Kidnapped By Him

Hoofdstuk 17

POV Grace
Ik open mijn ogen en zie dat Jake niet meer naast me zit. Dan besef ik me dat ik tijdens de film in slaap was gevallen. De televisie staat uit en ik heb geen flauw idee hoe lang ik hier al lig of hoe laat het mag wezen. Ik sta op en loop naar de keuken, maar bedenk me dan. Ik loop casually naar de achterdeur. Met een beetje geluk is die open.

Aangekomen bij de achterdeur kijk ik eerst even snel om me heen, om te checken dat er echt niemand beneden is. Ik pak de klink en zucht even diep. Ik probeer niet al mijn hoop op deze deur te leggen, maar dat is toch best lastig. Langzaam duw ik de klink omlaag. De deur maakt er geen bezwaar tegen en vliegt open. Dit is het! Dit is mijn kans! Ik twijfel geen moment en ren mijn vrijheid tegemoet.

De wind vloeit door mijn haar heen en de frisse buitenlucht kriebelt mijn neus. Ik zet mijn voeten zacht neer en ren zo snel als mijn lichaam me kan dragen. De vogels lijken wel naar me te zingen, me aan te moedigen, en alles lijkt mooier dan dat ik het me herinner.

Ik sluit mijn ogen voor slechts een seconde en snuif de frisse lucht op. Ik laat mijn lichaam nog even genieten van de warme sensatie genaamd vrijheid als ik me bedenk wat Liam me verteld had in de donkere kamer: "We zijn namelijk omringt door bossen en het dichtstbijzijnde huis is in een straal van 20 km. Dus we vinden je sowieso terug."

Ik voel mijn ademhaling versnellen en mijn hart in mijn borstkas bonken. Het eerste zweetdruppeltje ontstaat al op mijn voorhoofd en het gevoel van paniek grijpt naar mijn longen. Ik mag nu niet in paniek raken! Ik moet dit doen voor mij en Kate! Ik begin dan maar te lopen opzoek naar enig teken van beschaving. Ik ben al zo ver gekomen, nu mag ik niet opgeven!

POV Jake
"Aiden ik zeg je, je moet die film echt eens kijken," zeg ik tegen Aiden. "Vond je hem zo leuk?" Vraagt hij grinnikend. "Of zat je gewoon naar Grace te staren?" Stelt hij knipogend voor. "Heel komisch," zeg ik geïrriteerd. "Waar is Grace eigenlijk?" Vraagt Aiden. "Ohh shit, die ligt nog op de bank," zeg ik met een schuldig lachje.

Ik loop rustig naar beneden richting de woonkamer. "Wakker worden, Grace," roep ik naar de bank waar ze opligt. "Grace?" Roep ik als ik geen antwoord krijg. Ik loop de woonkamer in en tref een lege bank aan. "Godverdomme, Grace," fluister ik verbaasd. Ik check de keuken en onze kamer, maar ik kan haar niet vinden. Dus besluit ik aan te kloppen bij Liam.

"Binnen," roept hij. Ik open de deur en zie dat hij op zijn bed ligt. Hij speelt een spelletje op zijn telefoon dat lijkt op tetris. "Wat is er?" Vraagt hij nog steeds op zijn telefoon kijkend. "Heb jij Grace vandaag nog gezien?" Vraag ik hem.

"Nee, hoezo?" Vraagt hij. "Je bent haar toch niet kwijt hé?" Vraagt hij nu wel opkijkend van zijn scherm. "Help me nou maar gewoon met zoeken," blaf ik lichtelijk geïrriteerd. "Heb je de deur wel opslot gedaan nadat je gisteren binnenkwam?" Vraag ik hem. Zijn ogen vergroten en hij kijkt me meteen aan.

Dan rent hij langs me af, de deur uit en van de trap af. Ik ren achter hem aan als ik zie dat hij aankomt bij de achterdeur. Hij duwt de klink naar beneden en zonder enige weerstand gaat de deur open. Ik duw hem hard tegen de muur aan en schreeuw in zijn gezicht: "Wat de hell dacht je toen je de deur niet opslot draaide?"

