Kidnapped By Him

Hoofdstuk 49

POV Grace
Ik ben in mijn kamer opgesloten nadat ze me uit de duistere kamer hadden gelaten waar ik vrij blij om ben. Nu kan ik tenminste even alleen zijn en huilen om alles dat ik een paar uur geleden ben verloren: mijn vrienden, mijn vrijheid voor de 400ste keer en mijn glimlach die ik maar niet terug op mijn gezicht kan krijgen. Hetgeen dat ik gelukkig nog niet verloren ben is mijn hoop en strijdlust. Ik hoor een klop op de deur en draai me vermoeid om, maar antwoord niet. De deur vliegt een paar seconden open en in de deuropening staat Ethan. "Wat?" Mompel ik. Hij ziet dat als een teken dat hij binnen mag komen dus dat doet hij ook en sluit de deur achter zich.

"Ik was gekwetst toen ik erachter kwam dat je weg was gelopen Gracie. Ben ik niet goed genoeg voor je?" Vraagt hij gekwetst, maar toch weet ik dat het een grap is. "Je weet dat jij niet het probleem bent E" mompel ik. "Ik weet wat jou kan opvrolijken" zegt hij ineens. "Wat ben ik nieuwsgierig" mompel ik sarcastisch. "Kom op Grace, jij en ik, veel te veel eten, cola en een politieserie marathon" zegt hij enthousiast. Door hem heb ik de glimlach die ik dacht kwijt te zijn weer terug op mijn gezicht. "Waar?" Vraag ik hem benieuwd. "Ik zorg ervoor dat de rest oprot en dan hebben wij het hele huis voor ons zelf voor de avond" zegt hij meteen. "Deal" zeg ik lachend. Hij springt enthousiast omhoog en rent meteen naar beneden om de jongens weg te jagen. Ik grinnik als ik de jongens protesterend het huis hoor uitgaan.

Niet veel later staat Ethan weer in de kamer, klaar om mijn escort te zijn. Hij steekt dramatisch zijn arm uit alsof ik de koningin ben en ik pak zijn arm even dramatisch aan. Samen lopen we lachend en duwend naar de bank. Ik zie snel al dat Ethan alles al heeft klaar gezet. Het kleine gebaar heeft wonderen gedaan in mijn hart en ik voel me nog blijer dan eerst. "Gaat u zitten madame" zegt Ethan met een erg slecht Frans accent. "Dankuwel monsieur" zeg ik bekakt terug. Ik ga zitten en meteen beginnen we aan de politieserie marathon. Wat we toen niet wisten is dat het uiteindelijk eindigde in ons allebei in slaap gevallen op de bank met de tv nog aan en popcorn verspreid over de hele bank.

POV Jake
"Denk je dat de straf te zwaar was voor Grace?" Vraag ik Justin een beetje twijfelend over de keuze die ik heb gemaakt. Voordat Grace's straf  was begonnen had ik niet geplant dat Matt er deel van uit zou maken tot hij me had gevraagd of hij dat wel mocht. Ik had even getwijfeld, maar uiteindelijk toegegeven en hem zijn gang laten gaan. Nu denk ik niet meer dat dat een goed idee was geweest. "Jake, je hebt me die vraag al twintig keer gesteld vandaag. Je krijgt hetzelfde antwoord als de eerste en alle opvolgende keren dat je het me vroeg: ik weet het niet" zegt Justin lichtelijk geïrriteerd. "Ik weet niet zeker of ik het wel fijn vind dat Matt zo dicht bij Grace is, ik vertrouw die kerel niet" zeg ik, zijn ergernis negerend. "Als je hem wegstuurde krijg je waarschijnlijk problemen met Nick en ik denk niet dat je daar op aan het wachten bent, of wel?" Vraagt Justin me, ook al weet hij het antwoord zelf ook wel. "Klopt" mompel ik verslagen.

