POV Jake
"Ben je er bijna Blake?" Vraag ik ongeduldig. "Ja, ik parkeer nu op je inrit," zegt hij waarna hij ophangt. Niet veel later hoor ik de bel en open ik de deur waar ik Blake aantref. Ik geef hem een bro-hug en laat hem binnen. "Jij, ik, Justin en Aiden gaan nou zoeken en de rest zijn al bezig. Ik neem aan dat al jouw mannen al aan het zoeken zijn," zeg ik strenger dan bedoeld. Hij knikt en met z'n alle lopen we naar de motors. Ik stap op de mijne en doe mijn helm op. Samen rijden we weg en starten we onze zoektocht naar mijn meisje.
POV Grace
"Ik begin honger te krijgen," zeg ik. "Ik ga wel op jacht naar eten," zegt Kate vastberaden. "Nee, Kate, dalijk zien ze je nog," zeg ik meteen angstig. "Jij kan niet eens op je benen staan, dus ik moet wel Grace. Ik beloof dat ik terug kom," zegt ze. Ik probeer haar nog over te halen, maar haar besluit staat al vast: ze moet en zal ons eten gaan halen. "Ik zal niet te ver gaan, als er iets is dan al wat je hoeft te doen is gillen en ik kom er meteen aan, oké?" Zegt ze als ze eenmaal beneden is. Ik knik, maar ik wil nog steeds niet dat ze gaat. "Veel succes," roep ik haar nog na als ze wegloopt.
Ik verschuif een beetje zodat ik tegen de boom aan kan leunen. Als ik dan toch hier alleen moet wachten dan kan ik net zo makkelijk comfortabel gaan liggen. De stof die op mijn snee duwt is inmiddels al doorweekt van het rode bloed dat maar niet wil stoppen met stromen. "Ze zitten hier echt niet, Logan en Liam hebben hier al gekeken," hoor ik een jongensstem zeggen. "Ja weet ik, maar alsnog," zegt een andere. Ik herken de stemmen nergens van. Wacht... Misschien zijn hun van die andere groep die ik bij mijn andere ontsnapping had gezien.
Met veel moeite ga ik rechtop zitten zodat ik ze kan zien. Ik zet mijn armen voor me neer zodat ik vooruit kan leunen en ze beter kan zien. Ik zie vaagjes 2 jongens, maar ik kan niet zien wie. Als ik ze nog steeds niet goed kan zien verplaats ik mijn rechterbeen naar voren. Een ontzettend erge pijn ontstaat in mijn heup en ik zie dat een tak in mijn snee aan het prikken is. Van schrik laat ik mijn been vallen en val ik bijna uit de boom. Ik hang nou alleen nog maar met mijn armen aan de tak. Ik blijf even stil hangen om te horen of ze me hadden gezien.
Als ze na een tijdje nog niks hebben gezegd besluit ik me op te trekken door met mijn armen mezelf omhoog te duwen. Ik ben er bijna helemaal terug op als mijn hand uitglijdt en ik weer dreig te vallen. Als reflex spartelt mijn been die nog over de rand hangt. Mijn been raakt een tak met bladeren die begint te schudden waardoor de blaadjes erg veel geluid maken. "DAARBOVEN," hoor ik niet veel later.
Snel klim ik weer terug op de tak en kijk ik naar beneden. Ze proberen de boom te beklimmen dus ik weet dat ik hier snel weg moet komen. Ik zie een tak niet heel ver van de tak waar ik nou op sta. Ik twijfel even of dat ik wel moet springen, maar ik weet van binnen dat ik geen keus heb. Ik haal diep adem en weet wat ik moet doen. Ik spring met heel veel moeite op een andere tak waar ik nog net op kom. Ik negeer de pijn in mijn heup en spring naar de volgende tak, deze keer een tak van een andere boom.
