Kidnapped By Him

Hoofdstuk 43

POV Grace
Ik kijk op de klok en zucht als ik zie dat het half 9 is. Veel te vroeg! Ik duw mijn hoofd in mijn kussen en probeer terug te komen in de vredige stand van slapen. Na veel verschillende posities uitgeprobeerd te hebben, realiseer ik me dat ik niet comfortabel ga liggen en geef ik op. Ik stap vermoeid uit het warme bed en loop naar de kast. Ik pak wat kleren en loop naar de badkamer om ze aan te trekken. (Zie media voor Grace's outfit.) Ik trek de kleren gapend aan en maak me klaar. Als ik terug kom ,ligt Jake nog steeds te slapen. Een zachte grinnik verlaat mijn lippen als ik de rare positie waarin hij ligt opmerk. Ik open de deur en loop zachtjes de trap af, proberend niemand wakker te maken. Ik heb gemerkt dat deze mensen niet echt ochtendmensen zijn...

Ik maak wat ei en bacon voor mezelf. Door mijn goede humeur besluit ik ook wat voor Jake te maken en hem dalijk ontbijt op bed geven. Ik maak het snel klaar en pak nog wat drinken voor Jake. Ik zet het allemaal op een dienblad en neem het mee naar boven. Eenmaal terug in mijn eigen kamer twijfel ik even of ik Jake wel wakker moet maken. Hij ligt er zo vredig bij. Ik besluit het toch te doen, want ik heb eten dat koud aan het worden is. "Jake," fluister ik terwijl ik mijn best doe het dienblad recht te houden. "Jake," fluister ik nog een keer als ik geen antwoord hoor. Ik schud hem zachtjes door elkaar nadat ik het dienblad op het nachtkastje heb gelegd. "Jake," zeg ik wat harder. "Hm?" Hoor ik zachtjes. "Jake, wordt wakker," zeg ik zachtjes. Hij opent eindelijk zijn ogen en kijkt me verward aan. "Wat is er?" Vraagt hij nog half slapend. "Ontbijt," antwoord ik kort voordat ik hem beveel recht op te gaan zitten en het dienblad op zijn schoot zet. Hij kijkt verrast naar het eten. "Bedankt," zegt hij met een gemeende glimlach. Ik neem zijn aanstekelijke glimlach over en zet een paar stappen achteruit. "Geen probleem," zeg ik voordat ik me omdraai en de kamer uitloop.

Onderweg naar beneden bots ik tegen iemand aan. "Oh sorry, ik zag-," mijn excuses worden onderbroken door een ietwat geïrriteerde stem. "Maakt niet uit," mompelt Jack voordat hij langs me afloopt richting Jake's kamer. Ik rol mijn ogen en loop verder.

"Heyy, Grace!" Zegt een enthousiaste Ethan als ik binnenkom. "Heyy," zeg ik terug terwijl ik me laat neerploffen op de stoel. "Hoe ging het gisteren met Jake? Tijdens het eten was er een erg gespannen sfeer," zegt hij ietwat bezorgt. "Oh, het ging wel. Hij had zijn excuses aangeboden, omdat hij zo geflipt was," zeg ik casual. Ethan kijkt me raar aan als ik zeg dat hij zijn excuses aan had geboden, maar gaat er verder niet op in. "Weet jij eindelijk waar Liam is? Ik hem hem sinds het...um...ongeval niet meer gezien," vraag ik Ethan nieuwsgierig. "Had je het nog niet gehoord?" Vraagt hij wat geschokt. "Nee, wat?" Zeg ik, mijn nieuwsgierigheid groeiend met de seconde. "Jake heeft hem weggestuurd, ik weet niet of hij ooit nog terugkomt," zegt hij, zijn gezicht serieus. Een opgelucht gevoel overspoelt me en spontaan geef ik Ethan een knuffel. "Wow, gaat het wel kleine?" Vraagt hij lachend terwijl hij me terug knuffelt. "Ik ben zo blij dat die sukkel eindelijk weg is," zeg ik met een enorme glimlach op mijn gezicht. "Ik zie het, je straalt helemaal!" Zegt hij lachend. "Waar is iedereen?" Vraag ik nadat het een tijdje stil was. "De meeste liggen nog te slapen en Blake, Justin en Brandon zijn weg," antwoord Ethan terwijl hij op zijn telefoon kijkt. Ik knik en sta op van de stoel. "Ik ga terug naar boven," mompel ik voordat ik terug de trap op loop.

Als ik aankom in de kamer zie ik dat Jake weg is en het dienblad op het nachtkastje staat. "Yo Jake, weten we al wanneer we haar gaan verkopen?" Hoor ik ineens waarna de deur openvliegt. Ik zie een veraste Chase in de deuropening staan. "Wacht, wie wordt er verkocht?" Vraag ik hem boos. "Dat gaat je niks aan," zegt hij simpel waarna hij probeert de kamer te verlaten. "Wie is het?" Sis ik door op elkaar geduwde tanden. "Grace, kappen," zegt hij geïrriteerd. "WIE?" roep ik. "BELLA EN LILY NU GOED?!?!" Roept hij naar me. Ik loop naar hem toe en storm langs hem af. Dat zou gelukt zijn als zijn arm me niet tegen had gehouden. "Waar denk jij heen te gaan?" Vraagt hij me dreigend. "Dat gaat je niks aan," quote ik hem van een paar seconden geleden. Hij vernauwd zijn ogen naar me en duwt me terug de kamer in. Ik probeer nog een keer langs hem af te gaan, maar alweer houdt hij me tegen. "Laat me los," snauw ik naar hem. "Nee, je blijft mooi hier, Grace," sist hij. Ik laat een veraste gil horen als hij me ineens optilt en op mijn bed gooit. Hij sluit de deur achter hem en tot mijn irritatie hoor ik dat hij me opsluit. "Chase!" Roep ik nog ondanks dat ik weet dat het geen nut heeft.

