Kidnapped By Him

Hoofdstuk 31

POV Grace
Ik wordt wakker van het gevoel van een arm onder mijn knieen en rug. Ik voel dat ik wordt opgetild en niet veel later voel ik een zachte wind tegen mijn huid aan. Ik open mijn ogen en zie Jake's gezicht gevaarlijk dichtbij de mijne. Ik wurm me uit zijn greep en val bijna op de grond doordat Jake dit niet verwacht had. Ik weet me nog net vast te houden aan Jake's schouder. Ik laat meteen los als ik doorheb wat ik doe en ga zelfverzekerd recht staan. Jake grinnikt even, maar zegt er niks van. Ik zie alle jongens behalve Nathan voor ons staan. Ik kijk om me heen en zie een groot gebouw en een open veld om het gebouw heen. Dan zie ik allemaal bomen en heb ik al snel door dat we in een bos zijn.

Ik maak snel een ontsnappingsplan en voer het niet zo goed uit. Ik loop naar Jake toe alsof ik met hem meeloop en zie hem trots grijnzen. Wacht maar... Als ik bij hem sta, loop ik even met hem mee maar dan draai ik me in een soepele beweging naar hem toe en geef ik hem een knietje. Hij buigt pijnlijk voorover van de impact. "Bitch," mompelt hij onder zijn adem met zijn tanden op elkaar. Ik vergeet bijna weg te rennen doordat ik te afgeleid raak door het amuserende zicht van Jake die pijn heeft, dus snel draai ik me om en begin ik te rennen. Niet veel later hoor ik een boze stem: "Grijp haar." Ik ren gewoon het bos in, maar kom niet verder dan een paar bomen.

Ik voel dat iemand mijn arm vastgrijpt en me omdraait. Ik zie dat het Aiden is en probeer hem weg te slaan. Hij ontwijkt me en kijkt me nog bozer aan dan dat hij al deed. Ik probeer me nog te verzetten, maar hij laat het niet zo makkelijk toe en gooit me over zijn schouder. Ik sla boos op zijn rug en probeer uit zijn greep te komen. Als ik terug bij de jongens sta, zie ik dat ze allemaal niet zo blij kijken. "Wat zei ik gister ook alweer?" Vraagt Jake kwaad terwijl hij me vastpakt en meetrekt. Ik blijf stil en durf geen antwoord te geven.

Hij kijkt me vragend aan en snel kijk ik naar de grond terwijl ik aan mijn shirt pulk. "Antwoord," fluistert hij dreigend in mijn oor. "Dat ik me moest gedragen," zucht ik, me overgevend. "En wat noem jij dit?" Vraagt hij met zijn tanden op elkaar. Ik kan het niet laten en zeg het eerste wat in mij opkomt: "Mijn vrijheid terug pakken die jullie van mij gestolen hebben!" Ik schrik even om wat ik zei, maar laat dat niet aan hem zien. Zijn ogen lijken wel vuur te spuwen en hij wil net tegen me gaan schreeuwen als de deur opengaat. "Ahh Jake, kom binnen," hoor ik een stem zeggen.

Ik kijk op en zie een erg aantrekkelijke jongen staan. Hij is knap, maar niet eens bijna net zo knap als Ja-. Wat denk ik nou, Jake is helemaal niet knap. Hij is gemeen en irritant. Jake knikt naar de jongen en trekt mij achter zich aan. "Hier kom ik nog op terug," fluistert hij gemeen in mijn oor. Rillingen gaan over mijn rug als ik zijn adem in mijn nek voel. "En gedraag je Grace, ik meen het," voegt hij er nog aan toe. Ik knik, maar als hij weg kijkt kan ik het niet laten om kinderachtig mijn tong naar hem uit te steken.

Hij trekt me achter zich aan de deur door en gelijk zie ik iets wat ik niet had willen zien. Er zijn hier meerdere cellen, die gewoon op hokken bedoelt voor dieren lijken, met meisjes erin. Ze lijken het allemaal al opgegeven te hebben en kijken verveelt voor zich uit. Één meisje valt me wel op, want zij lijkt wel de enige die tegenwerkt. "Laat me hier uit, vieze kl-," verder komt ze niet, want één van de jongens die bij haar cel staat opent de deur en loopt dreigend op haar af.

Niet veel later hoor ik een harde klap en een nog hardere, ijskoude gil afkomstig van het meisje. "Jullie zijn gek, rot op of het zal jullie bezu-," haar stem wordt weer afgekapt door een nog hardere klap als eerst. Het klonk wel alsof hij het leven uit haar had geslagen en toen ik haar zag leek het daar ook op. Haar neus bloedde en de tranen maakte haar ogen rood. "Ey, doe wat stiller, ik heb gasten," zegt de jongen van eerst.

Als de jongen met het meisje in zijn handen naar buiten komt wil ik op hem afrennen. Ik wil hem slaan voor wat hij het meisje aanhad gedaan. Ik wil hem gewoon wurgen zo boos ben ik. Ik probeer op hem af te rennen als één of andere dolle stier, maar wordt tegen gehouden door Jake's sterke arm om mijn middel. Hij kijkt me waarschuwend aan en ik kijk hem boos aan als reactie, Niet boos, woedend, dat hij er niks aan deed. Als ik rond me kijk naar al deze bebloede, ongelukkige, jonge meisjes voel ik me zelf een beetje ondankbaar dat ik ontvoert ben door Jake.