Ik probeer mijn woede binnen te houden, maar het lukt me niet zo goed. "Ik-" probeert hij zichzelf te verklaren. "Jongens, wat is er aan de hand?" Vraagt Justin die net binnen komt lopen. "Door deze sukkel ben ík Grace kwijt!" Roep ik wat gekalmeerd. Ik voel de woede weer opwellen. Justin's ogen vergroten. "Ik bel Logan, Justin: jij belt Nathan en Liam: jij haalt Aiden," beveel ik ze.

Ze komen meteen in actie en doen wat ze moeten doen. Ik pak mijn telefoon en bel Logan. Nog geen 2 minuten later is hij er al. "Logan bel Blake en laat zijn groepje zoeken naar Grace. We vinden haar wel!" Zegt Aiden als hij beneden is.

"Aiden, jij en ik gaan alvast. Wij zoeken haar aan de rechterkant van het bos. Justin, jij en Liam zoeken haar aan de linkerkant van het bos. Logan, jij wacht op Nathan en Blake's groep. We moeten haar vinden!" Zeg ik vastberaden. "Ohh en Logan, zorg ervoor dat één van jullie hier blijft zodat we Kate niet ook kwijtraken," voeg ik toe. Ik hoor een paar keer "oké" en "komt voor elkaar" wat betekent dat iedereen het begrepen heeft. Ik pak mijn jas voordat Aiden en ik vertrekken. Onze zoektocht is begonnen.

POV Kate
Ik lig te slapen als ik allemaal mensen gehaast de trap op en af hoor rennen. Ik sta vermoeid op terwijl ik de slaap uit mijn ogen wrijf om te kijken wat er aan de hand is. Maar natuurlijk is de deur, zoals gewoonlijk, weer opslot. Ik zucht diep en begin te roepen: "Laat me eruit!" Geen antwoord... "Maak die godverdomme deur open!!" Roep ik wat harder.

Uiteindelijk hoor ik voetstappen bij de deur. De deur vliegt open en een boze jongen die ik niet ken staat in de opening. Mijn ogen scannen de scherpe lijnen op zijn gezicht. Hij is best knap... "Waarom maak je zoveel lawaai?" Vraagt hij. Ik rol mijn ogen en zucht: "Omdat jullie me opsluiten!"

Dat hij knap is betekent niet dat ik niet moeilijk ga doen. Hij komt op me af en pakt boos mijn pols vast. "Auww! Je knijpt mijn pols fijn, idioot!" Roep ik naar hem. Ik probeer hem te slaan, maar hij pakt mijn andere pols ook vast. Hij gooit me op het bed en lijkt helemaal klaar met me te zijn want hij loopt dan weg.

Na een tijdje komt er een andere jongen binnen die ik ookal niet ken. Ook hij is zeker niet lelijk, maar lijkt wat zachter dan die van voorheen. "Iedereen is weg en ik moet op je passen," zegt hij simpel. Sinds wanneer ben ik een kind van 5 die een oppas nodig heeft? "Dus wat wil je doen?" Vraagt hij aan me. Ik haal mijn schouders op, maar bedenk me dan. "Ik heb honger," zeg ik, terwijl ik van het bed afga.

Hij pakt mijn arm vast en sleurt me achter zich aan naar de keuken. Hij zet me neer op een stoel en pakt pannenkoekenmix uit een kastje. "Hou je van pannenkoeken?" Vraagt hij. Ik knik hevig, waarvan hij grinnikt. Man, ik hou zo erg van pannenkoeken!! Ik kijk toe hoe de onbekende jongen eten voor me maakt. "Hoe heet je eigenlijk?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ethan," antwoord de knappe 'vreemdeling'.

Sorry, dat ik weer ff niet geüpload heb, maaaarrrrr dr is weer een nieuw hoofdstukjeeeeeee!!!!! Ik hoor nu eigenlijk te leren voor mijn opkomende toetsweek, maar ja... hopelijk vind je het nog leuk en ik hoop dat ik snel weer tijd heb zodat ik kan uploaden💖😊
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K