|| Kule φ Yedi Dünya ||

[D2] φ 52 φ

►Kelime Sayısı: 2711
►Anlatan Karakter: Leoris
►Irkı: İnsan
►Gelişim Eldiveni Seviyesi: 6

İbadethanenin içi ortadaki hafif ışıkla aydınlanırken, karşımızdaki ne olduğu belirsiz yaratık şekilden şekle girip duruyordu. Ne yaptığını veya yapmaya çalıştığını tam olarak anlayamasakta en son söylediği şey bizi öldüreceğiydi ve artık onun bir tehdit olduğundan emindik. Yinede, Kule algoritmasının dışında giden bir şeyler vardı. Onbir kişiye karşı tek başına saldıracak olan bu yaratık, saniyeler içinde yok olmadan nasıl hayatta kalabilirdi? Cevabımı almak üzereydim.

Kurt formuna geçmiş olan yaratık, ayaklarıyla yerden güç almaya başladı. Vas'Broh ve Ruhkan hemen en öne fırlayıp kalkanlarını açtılar. Nerath ve Hivi'Re iç dış bariyerlerini hızlıca yaratıp korumayı hazırladılar. Yaratık, sanki bize zaman tanıyor gibi gözüküyordu. Herkes her şeyini hazırladığında, yaratık hırladı ve diğer ayaklarını da gerdi.

Hivi'Re: Bu şey her ne ise, tek bir şey. Vyrm, şunun kafasının içerisine gir ve bundan kurtulalım.

Ama cevap Vyrm'den gelmedi. Yaratık ayaklarını germiş bir biçimde gözlerini bize dikmişti. Göz bebekleri bir anda durmadan kıpırdamaya ve hepimizi hızlıca süzmeye başladı. Ardından gözlerini Vyrm'e doğru dikti.

Yaratık: Vyrm...demek sensin. Üzgünüm ama herhangi bir büyüyü tamamlamana izin vereceğimi sanmıyorum...ayrıca bence sizde beni öldürebileceğinizi sanmayın.

Sözleri biter bitmez bir anda fırladı ve iki pençesini aynı anda savurdu. Havada olduğunu biz daha fark edemeden, Hivi'Re'nin dış bariyerini iki pençe hamlesiyle parçalamıştı ama bu yaptığı hamle ona bir açık vermişti. Vorungath hızlıca hançerini yaratığın göğsüne saplamıştı. Yaratık bariyere savurduğu pençesini oradan Vorungath'ın üzerine yönlendirdi ama Vorungath hızlıca kafasını yana eğip pençeden kaçındı. Hançeri çıkarttığında, Xer'in oku yaratığın doğrudan alnına girdi ve bir tane de boğazına Sarnia'nın oku girdi. Yaratık, Nerath'ın yaptığı iç bariyerden fırlayarak tekrardan odanın ortasında belirdi. Hançer yarası tam olarak kalbindeydi ve iki hayati noktasında oklar vardı. Ölmüş olması gerekirdi.

O anda her şey yavaşça gerçekleşti. Kurt havaya, ikinci bir kez üzerimize doğru atıldı. Ancak havadayken ve bariyere adımlar varken, bir anda elinde kılıç tutan bir insana dönüştü. Kılıcınının hedefi, en yakında olan Sarnia'ydı. Sarnia hızlı bir refleksle geriye atılsada bu tamamen kaçınması için yeteril değildi ve kılıç göğsünü çizdi. Derin bir çizikti ama hayati tehlikesi yok gibiydi. Yinede acıyla geriye doğru atılıp yere yıkıldı. Yaratığı havada görür görmez ona iki fırlatma bıçağı savurdum. Doğrudan düşeceği yere. Yaratık yere iner inmez, Xer tarafından gönderilmiş üç ok ve benim tarafımdan gönderilmiş iki fırlatma bıçağı bir bariyere çarparak engellenmişti. Yaratık havada, eliyle bir bariyer yaratmış halde bir şifacıya dönüşmüştü. Ardından iki adım geriye atıldı ve havada bir ters takla attı. Atarken belden aşağısı at, üstü insan olan okçu bir sentor olmuştu.

Sentor: En aptal formumla tanışın. Çünkü bu salağı öldürdüğümde, bok böceklerinden korkuyordu! Ha ha! Ne aptal ama!

Vorungath: En aptal halinde öleceksin ne yazıkki.

Cümlesi bittikten sonra, bir anda konuşan hali yok oldu ve asıl hali sentorun arkasında belirdi. Sentor, normal bir insanın gösteremeyeceği, hatta yabani Jezzhal'ın bile gösteremeyeceği bir refleksle geriye bir tepik gönderdi ve Vorungath hızlı bir hamleyle yanına atıldı. Hançeri elinde değildi. Onun yerine, tırnakları sivrileşmiş ve bir pençe gibi olmuştu. Aynı şekilde pençesi, bir karanlık sanatlar büyüsüyle efsunlanmıştı. Pençesi yaratığın göğüsüne değdiğinde, bir pamuğa girer gibi tenini ve etini yararak içeriye daldı. Göğüs kafesinden bir kaburgayı parçalayışını duyduk ve ardından pençe hızlıca çıktığında yaratığın kalbi Vorungath'ın elindeydi. Bir anda ibadethanedeki heykellerden Ivpine'nin büstü olan gürültüyle patladı. Heykelin taş parçaları yere döküldüğünde Vorungath çoktan üç hızlı adımla yanımıza dönmüştü. Yaratığın kalbini sıkıp parçalamıştı.