Kidnapped By Him

Hoofdstuk 19

POV Grace
Als we uiteindelijk weer binnen zijn, gooit Jake me hardhandig op de bank. Hij haalt gefrustreerd een hand door zijn haar en loopt naar de keuken. Ik wil weg lopen, maar bedenk me dan dat ik Jake niet nog bozer wil maken.

"Wil je wat drinken?" Hoor ik Aiden vanuit de keuken roepen. "Umm... nee, hoeft niet," roep ik terug, de verbaasdheid proberend te verbergen. Waarom doet hij zo aardig? En hoe laat is het eigenlijk? Als ik Logan richting mij zie lopen, besluit ik om het hem te vragen. "Yo Logan, hoe laat is het?" Vraag ik. Logan kijkt even naar zijn horloge. "Het is nu half 8," zegt hij.

Ik kijk even naar buiten en merk dat het al donker begint te worden. Na een tijdje is Aiden weer terug met 2 borden in zijn handen. "We weten eigenlijk niks over jou, vertel eens wat," zegt Aiden, terwijl hij een bord aan mij geeft. Waarom doet hij zo....aardig? "Ik weet ook niks over jullie," vuur ik terug. "Oké, oké, je hebt gelijk." Zegt Aiden.

"We kunnen elkaar omstebeurt vragen stellen," stelt Logan voor, waarna hij bij ons komt zitten. "Oh, zoals 21 questions?" Herken ik het. "Ja, zoiets" zegt Aiden achterdochtig. "Oké is goed," zeg ik. "Ik begin," zegt Logan enthousiast, "wat is je favoriete kleur?" "Je kan haar alles vragen en jij vraagt dat?" Vraagt Aiden lachend, waarna hij een geïrriteerde blik van Logan krijgt toe geworpen. "Goud," zeg ik.

"Hoeveel vriendjes heb jij gehad?" Vraagt Aiden. "Uhhh...3" lieg ik. De waarheid is maar 1 en daar wil ik liever niet over praten. Aiden en Logan sturen elkaar verwarde blikken "En jullie?" Vraag ik oprecht nieuwsgierig. "Ummm....," begint Aiden, "ik denk een stuk of 20." "Jezus zoveel?" Vraag ik verbaasd. Aiden knipoogt speels naar me, waarna ik mijn ogen rol. "Ik denk ik ongeveer 2," zegt Logan nadenkend.

Ik probeer zo veel mogelijk informatie te verzamelen zodat ik weet wie ik aangeef bij de politie als ik hier weg ben! "Vind je Jake leuk?" Vraagt Logan grinnikend met opgetrokken wenkbrauwen. "Hé, het is al mijn beurt," zeg ik snel. "Ben ik het eerste meisje die jullie hebben ontvoert?" Vraag ik onschuldig. "Nope," antwoord Aiden simpel.

Ik kijk hem verward aan: "Ben je niet bang dat ik dat tegen de politie zeg als ik jullie aangeef?" Vraag ik met duh-ondertoon. Logan en Aiden kijken elkaar aan, dan mij en dan weer elkaar. Voor even blijft het stil, totdat ze allebei in lachen uitbarsten. Ik kijk ze boos aan: "Wat is er zo grappig?" "Jij... denkt... denk je nou echt dat je.... Pff sorry, wacht even," lacht Aiden spottend. "Het is gewoon dat... jij...wij.." grinnikt Logan. "Laat ook maar," roep ik gefrustreerd en een beetje beschaamd, voordat ik naar boven ren. Ze zullen zien... arrogante klootzakken!

Ik stap mij en Jake's kamer binnen en krijg gelijk spijt. Jake zit op het bed met een onheilspellende grijns op zijn gezicht. "Ik was al op je aan het wachten," zegt Jake, "en hier ben je dan. Mijn mooie meisje" "J-Jake?" Vraag ik bang.

Hij staat langzaam en gecontroleerd van het bed op en komt op me af. Hij komt dichter en dichter en ik word banger en banger. Ik draai me om en probeer de deur te openen, maar tevergeefs: Jake duwt met zijn hand de deur dicht en draait me om. Hij duwt mijn rug tegen de deur aan en kijkt me intens aan. Ik hou de tranen tegen en probeer geen teken van zwakte te tonen. "J-Jake?" Vraag ik weer, mezelf vervloekend voor de bespottelijke stotter die ik liet horen.

Hij lijkt wel in trans en streelt mijn wang met zijn linkerringvinger terwijl hij mij tegen de deur aan houdt met zijn andere hand. Mijn angst groeit en neemt bijna de controle over mijn lichaam, als hij nog dichterbij komt. Hij neemt mijn hoofd in zijn handen en plant een kus gevuld met zieke liefde op mijn voorhoofd. De eerste snik laat zich al horen.

De tranen zijn moeilijk te bedwingen als hij mijn lippen streelt. Een geluidloze traan glijdt over mijn wang en Jake's ogen volgen de traan geleidelijk. "Alsjeblieft stop," hoor ik mijn krakende stem zeggen.  "Sssshht," zegt hij terwijl hij zijn vinger zachtjes op mijn mond legt. "J-Jake, kappen," zeg ik onzeker. Hij negeert me en streelt mijn kin met zijn duim.

In angst draai ik mijn hoofd in een vlotte beweging van hem weg en nog een snik verlaat mijn mond. Hij pakt mijn hoofd met beide handen vast en draait het weer zachtjes maar dwingend, zodat ik hem aankijk. Nu kijk ik recht in zijn ogen. Zijn ogen lijken wel donkerder en ze stralen niet zoveel als normaal.

Als ik hem wat langer aankijk, lijkt er iets plots in hem te veranderen waardoor zijn ogen lichter lijken. Hij spreid zijn ogen weid open als hij lijkt te merken wat hij aan het doen is. Hij laat me los en leidt me weg van de deur. Hij opent de deur en jogt de kamer uit, mij verbaast achterlatend.

Wat was zijn probleem? Hij leek wel een ander persoon! Was dit dan zijn duistere kant? Heeft hij überhaupt een goede kant? Al die vragen doen pijn aan mijn hoofd. Ik pak mijn hoofd vast en ga op het bed liggen. Ik staar even naar boven, maar het duurt niet lang voordat ik in een onrustige slaap val.

Heyyy, nieuw hoofdstukje🙈
Wat vinden jullie van Jake?
Laat het me weten ik de comments😉💘
Ik hoop dat jullie het leuk vonden💓
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K