|| Kule φ Yedi Dünya ||

[D1] φ 33 φ

► Kelime Sayısı:  2122
►Anlatan Karakter: Leoris
►Irkı: İnsan
►Gelişim Eldiveni Seviyesi: 2

Y.N: Bu noktadan itibaren, başlangıçtaki bilgi kısmına, Gelişim Eldiveni Seviyesini de ekledim.

Dev bir kamp alanıydı. İğrenç koku, tüm alana yayılmıştı. Köylüler, kocaman bir kamp ateşinin üzerine çuval gibi yığılmış, hepsi atılmadan önce öldürülmüştü. Vorungath, en üstlerde bulunan ve henüz derisi kavrulmamış olanlardan bir tanesini hızlıca kapıp indirmeyi akıl etti. Evet, ölmüştü ama onun nasıl öldüğünü bulmamız önemliydi. Adam kan içindeydi ve sırtı yanmıştı. Korkunç bir koku geliyordu. Midem kalkmıştı, kusmamak için bir iki adım geriye gittim. Vorungath'ın uzaktan adamı indirip üstündeki kumaş kıyafeti çıkardığını gördüm. Adamın üstünde, hiçbir iz yoktu. Ne bir pençe, ne de bir saplanma. Adamı tutup arkasını çevirdiğinde ise, yuvarlak bir şekilde adamın sırtında bir göçük olduğunu ve özellikle o bölgelerdeki derinin yandığını, sinirlerin fırladığını gördü. Bunun ne olduğunu ben bile anlamıştım. Bu, bir alev topu veya elektrik küresiydi. Başka bir şey olamazdı. Vorungath doğrudan adama odaklanmıştı. Ancak hızlıca kalktı ve üsttekilerden birini daha kaptı. Ona da baktı, aynı şekilde öldürülmüştü. Tüm gücüyle, cesetleri teker teker indirmeye başladı. Hiçbirinde pençe izi yoktu. Kamp alanını gezdi ve bölgedeki değerli şeylere, erzaklara ve altınlara bakmaya başladı.

Vorungath: Hiçbir şeye dokunulmamış. Bu kadar köylüyü bir büyücünün zevk için öldüreceğini ve ateşe yığacağını düşünmüyorum. Onları yakmaktan keyif alıyor olsa bile öldürmesi için bir açıklama gerekir.

Tekrardan havaya, güneşin durumuna baktı. Gece olmasına çok az kalmıştı. Hemde çok çok az. Hava yer yer kararmaya başlamıştı. Etrafa biraz daha bakındı. Çantasını yere bıraktı, haritasını açtı. Ne yaptığını anlamak mümkün değildi. 

Vorungath: Açıklama şu. Vyrm'in dün geceki Houran saldırısında gördüğü büyücü, bu adam. Vahşileri kullanarak köylere saldırıyor ve bunları kızartmasının sebebi, tüm Vahşilere vereceği bir ziyafet. Yapılalı çok olmamış çünkü içlerinde hala kızarmamış olanlar var.

Tam o sırada, benim solumda, Vorungath'ın arkasında kalan bir çalıdan bir hışırtı geldi. Vorungath hızlı bir şekilde hançerini kınından çekip elinde bir büyü oluşturdu. Bende aynı hızla iki fırlatma bıçağı alıp hançerimi çektim ve ağacın arkasına siper aldım. Ses bir daha duyuldu ve bir kere daha.

Vorungath: Ellerini kaldır ve ayağa kalk. Bir daha sana bu şansı vermeyeceğimden emin olabilirsin.

Çalıların içinde ilk önce bir çift el kalktı ve ardından biri ayağa kalktı. Bu köylülerden biriydi. Beyaz tenliydi ve gençti. Siyah saçlıydı. Tek silahı belindeki oduncu baltasıydı. Üzeri yırtık pırtık ve kirliydi. Yüzünde korkmuş bir ifade vardı. Kafasının yarısı kurumuş kanla kaplıydı. Ufak tefek ve zayıf bir şeydi. Yaşıtım olabilirdi.

Genç: B-Ben, sadece sizi gördüğüm için geldim. Amacım kötü değil! S-Sadece olanları gördüm ve yardım edebileceğimi düşündüm. Size zarar vermek istemiyorum ki zaten veremem!

Baltasını belinden alıp hızlıca Vorungath'ın ayaklarının dibine attı. Vorungath baltayı alıp yavaşça arkasına attı ve kollarını kavuşturdu.

Vorungath: Bana ne anlatabilirsin?

Genç: Büyücü geldiğinde onu gördüm. Ama beni görmedi. Öğlen gibiydi. Üç-dört saat oldu. Odun toplamak için çıkmıştım, odun toplamıştım ve daha fazlasını taşıyamazdım. Yinede babam kendimi zorlamamı söylerdi, o yüzden bende odun toplamak için gider, bir miktar toplayıp geri kalan zamanda bir ağacın tepesinde biraz oturur, etrafı gözlerdim. O sırada bir ateş topu tüm kampı çığlıklara boğdu. Ben yüksek bir ağacın tepesindeydim ve ağacın gövdesinin arkasına saklanıp sadece orayı kesmeye başladım. Zaten yapabileceğim bir şey yoktu. Siyah bir cüppe giymişti ve cüppesi yırtıklar içindeydi. Kafasında bir kapüşon vardı ve ağzına kadar örtüyordu. Bir patlamadan sonra kapüşon açıldı ki, kördü. Tamamen. Etrafa ateş topları, küreler saçtı. Babam beni çok zorlasada onu çok severdim. Ateş topu ona vurduğunda, çıldırmış gibiydim.