Kidnapped By Him

Hoofdstuk 23

POV Grace
Ik laat een harde gil horen. "LOGAN," schreeuw ik zo hard als ik kan. Kate blijft stil op de grond liggen, zodat ik goed in mijn rol kan komen. Die paar acteerlessen komen nu wel van pas. Ik bonk zo hard als ik kan op de deur. "Iemand, help me," roep ik. Ik laat een gefrustreerde schreeuw horen. "HELP," schreeuw ik huilend. Ik hoor snelle voetstappen op de trap. Het werkt! "Iemand help ons," roep ik.

Ik laat de tranen stromen en pak een doekje met water en dep het op Kate's hoofd. Ze doet haar ogen open en ik knipoog naar haar. Ik ren naar de deur en bonk er zo harder op dat ik zelfs iets hoorde kraken. Oeps... Uiteindelijk wordt de deur opengesmeten en komt Logan boos binnengestormd. Zijn blik verzacht gelijk als hij mij ziet. "Wat is er?" Vraagt hij bezorgt. Ik wijs naar Kate en begin nog harder te huilen. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij geschokt terwijl hij naar Kate loopt. "W-we waren g-gewoon aan het praten e-en in één keer viel ze flauw" zeg ik snikkend. "Logan, zeg alsjeblieft dat alles goed gaat komen met haar, ik kan niet nog iemand verliezen. Zij is het laatste wat ik hier heb," roep ik dramatisch naar hem. Ik hoop echt dat het werkt.

Logan draait zich om en ik loop op mijn tenen naar hem toe. Net als ik hem op zijn achterhoofd wil slaan, draait hij zich om. Ik sta gelijk weer in een normale positie en hij kijkt me bezorgt aan. "Dit is niet goed," zegt hij, "ze reageert nergens op!" Ik doe alsof ik heel erg geschokt en verward ben. "NATHAN! JAKE!" Roept Logan heel hard. Wow, dat was niet de bedoeling. Ik kan ze echt niet alle 3 aan. Als ze er nu achter komen dat we het hebben gefaket worden ze echt boos. Het is alles of niets...

Ik hoor weer voetstappen op de trap en ze worden steeds harder. "Wat is er?" Vraagt Jake als hij en Nathan binnenkomen. Nathan's ogen worden groot als hij Kate ziet liggen en hij rent op haar af. Hij duwt Logan aan de kant en voelt aan haar pols. Hij kijkt al wat meer opgelucht als hij voelt dat ze nog leeft. "WAT HEB JIJ GEDAAN?" Vraagt hij kwaad aan mij. "I-ik," wil ik net zeggen maar Jake onderbreekt mij. "Beschuldig jij mijn vriendin nou van het verwonden van haar beste vriendin of heb ik dat verkeerd gehoord?" Vraagt Jake. Zijn stem klinkt kalm, maar zijn gezicht straalt het tegenovergestelde uit. Jouw vriendin?? Nathan draait zich weer om naar Kate en probeert haar wakker te schudden.

"Kom maar, Grace, dit wil je niet zien," zegt Jake terwijl hij mij probeert weg te trekken. "Nee, Jake, laat me los. Ze is mijn beste vriendin!" roep ik gefrustreerd naar hem. Vanbinnen paniekeer ik nou echt heel erg. Ik moet Jake en Nathan weg zien te krijgen van Kate, zodat zij tenminste nog een kans heeft.

Ik probeer een plan te bedenken en uiteindelijk komt er een in mijn hoofd. Ik herinner me nog van de eerste dag dat ik hier was, waar de achterdeur is. Ik weet ook nog waar ze de sleutel van die deur laten, want ik zag Liam hem pakken. Als het goed is ligt 'ie onder de 'welkom' mat. Ik weet al hoe ik Jake daar weg kan krijgen, maar het lukt me niet om te bedenken hoe ik Nathan of Logan daar weg kan krijgen.

Ik ga maar gewoon met het eerste dat in mijn hoofd kwam. Ik ruk me los uit Jake's greep en wankel naar Kate toe. Ik grijp mijn hoofd vast en doe alsof ik ga vallen. Ik hou me vast aan het bed en kijk Jake bang aan. Dan doe ik mijn ogen dicht en laat me vallen op de grond. Ik wacht op de klap, maar hij komt niet. Ik voel een arm onder mijn rug en in mijn knieholte en besef me dat iemand me optilt. "Logan, ga een doekje pakken met water voor Grace's hoofd," roept Jake uit. Ik wilde eigenlijk dat Nathan van Kate weg zou gaan, maar ik hoop dat het haar zo lukt.

