Kidnapped By Him

Hoofdstuk 14

POV Grace
"Jij zit in diepe problemen Grace," zegt Jake boos, "maar ik moet even met Aiden praten, dus ik ben zo terug. Probeer eens weg te lopen, Grace, en je zult de consequenties ondergaan. Begrepen?" Ik knik ongeïnteresseerd instemmend zodat hij me met rust laat. Hij kijkt me goedkeurend aan en loopt dan de deur uit waarna hij die opsloot doet. Daar gaat dat plan... en wat hoor ik nu te gaan doen hier? Een boek lezen ofzo? Ik heb niet zo goed geslapen vannacht, dus ik kan proberen te slapen. Nee wacht, ik kan ook gewoon de kamer gaan doorzoeken voor spulletjes die me later misschien kunnen helpen!

Ik doorzoek de laatjes en kasten, eigenlijk opzoek naar een telefoon, maar uiteindelijk vind ik een mesje achter in een bureaulaatje. Die kan nog wel eens van pas komen. Ook vind ik een oplader, maar geen telefoon. Lekker handig dus... Ik probeer er een paar trucjes uit die ik mezelf had aangeleerd vroeger. Hoe je iemand er pijn mee kan doen en zelfs hoe je mensen er mee kan laten stikken. Laten we zeggen dat ik veel politieseries enzo keek... Ik oefen een beetje, maar stop de spulletjes snel in mijn schoen als ik voetstappen hoor. De deur gaat van het slot en Jake komt binnen gelopen.

"Prinses," begint hij met een strenge toon. Daar komt het hoor... "Ik heb een paar regels bedacht met de jongens die jij gaat volgen vanaf vandaag. We zijn tot nu toe aardig geweest, maar als je zo doorgaat, gaat dat veranderen. De regels zijn: 1. Je probeert niet meer te ontsnappen, 2. Je hebt geen grote mond tegen mij of mijn vrienden en 3. Je zult gehoorzamen en doen wat ik zeg."

"Je weet dat ik je geen pijn wil doen, dus dit is wat we gaan doen. Elke keer als je de regels overtreed krijg je een waarschuwing. Zie het als: zoals je vroeger op school altijd deed, een soort van streepje bij je naam en bij het derde streepje is het game over en zal je gestraft worden. Dan begin je weer bij 1."

Ik ben geen hond ofzo, ik ga echt niet hun 'regels' opvolgen... "Heb je het begrepen?" Vraagt Jake lief. Waarom doet hij nou in eens weer lief? Alsof ik daardoor ineens ga gehoorzamen! "Nee," antwoord ik, "ik ga echt niet naar je luisteren! Wie denk je wel niet dat je bent?" Ik word al snel boos, maar kalmeer net zo snel als ik Jake's boze gezicht zie. "Ik wist niet dat jij een zeggen had hier," zegt hij kwaad. "Ik vraag het dus nog één keer, heb je het begrepen?" Vraagt hij zijn woede proberend binnen te houden. Koppig kijk ik naar beneden en antwoord niet. "ANTWOORD!" roept hij boos. "J-ja," zeg ik verbijsterd, terwijl ik nog steeds naar beneden kijk. "Kijk me aan als ik tegen je praat," snauwt hij in mijn gezicht.

Ik wil net mijn hoofd, die nu ineens heel zwaar aanvoelt, optillen als hij mijn kin ruw vastpakt en mijn hoofd omhoog tilt. Hij geeft me dan een zachte kus op mijn voorhoofd, waarna hij me intens aanstaart. Ik begin te blozen en vervloek mezelf ervoor. Ik vind het echt eng hoe snel zijn humeur verandert, want dat maakt hem gevaarlijker dan elk ander persoon hier.

Hij grinnikt even en pakt dan mijn pols. Hij sleurt me mee naar beneden en ik laat het voor nu maar gewoon gebeuren. Hij zet me neer in de keuken: "Heb jij eigenlijk geen honger?" Nu pas besef ik me dat ik niet veel heb gegeten sinds ik hier ben.

Alsnog weiger ik hun eten te eten voor het geval dat er een of andere vage drug inzit. "Nee, ik heb geen honger," lieg ik eigenwijs. Nog geen 3 seconden later bewijst mijn buik het tegendeel en laat zich horen. Mijn maag maakt raar een geluid, wat ik als een onmenselijk geluid zou beschrijven. "Geen honger zeg je, hè?" Grinnikt Jake, waarna hij een broodje met Nutella voor me maakt. Ik eet het broodje sloom op, want het is toch niet alsof ik ergens heen moet...