"Wordt het niet eens tijd dat wij onderhand terug gaan?" Vraagt Logan wijzend naar zijn horloge. "Logan, gast, we zijn bij een feest, relax eens voor de eerste keer in je leven" mompelt Aiden half dronken. "Waar zijn de jongens van Blake's groep?" Vraag ik aan niemand in het bijzonder. "Ethan is bij Grace en de rest is," Logan kijkt om zich heen, "weg." "Dat wist ik ook wel, wijneus, maar wáár zijn ze heen?" Vraag ik Logan nu geërgerd. "Chill gast, ze zijn waarschijnlijk gewoon wijven aan het zoenen ofzo" slungelt Aiden grinnikend. "We gaan naar huis" mompel ik vastberaden waarna ik opsta en naar mijn auto begin te lopen. Zuchtend lopen de rest van de jongens achter me aan.

Eenmaal aangekomen kan ik het niet helpen om te glimlachen als ik Grace onderuitgezakt met gesloten ogen en popcorn over haar hele schoot zie zitten. Ik til haar voorzichtig op en breng haar naar onze kamer waar ik haar vest uitdoe. Ik leg haar in het bed en loop naar de badkamer om me klaar te maken.

POV Grace
Vermoeid wrijf ik in mijn ogen als ik wakker wordt. Ik kijk om me heen en geef mijn brein wat tijd om op te starten. Ik kijk naast me en zie dat Jake nog steeds ligt te slapen. Ik sta op en loop naar mijn inloopkast om kleren uit te zoeken. Ik loop naar de badkamer met mijn gekozen setje en kleed me snel om. Sluipend om niemand anders wakker te maken kom ik beneden aan en kijk ik om heen. Ik zie niemand beneden wat ik raar vind aangezien de jongens meestal veel eerder wakker zijn dan ik. Het zou zonde zijn als ik niet even zou checken of er deuren of ramen zijn die open kunnen... Met die gedachte check ik alle mogelijke uitgangen, maar tevergeefs, er is er geen één open. Ik zucht en ga op de bank zitten.

Ik vraag me af hoe lang ik het nog ga volhouden hier voordat ik gek wordt. Ik moet weer informatie verzamelen voor de volgende ontsnappingspoging. In gedachte verdwenen zit ik op de bank voor me uit te staren totdat ik een stem hoor. "Gaat 'ie lekker, zusje?" Vraagt Matthew met arrogantie duidelijk zichtbaar in zijn stem. Ik besluit hem te negeren en sta op om ontbijt voor mezelf te maken. Ik wil langs Matthew lopen, maar hij pakt mijn arm ruw vast. Ik voel mijn arm rood worden in zijn stevige greep. "Antwoord mij als ik iets aan je vraag!" Blaft hij, autoriteit en intimidatie goed te horen. "Het gaat geweldig," snauw ik sarcastisch, "dus laat me los droogkloot!" "Heb je je lesje nog steeds niet geleerd? Moet ik je even helpen herinneren aan de pijn die ik je zo gemakkelijk kan laten voelen?" Vraagt hij waarna hij me snel en hard tegen een muur aanduwt. Ik klem mijn kaken op elkaar om het niet uit te schreeuwen van pijn. "Net zoals die goede oude tijd, hé Grace" zegt hij grijnzend.

~Flashback~
"Mason!" Schreeuw ik giechelend op de top van mijn longen. Het 12-jarige kind grinnikt alleen en gaat door met mij achterop zijn rug door het huis te huppelen. We horen de deur niet veel kater dichtslaan met een harde klap en schrikken allebei. Een hele boze Matthew staat in de deur opening ons woedend aan te kijken. "Wat?" Snauwt hij. Mason en ik kijken allebei weg voordat Mason mij weer terug op de grond zet. Met grote stappen verlaat Matthew de gang en loopt hij naar de woonkamer.

Na een tijdje, als Mason in zijn kamer is en ik de televisie aan hoor staan, loop ik naar de keuken om iets lekkers te pakken voor mezelf. Blij huppel ik naar de keuken waar ik een stoel pak en die tegen de kast aanzet. Ik ga erop staan en reik voor een lekker koekje op één van de bovenste planken. Na even geworsteld te hebben heb ik het uiteindelijk te pakken en meteen dringt de lekkere geur mijn neus binnen.