POV Chase
"We hebben een probleem," zeg ik als ik bij Jake aangekomen ben. "Wat?" Vraagt hij. "Ik heb perongeluk Grace vertelt dat we Bella en Lily gaan verkopen," mompel ik naar de grond kijkend. "Je hebt wat?" Snauwt hij kwaad naar me. "Waar is ze?" Vraagt hij ietwat kalmer. "Jouw kamer," zeg ik kort voordat hij langs me af naar zijn kamer toe stampt.

POV Grace
Niet veel later zie ik dat de deur weer wordt geopend. Jake staat in de deuropening en kijkt me strak aan. "Grace," begint hij zachtjes. "Nee, Jake," zeg ik kortaf en ruw. "Je gaat ze gewoon verkopen," ik spreek zachtjes maar krachtig. "Ja, Grace," zegt hij kort. "Hoe kun je zoiets doen?" Vraag ik hem, oprecht nieuwsgierig. "Jij weet niet waar ik allemaal tot in staat ben, prinses," zegt hij zijn ogen duister. "Rot op, Jake," zeg ik hem. Hij blijft stevig staan en kijkt me uitdagend aan. Boos sta ik op. "Best, wat jij wil. Ik ga wel," zeg ik ruw. Ik loop voorbij hem en laat expres onze schouders botsen op mijn weg naar de garage.

Ik gooi de deur open en storm de trap af richting de andere meiden. "Jongens, Bella en Lily wo-," verder kom ik niet voordat ik twee sterke armen om me heen voel. Ik wordt omgedraaid en mijn ogen dwalen over Jake's gezicht richting zijn ogen. Hij kijkt me even strak aan voordat hij me terug naar boven sleurt. Voor ik kan reageren voel ik dat ik tegen een muur aan wordt geduwd. Hij komt dicht op me staan en kijkt me in mijn ogen aan. Zijn ogen staan boos, duister zelfs. "A-Auw Jake, je doet me pijn," zeg ik terwijl ik probeer tegen te werken. "Wat deed je daar?" Vraagt hij, zijn ogen pikkedonker, bijna zwart. Hij kijkt me doordringend aan waardoor ik niks durf te zeggen. Ik draai mijn hoofd naar rechts om hem niet aan te hoeven kijken.

Hij trekt me naar voren en duwt me dan weer tegen de muur aan. Mijn hoofd schiet naar voren en terug waardoor ik me erg duizelig voel. Een kreun verlaat mijn mond als ik de pijn in mijn hoofd voel schieten. Het was niet hard genoeg om verwondingen achter te laten, maar pijn deed het zeker wel. Ik kijk wat wazig voor me uit en probeer even mijn tijd te nemen om te herstellen. "Wat deed jij daar, Grace?" Vraagt hij dreigend. Als zijn blik niet goed genoeg aangeeft dat hij woedend is dan is het wel het feit dat hij me geen bijnaampjes noemt. "Laat me los," breng ik uit, "asjeblieft." Hij kijkt me kwaad aan en alweer zie ik dat het monster in hem naar buiten is gekomen. Het monster heeft controle genomen en wil iedereen in zijn pad pijn doen. Een snik ontsnapt mijn mond. Ik probeer mijn pols los te rukken die hij zo strak vast heeft dat ik rode plekken erop zie vormen. Het was dan ook wel te verwachten dat ik mijn pols niet los zou kunnen krijgen.

"Je weet dat je hier niet mag komen. Dus wat doe je hier, Grace? Antwoord een keer op mijn fucking vraag," blaft hij kwaad. Hij duwt me steeds harder tegen de muur aan terwijl hij doorpraat. Ik voel dat ademen steeds moeilijker wordt en probeer hem weg te duwen wat me alleen maar een boze blik oplevert. Terwijl hij door blijft gaan over wat voor een verschrikkelijk mens ik wel niet ben, zit ik te vechten voor zuurstof. "Luister gewoon eens een keer, want anders dan zweer ik dat-," gaat hij verder. "Jake," kan ik hem net hijgend onderbreken, "zuurstof." Hij kijkt me verbaasd aan, maar blijft koppig staan. Zwarte plekken verschijnen voor mijn zicht. Tot mijn grote opluchting lijkt hij het eindelijk te snappen en stapt hij naar achter. "Ga," zegt hij zachtjes, maar stern. Ik gehoorzaam meteen, hem niet nog kwader dan hij al is willen maken en loop terug naar zijn kamer. Maar hij weet dat ik nog terug naar de garage ga...

Heyyy, nieuw hoofdstukje🤗
Hopelijk vond je het leuk🙃
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K