"Ben nasıl bir kadınım?"
Sigarasını dudaklarının arasına götürüp, içine çekti.
"Sen..."
Düşünüyormuş gibi bir hali vardı. Heyecanla cevabını beklemeye başladım.
"Sen eli öpülecek kadınsın...Efsa."
Beni tam kalbimin ortasından vurduğunu bilmeden bu c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕸
Vurgun olduğum adam başkasına vurgunsa eğer, yıkılmak kaçınılmazdı.
Örümcek ağına tutunan böcekten farkım yoktu. Bir yandan kurtulmak isterken, diğer yandan kurtulmak istemiyorum. Örümcek ağına defalarca sürtünmeme rağmen kurtulamıyordum, kurtulmak istemiyordum. Bakışlarımın esir düştüğü bilinmezlik denizinde ordan oraya sürüklene bedenine söz geçirmek zordu.
Hilekâr insanlara verdiğim isimlere baktığımda; Fazla hilekârdılar. Bakışlarımdan anlaşılmasın diye sesizce oturduğum koltuğa sindim. Kuytu köşelere sakladığım umutsuz hayallerim bir viraneden farksızdı. Gülümsediğim saniyelerde, hep mutsuzlukla gülümserdim. Mutsuz olmak zordundaymış gibi hissederdim. Jiletlerin sırtıma dokunduğunu hissettim, akan kanın yere damla damla düştüğünü duydum, etrafa sıçrayan kanın kokusunu duyumsadım, kanayan ruhumun tadına baktım. Karamel renginin hazin tonlarına sahip olan saçımın ucunu iki parmağım arasına haps edip döndürmeye başladım.
Yanan şöminenin ateşine gözlerim takılmıştı, Savaş'ın evine gelmek aptallıktı, fakat Asaf'la geldiğimde bu aptallıktan çıkıyordu. Defalarca sormama rağmen neden geldiğimizi bir türlü söylememiştim zira bende üstelememiştim. Savaş'ın evi, Asaf'ınkine göre daha moderndi. Asaf'ın evi beyaz ve eski kahverengine tutkunken, savaş'ın evi siyahtı. Yanımda rahatca sigarasını içen Asaf'ın üzerinde bakışlarımı gezdirdim. Ne kadar da güzel gözüküyordu, bu halini seviyordum.
Sigarasını içerken tüm dünyadan bağlantısını koparmasını seviyordum.
İstedim.
Beni de sigarası gibi sevmesini istedim.
Sevmedi.
Sevsin istedim.
Kurtla kuzunun ölümcül oyununa göz attığımda Asaf kadar ölümcül olduklarını fark ettim. Sigarasını bitirdi ve izmaritini önünde bulunan şömineye savurdu, külleri zihinime sıçradı.
Tıpkı Asaf'ın da sıçradığı gibi.
Savaş'la göz göze geldim, gözlerimi kaçırmadan bakmak istesemde bakamadım. Keskinlikten uzak olmayan bakışlarından iğrendim. Oysa ki Asaf'ta keskin bakıyordu.
"Sizi bekletmek istemezdim ama siz beklemekten sıkılmadınız gibi geliyor."
Karşıma oturan Savaş'a bakmadım. Bakışlarımı tekrar şöminiye çevirdim.