Nu komt het belangrijke... Mijn én Kate's kansen staan op het spel. Ik open langzaam mijn ogen en zie Jake's knappe gezicht. Ik kan liegen, maar hij is zeker niet lelijk. "J-Jake," zeg ik zwakjes, "breng me alsjeblieft naar beneden." Ik hoest even voor het dramatische effect. Jake kijkt me bezorgt aan en rent met mij in zijn armen naar beneden. "B-bank," zeg ik zachtjes. Hij knikt en legt me op de bank neer.

Hoe kan ik hem hier weg krijgen? Denk ik bij mezelf. Ik moet ervoor zorgen dat hij iets pakt dat boven ligt. "Jake, k-kan je e-een deken voor me pakken?" Vraag ik nep-rillend van de kou. "Tuurlijk prinses, ik ben zo terug," zegt hij lief, waarna hij een kus op mijn voorhoofd plant. Hij doet echt heel lie-. Nee, ik mag nou niet soft gaan doen. Ik sta op en begin na te denken over alles wat deze klootzakken van me af hebben gepakt. Mijn ouders, mijn vrienden, mijn leven...

Ik ren op mijn tenen naar de 'welkom' mat en voel eronder. Mijn hart versnelt als ik geen sleutel voel. Ik raak in paniek en gooi de mat aan de kant, uiteindelijk zie ik de sleutel er gewoon liggen. Een opgelucht gevoel overstroomt mijn lichaam. Ik ben zo opgelucht, maar ik moet me blijven focussen om hier weg te komen. Ik hoop dat Kate er zo aan komt, want ik weet niet hoe lang Jake wegblijft. Ik hoor voetstappen op de trap en dat opgeluchte gevoel verlaat mijn lichaam binnen een enkele seconde. Het maakt plaats voor een paniekerend gevoel dat controle probeert te nemen van mijn lichaam. Mijn lichaam zou nou het liefst deze deur opensmijten en mijn vrijheid tegemoet rennen, maarik blijf koppig staan, hopeloos wachtend op Kate.

Als de voetstappen even stoppen hoor ik niks behalve het harde geklop van mijn tekeergaande hart. Ik hoor de stappen terugkeren naar boven en een zucht verlaat mijn mond. "Grace!" Roept Jake vanaf boven. Ik ren op mijn tenen terug naar de woonkamer en ga stilletjes op de bank liggen. "Wat?!" roep ik aanstellerig. "Wil je liever een wollen, zwarte deken of een zomerse witte?" Vraagt hij. Een opgeluchte zucht ontglipt mijn mond en ik roep na even nadenken terug. "De *kuch wollen, *kuch zwarte deken," hoest ik. "Oké," roept hij vanaf boven.

Ik vraag me af waar Kate blijft. En dan besef ik iets. Ik heb net Jake naar boven gestuurd zodat ik en Kate konden ontsnappen, terwijl Kate boven zit. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik weet echt niet wat ik nu moet doen en mijn hoofd lijkt wel leeg. Voor de eerste keer sinds ik hier ben heb ik gewoon geen plan en die gedachte frustreert me ongelofelijk veel. Ik vraag me af of ik heel het plan moet stoppen en gewoon zeggen dat ik me beter voel.

Dan hoor ik zachte, snelle voetstappen van de trap afkomen. Kate's hoofd verschijnt bij de deur en ze glimlacht naar me. "Klaar om hier eindelijk weg te komen?" Vraagt Kate. Ik grijns naar haar en sta op. "Kom op, we moeten opschieten," zegt Kate kalm, haar enthousiasme proberend in te houden. We lopen glimlachend naar de deur. Dit is het dan, eindelijk. De dag is hier, de dag dat ik hier van weg kom. Ik kan wel springen van geluk, maar ik hou me in. Ik pak de sleutel uit mijn zak en open de deur. "Na u, madame," grap ik. Kate grijnst en samen zetten we onze eerste stap richting onze vrijheid. Wat heb ik hier lang op gewacht!!

Heyyy, een extra lang hoofdstuk omdat ik niet zo vaak upload😘
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K