Ik klim weer wat hoger zodat ik weet dat ze me niet meer kunnen zien. Net voordat ik mijn derde sprong maak hoor ik één van de jongens iets zeggen. "Klim jij maar ophoog, ik bel Jake!" Ik raak in paniek als ik zíjn naam hoor en haal bijna mijn derde sprong niet. Ik kom terecht op een andere tak dan dat ik had geplant, maar ach ja het leven gaat niet altijd hoe je het hebt geplant. Ik spring als een aap nog wat verder en met elke sprong voel ik de angst om te springen verminderen en het gevoel van macht en controle groeien. Ik laat zelfs even snel een klein lachje zien.
Ik snuif nog goed de buitenlucht op en spring verder. Vroeger haatte ik altijd de buitenlucht, maar nou kan ik me geen betere geur voorstellen. Ik krijg de neiging om een overwinnende kreet te laten horen, maar hou me in als ik me besef dat ik ze dan naar me toe lok. Als ik voor mijn gevoel ver genoeg ben dan stop ik met springen en laat ik me vallen tegen een boom.
Net voelde ik de pijn niet meer na een tijdje door de adrenaline, maar nu komt alles terug. Ik laat een paar tranen stromen als de pijn maar niet stopt. Ik hou mijn heup vast in de hoop dat de vreselijke pijn wat minder wordt. Het helpt helemaal niet en het maakt het zelfs erger. Na een tijdje kan ik het niet meer aan en haal ik de stof van mijn snee af. Ik wordt misselijk door wat ik zie, want al het bloed blijft er maar uitspuiten en de snee lijkt wel zich verder verspreid te hebben. Heel mijn heup en zelfs mijn bovenbeen is rood van het bloed. Ik doe mijn ogen dicht en merk dat het me een beetje afleidt van de pijn als ik mooie, gekleurde vormpjes zie. De vormpjes draaien en bewegen op en neer en het is allemaal heel
mooi om te zien.
Na een tijdje worden de vormpjes donkerder en de spiraaltjes die eerst zachtjes draaide draaien nu veel harder alsof ik mezelf onbewust wil waarschuwen. Alles flitst heel snel voor mijn ogen, maar ik blijf kijken. Alle vormpjes die er eerst heel mooi uitzagen lijken nou heel angstaanjagend. Na een tijdje doen mijn ogen er pijn door, dus open ik ze. De pijn is weg en ik kijk om me heen.
"Aiden, kijk eens goed in die struik," hoor ik een al te bekende stem zeggen. Meteen als ik zíjn stem hoor voel ik mijn lichaam trillen. Ik weet meteen wie het is en ik wil nu echt weg hier. Jake mag me nou echt niet zien, want als hij me ziet dan weet ik niet of ik ooit nog mijn vrijheid kan voelen. Ik zal dan nooit meer de wind in mijn haren voelen, omdat ik vrij ben. Als ik dan de wind in mijn haren zal voelen dan is dat omdat hij dat toelaat. Daar zou mijn vrije wil gaan. Ik voel me steeds meer wegzakken en met veel moeite draai ik mijn hoofd om om me heen te kijken. Om me heen zie ik allemaal rode vloeistof liggen en dan besef ik me dat dat mijn bloed is. Ik heb denk ik wat langer mijn ogen dicht gedaan dan verwacht. Ik heb al zoveel bloed verloren dat ik niet zeker weet of ik nog wel door kan.
Zal ik me gewoon over geven? Voor mijn eigen gezondheid...? Wat denk ik nou? Ik zou liever dood gaan met waardigheid dan me over te geven aan deze sukkels en dit leven door te leven. Dit is niet eens een leven, ik ben dood net zo goed af...
Heyy, nog een nieuw hoofdstuk🤗
Ik heb er nou 2 achter elkaar gepubliceerd, omdat ik eerst geen WiFi had en wel tijd om deze hoofdstukken te schrijven. Hopelijk vond je het leuk of eigenlijk spannend🙃
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K
JE LEEST
Kidnapped By Him
Adventure''Ga weg klootzak'' zeg ik terwijl ik hem van me af duw. ''Je bent pittig, daar hou ik wel van'' zegt de onbekende jongen. Hij grijpt mijn polsen vast en duwt een doekje op mijn mond, daarna wordt alles zwart. ~de cover is gemaakt door margot_dt, vo...