POV Kate
Nathan heeft me net voorgesteld aan al zijn vrienden inclusief Jake. Grace slaapt in zijn kamer en zij is nu 'zijn bezit' ofso. Waarom zijn deze jongens zo irritant? Ik ben duidelijk niet van Nathan en Grace is niet van Jake. We zijn toch geen objecten?! De rest van zijn vrienden waren op zich wel oké: Logan kende ik al, Aiden leek wat creepy, Justin leek me wel aardig en Liam lijkt op de meest typische klootzak. Man, wat zag die er boos uit, hij heeft altijd zo'n frons op zijn voorhoofd. Hij had me ook gekust op mijn eerste dag hier, maar het leek me beter het niet hardop te zeggen.

Ik lig nu weer op Nathan's kamer. Deze kleren zijn echt oncomfortabel en aangezien ik toch denk ik niks meer ga doen... Ik sta op en kleed me om (zie media). Ik heb een lege notebook gevonden en gebruik het nu als dagboek. Stom hè, een dagboek, maar als ik toch niks beters te doen heb... Ik ben natuurlijk niet zo dom om mogelijke ontsnappingsideeën op te schrijven. Het schrijven maakt me wat slaperig dus het duurt niet lang voordat ik op mijn nieuwe dagboek in slaap val.

POV Grace
"Als je belooft braaf te zijn, mag je naar Kate," zegt Jake uit het niets. Ik begin me echt te irriteren aan het woord: 'braaf'. Wacht, zei hij nou dat ik naar Kate mocht? Spontaan knuffel ik Jake, maar trek snel terug als ik doorheb wat ik doe. Hij trekt een zielig gezichtje om het feit dat ik zo snel terugtrok en pakt mijn arm vast. Hij trekt me mee naar Kate's kamer. Die jongen moet echt eens kappen met me overal mee naar toe te sleuren, er zit gewoon een rode plek op mijn pols en arm daardoor. Het zal niet lang duren voordat die rode plek in een blauwe verandert, verwacht ik.

Eenmaal aangekomen klopt hij aan en als er niemand antwoord opent hij de deur. Waarom zou je aankloppen als je toch gewoon de deur open gaat doen zonder toestemming? Daar treffen we een slapende Kate aan. "Maak haar maar wakker. Ik haal je over een uurtje ofso weer op," zegt Jake voordat hij me zachtjes naar binnen duwt en de deur opslot draait. "Kate, word wakker!" Fluister ik in haar oor, terwijl ik haar zachtjes door elkaar schud. Ze zucht geïrriteerd, maar kijkt heel blij als ze mij ziet. "Hoe kom je hier?" Vraagt ze verward. "Jake," antwoord ik simpel, "maar hoe gaat het met je?" "Ik verveeeeeel me," zegt Kate dramatisch.

Ik hoor voetstappen net buiten onze deur. "Weet je ik vind het nog zo erg niet hier," zeg ik knipogend. Ze kijkt me verward aan en begint bijna te lachen door wat ik zei. Ik knik naar de deur om te seinen dat er iemand achter staat. Ze begrijpt het en speelt mee: "Ja, Nathan is toch best knap!" Ik moet erg veel moeite doen om mijn lach in te houden. "We moeten een ontsnappingsplan bedenken!" Fluister ik in haar oor zodat de persoon achter de deur het niet horen kan. "Wacht, ik heb een idee," zegt Kate waarna ze de oude radio aanzet die midden in de kamer op een kastje staat. "Je bent een genie," zeg ik trots en glimlachend. "Weet ik toch," zegt ze grappend.

"Oké," begin ik, "ik heb hier zelf al best goed over na zitten denken en heb al één ding bedacht: we gaan het plan niet op papier schrijven, want dalijk vinden ze het nog en dan komen we hier nooit meer weg." "Je hebt gelijk, laten we het gewoon in ons hoofd houden," zegt Kate. "Ze kunnen maar beter oppassen, want wij hebben één ding dat ze nooit van ons af kunnen pakken: onze vriendschap," zeg ik zeker van mijn zaak.

Heyy, dit hoofdstuk is best saai sorry daarvoor. Ik heb ook al heel lang niet meer geüpload, daarom heb ik nu 2 hoofdstukjes🙃 Ik denk dat je dan maar gewoon door moet lezen😉
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K