MÜLHEM

5.BÖLÜM: "KİMSE"

Keyifli okumalar....

**************

Bir insanı dövmeniz için sebeplere ihtiyacınız olaması gerekirdi. Benimde geçerli sebeplerim vardı.
Ailem.Olamayan ailem. Ben bile daha isimlerini,neye benzediklerini bilmiyorken,kim onlar için sorumsuz diye bilirdi?

Kimse.

Kimse onlar için sorumsuz diyemezdi.

Yaklaşık sekiz dokuz saniye önce yüzüne tokadı indirmiştim.
Pişmanmıydım? Hayır. Üstelik o kadar kuvvetli bir tokat atmıştım ki sesi beni bile ürükmüştü. Herkes şok olmuş bir şekilde bakıyordu. Saniyeler önce gerçekleşmişti olay fakat hâlâ sinirim geçmemişti.
Biraz daha beklersem o arkamdaki erkek sürüsü yapacaklarım engel olacaklardı. Elimi kaldırıp platin sarısı olan saçlarına geçirdim. Benim bu hareketimle beraber bağırarak, ellerini harekete geçirmişti bile.

"Bırak."

Ellerimdeki saçlarını daha da sıkı
Tutarak,çekmeye başlamıştım bile.
Tan'nın gelerek beni tutmasıyla onunda karnına tekmemi geçirmiştim bile.

"Ne oldu?biraz önce gayet iyi konuşuyordun. Hadi şimdide konuş."

Buket'in üstüne çıkıp, tırnaklarımı yüzüne geçirmeye başlamıştım bile.
O an beklemediğim buket'in saçlarıma ellerini daldırmasıyla,
Gülmeye başlamıştım.

"Bak sen şu işe,iyi çıktın."

Her hareketimizi saniyelerdir izleyen Emir Asaf, yerinde kalkıp,

"Yeter,artık Efsa."

Onu dinleyeceğimi falan mı düşünüyordu? Benim hâlâ işime devam ettiğimi fark edince. Yanım gelip,kollarımdan tutup beni ayağa kaldırmıştı bile,

"Tan, Buket'i götür."

Tan başını sallayıp buket'i ayağa kaldırmaya çalışıyordu.

"Sen ne yapıyorsun? Benim evimde adam dövmek. Eğer birdaha Buket'e zarar ver,yapacaklarımdan ben sorumlu olmam."

O an hiç kimsenin beklemediği bir şeyi yaptım. Yanımızda duran vazoyu kapıdan çıkmak üzere olan Buket'in kafasına attım.

Tam isabet.

Vazonun paramparça olup,yere düşmesi saniyeleri almıştı. Aynı şekilde Buket'in de yere düşmesi saniyeleri almıştı.

"Olma. Sorumlu olma."

Tan ve Ceyhun,Buket'in yanına eğilmiş hasar var mı diye bakıyorlardı. Tan yerinden kalkıp,
Üzerime yürümeye başlamıştı.

"Öldürürüm seni."

Benim cevap vermeme kalmadan, Emir Asaf söze girip,

"Tan şimdi sırası değil Buket'i hastaneye götür bende en kısa zaman da geleceğim."

Tan cevap vermeden arkasını dönüp Buketi kucağına alıp dışarı çıkmıştı. Sadece ikimiz kalmıştık.

"Ne hakla böyle birşey yaparsın?"

"Ne haklamı?aileme lâf etme hakkıyla!"

Sinirliydi fakat bir o kadar da sakindi. Bu adam anormaldi.
Başka bir açıklaması yoktu.

"Git.Odanda otur."

"Gitmiyorum."

"Gitmiyorsun?"