MÜLHEM

FİNAL

Keyifli okumalar.

Devrim Gürenç&Orhan Ölmez-Adam ve Kadın.

🍂

Kimliksizlerin haber saldığı ütopyada tek başıma çaresizdim.

Dinle sevgili; Ölüyorum.

Öldürüyorsun.

Öldürüyorlar.

Kalbimin beni tek başıma yalnız bıraktığı bu yokuşlu serüvende Asaf benimleydi.

2 ay 23 gün.

Aradan geçen günlerin hatrına sesizdim. Kaldıramayacağım kadar çok şey yaşamıştım. Şimdi ise suskundum, yanımda Asaf yoktu. Serüvenimiz kısaydı, bitmişti. Aziz Sancak'ın babam olduğunu öğrendiğimden beri yalanların etrafımı sardığına kânât getirdim. Asaf'ın benimle kalacağını zannetmiştim ama zihinim bana oyunlar oynayarak bunun da yanlış olduğunu gösterdi. Sadece bir mektup bırakarak, nereye gittiğini söylemeden beni bırakıp gitmişti.

Bu süre boyunca herkes yanımda olmaya çalışmıştı. Diyorum ya sadece çalıştılar. Ve ben bu süreçte anlamıştım ki; Ben Emir Asaf Demirkan'a vurulmuştum.

Bu gerçeği kabul edeli çok uzun bir zaman olmuştu. Artık Emir Asaf'ın evinde kalmıyordum, kendi evimde kendi doğrularımla yaşıyordum. Sıradan bir hayatı sürüyordum. Pencerenden içeriye giren sarı cılız sokak lambasının ışığında gözlerimi gezdirdim.

Saat; 05:34

Sesizce ayaklarımı yataktan sarkıtarak, her zaman ki gibi perdeyi kenara çektim.
Sokak tüm ihtişamıyla gözümün önüne serildiğinde sesizce etrafı izledim. Her gün sokağın başındaki araba oradaydı. Gerizekâlı değildim, o arabanın burada ne için olduğunu anlamayacak kadar değildim en azından. Aziz Sancak aklı sıra beni kontrol ediyordu. Perdeyi tekrar çekip üzerime birkaç parçayı geçirdim. Evden çıkarak çalıştığım kafeye doğru yürümeye başladım. Evim ve çalıştığım yer arasında çok mesafe yoktu. Arkamdan gelen siyah arabanın artık beni rahatsız etmeye başlaması canımı sıkmıştı. Aniden durup arabaya doğru yürüdüm. Hızlıca şöför kapısını açtım. Karşımda her şeyi görmeyi beklerken Asaf'ı görmek acıtmıştı.

"Emir Asaf?"

Bakışları benim üzerimde dolandı.

"Gitmiştin."

"Gitmedim, halletmem gereken şeyler vardı. Gitmek zorundaydım."

"Beni bıraktın."

"Bırakmadım, bırakmak zorunda kaldım."

Araban yavaşca inip yanıma yaklaştı.

"Beni kabul eder misin? Tekrardan."

Etmez miyim? Sen beni yanlışlarımla kabul etmişken üstelik.

Sadece sarıldım.

Aralıkta başlayan yağmurun hikayesi, temmuzda güneşle son buldu.

🍂

Biliyorum ki final çok kısa, bir haber vermeden gittim sınavlarım vardı buraya bakamadım bile. Mülhem'e artık özel bölüm gelecek(3 tane).

Güzeldi.

Bu hikayeyi yazmak güzel ve özeldi.