantrekken... Ik besluit snel dat de enige manier waarop ik mijn wens van schone kleding krijgen kan vervullen is door Liam te roepen. Dus dat doe ik. "Wat moet je?" Is zijn heerlijk gastvrije antwoord. Zijn asociale toon negerend vraag ik om een nieuw setje kleding. Zijn antwoord, en ik quote, was: 'het verwende nest heeft weer eens iets nodig, hoor.' Terwijl ik op mijn wang bijt om niet uit te barsten door zijn opmerking, tel ik in mijn hoofd rustig tot 5.

Met perfecte timing, precies als ik bij 5 ben, wordt de deur geopend. Liam staat in de deuropening en scant mijn, met een handdoek bedekte, lichaam schaamteloos. Als hij maar blijft staan voor een paar seconde nadat hij mij de kleding heeft gegeven, begin ik me te ergeren aan hem. "Staying for the show?" Vraag ik hem sarcastisch, terwijl ik confronterend mijn armen over elkaar sla. Hij lijkt een beetje verrast door mijn opmerking, maar herstelt zich snel: "Als jij erop staat, schoonheid." Ik kijk hem kort walgend aan als hij verder naar binnen stapt. Hij doet de deur achter zich dicht en kijkt me afwachtend aan.

"You wish," sis ik met opgetrokken wenkbrauwen, terwijl ik weiger ook maar een stap achter uit te zetten als teken dat ik niet geïntimideerd ben door hem. Ineens komt hij een stuk dichterbij en fluistert in mijn oor: "Inderdaad." Zijn harde stem laat me wat schrikken, waardoor ik tevergeefs een stap achteruit zet. "Wat is er, Grace? Ben je een beetje bang?" Vraagt hij terwijl hij nog een stap richting mij zet. "Van jou? Doodsbang," zeg ik terwijl mijn gezicht vertrekt in een nep bange blik. "Nog niet," mompelt Liam terwijl hij mij tegen de muur aanduwt, "maar daar kan ik nu wel voor zorgen."

POV Ethan
Ik wil de tv aanzetten als ik terugdenk aan Grace en hoe we samen zoveel lol hadden. Vooral als we samen onze dagelijkse politieserie keken. Ik herinner me één keer in het bijzonder:

~Flashback~
"Het is sowieso de ex-vriendin, kijk dan hoe schuldig ze kijkt!" Beweert Grace van ganse hart. "Watttt," zeg ik haar aankijken alsof ze gek is, "het is overduidelijk de dochter!" "De dochter heeft letterlijk een alibi," brengt Grace ertegen in. "De alibi is haar beste vriendin, natuurlijk zou ze voor haar liegen! Jij zou toch ook-," meteen heb ik door dat ik iets verkeerds heb gezegd en aan Grace's gezicht te zien merkt zij het ook. "Sorry, ik-," ik kom niet verder dan dat en kijk naar beneden. "Het is oké, Ethan, ik weet dat jij het niet zo gewild had," zegt ze zwakjes glimlachend.

"Ik mis Kate gewoon zo erg en ze was-" haar stem sterft ook af en ik kan zien dat ze probeert haar emoties binnen te houden. Meteen schuif ik dichter naar haar toe. Ik hou mijn armen voor haar open en meteen duikt ze tegen me aan en verstopt ze haar gezicht in mijn nek. Ik voel haar lichaam schokken van snikken en mijn hoodie langzaam nat worden. Door zachtjes over haar rug te wrijven, maak ik een poging haar te kalmeren.

Na even zo in een kalme stilte te hebben gelegen, duwt ze haar hoofd omhoog om me aan te kijken. "Kan je me iets beloven, E?" "Wat dan ook," moedig ik haar aan. "Beloof me dat je me nooit verlaat," fluistert Grace, terwijl haar ogen me bijna smekend aankijken. Mijn hart breekt als ik haar zo onschuldig zie liggen en het weten dat ik haar niet kan helpen geeft me een machteloos gevoel. Het enige dat ik kan doen is dit: "Belooft."
~Einde flashback~

Ik leg mijn hoofd in mijn handen als ik me besef dat ik zelfs die belofte niet gehouden heb. Toch geeft het me een motiverend gevoel: ik moet haar vinden. Al moet ik alles dat ik hier heb achterlaten, ik moet mijn belofte eren door alles eraan te doen haar terug te vinden. En dan zal ik haar nooit meer laten gaan. Ik sta op van de bank en loop richting Jake's kamer. Als ik hem daar niet zie liggen, wat gek is aangezien dat de enige plek is waar hij nog komt sinds Grace verdwenen is, heb ik gelijk het gevoel alsof er iets mis is.

Ik wil net mijn telefoon pakken als het ding afgaat. Op het scherm zie ik dat het Logan is die mij belt, wat mij een verward gevoel geeft aangezien ik hem nog geen uur geleden zag. "Wat is er?" vraag ik zodra ik opneem. "Jake, ik en een paar van de anderen zijn net in de auto gestapt, kom binnen nu en een kwartier naar het gasstation en neem de jongens die nu in het huis zijn mee," Logan zegt het allemaal in een zakelijke toon waar niks tegen in gebracht kan worden waardoor ik me wat bezorgd voel.

"Wat is er gebeurd?" vraag ik hem serieus. "Liam," is al dat hij zegt voordat hij ophangt. Liam? En dan realiseer ik het me ook. Natuurlijk was het die eikel! Hoe weet ik dat nu pas. En dan voel ik mijn hart in mijn maag zakken als ik me besef dat het Liam is. Dezelfde gozer die al eerder Grace heeft aangerand. Meteen pak ik al mijn spullen, roep ik Aiden en Jack en spring ik de auto in. Ik kom eraan, Grace!

Heyyyyy, dit waren de twee hoofdstukken dan weer. En hier komen mijn gemeende excuses voor de zoveelste keer door het late uploaden, bla bla bla. Ik hoop gewoon dat jullie ervan genoten hadden en vond het grappig jullie comments van je favoriete personage te lezen🥰 Ik heb gemerkt dat jullie vooral fan zijn van Grace, wat natuurlijk fijn is om te horen! Maarja laat me weten wat je van deze hoofdstukken vond in de comments en tot de volgende keer🤪
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K