Ik spring van de stoel af en wil net de stoel terug zetten als ik tegen iets hard opbots. Door de knal val ik achterover op mijn kont. Ik kijk omhoog recht in de ogen van een razende Matthew. Ik kijk naar de grond waar ik zie dat hij iets heeft laten vallen. Hij pakt mijn arm ruw vast en trekt me hardhandig omhoog. "'Matt, sorry ik deed het niet expres" zei ik snel, hopend dat mijn oudere broer me los zou laten. Maar helaas. "Mond houden" sist hij waarna hij me hard tegen de muur aangooit. Hij pakt mijn armen vast zodat ik niks kan doen en kijkt me doordringend aan. "Waarom loop jij altijd iedereen in de weg?! Kan je dan echt zo weinig?!" Schreeuwt hij naar me. "Het spijt me" fluister ik terug met tranen in mijn ogen. "Nee, het spijt je nog niet, maar dalijk wel" dreigt hij. Hij tilt zijn vuist op en laat het hard in mijn gezicht komen. Hij geeft me nog meer rake klappen voordat hij me op de grond duwt en terug naar de woonkamer loopt.
~Einde flashback~

"Klootzak" mompel ik terugdenkend aan al de keren dat hij me sloeg als iets hem dwars zat. Hoe hij altijd zijn woede uitnam op mij of Mason. "Wat zei je?" Sist hij uitdagend. "Ik zei klootzak en dat is precies wat je bent. Dus sla me maar omdat je de waarheid niet aan kan horen. Sla me zoals je dat altijd deed toen we klein waren. Geef de woedeproblemen maar weer de schuld en verstop jezelf erachter als een lafaard" schreeuw ik naar hem. Zijn ogen spuwen letterlijk vuur dus ik besluit mijn mond te houden, maar alsnog zonder spijt dat ik de woorden die al jaren op mijn tong branden eindelijk heb uitgesproken. "Jij. Bent. Dood" gromt hij. Mijn ogen worden groot en meteen mep ik zijn handen weg en begin ik te rennen naar de trap.

"Jake" schreeuw ik als ik zijn hand om mijn arm voel gaan. "JAKE" schreeuw ik wanhopig zo hard als ik kan als ik geen antwoord krijg. "HELP" kan ik nog schreeuwen voordat Matthew zijn hand met een klap op mijn mond duwt. "Vergeet het Grace, niemand komt je helpen. Je hebt hier niemand die om je geeft net zoals thuis altijd. Begrijp je het niet, jij dom kind, het ligt aan jou. Het heeft altijd al aan jou gelegen" fluistert hij in mijn oor. Tranen vormen in mijn ogen door de woorden die hij spreekt. Ik schud mijn hoofd hevig als teken dat ik hem niet geloof. "Ik denk dat ik niet de persoon ben hier die de waarheid niet aan kan, lief zusje" fluistert hij in mijn oor voordat hij me richting de martelkamer sleurt.

"Laat haar los" hoor ik een zware stem opeens zeggen die ik meteen herken. Matthew laat me met tegenzin los en steekt zijn handen onschuldig de lucht in. Meteen ren ik richting Jake die me met open armen ontvangt en me knuffelt. "Rot op Matthew" snauwt Jake naar mijn 'broer'. Matthew kijkt me nog boos aan voordat hij het huis verlaat. Ik knuffel Jake nog harder en laat de tranen lopen die ik al voor zo lang inhoud. "Zal ik ontbijt voor je klaarmaken?" Vraagt Jake als ik uitgehuild ben. Met rode ogen knik ik en loop ik terug naar de bank waar ik de televisie aanzet. Maar in plaats van op de tv letten ben ik gedachten verzonken. Ik kom wel vrij. Ik kom vrij voor Kate, mijn ouders, alle meiden die verkocht zijn en voor mezelf. Ik verdien vrijheid en ik ga het terugkrijgen ook!

Heyyyyy, nieuw hoofdstukje weer🥰
Ik hoop dat je het leuk vond en hoop dat ik snel weer kan uploaden🙃
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K