AŞKTAN ÖTE

66. Bölüm: Köstebek

ÖNEMLİ!!!

EĞER BİRKAÇ KİŞİ SONDAKİ ÜÇ SORUMADA CEVAP VERİRSE BİR SONRAKİ BÖLÜMDE 68. BÖLÜMDEN KESİT PAYLAŞACAĞIM. HADİ BAKALIMM. ŞİMDİ GÜZEL GÖZLERİNİZLE GÜZEL GÜZEL OKUYUN BAKALIM. HEPİNİZİ KOCCAMAN SEVİYORUMM💞

"Kızım ölüyorum ben ya. Bu nasıl baş ağrısı böyle?"

"Ee sana içme dedim,dinledin mi? Hayır." Cansel dün gece bizde kalmıştı. O halde eve giderse anneannesi kesinlikle kalpten olmadı yüksek tansiyondan giderdi. Zaten ona bakan bir anneannesi vardı. Yani öyle söylemişti sarhoş haliyle. Birde annesinden nefret ettiğini sayıklamıştı ama pek anlamamıştım.

"Neyse boş ver şimdi beni. Anneanneme bir şey dediniz mi?''

"Yok,teyzem burada kalacağını söyledi sadece. Toparlanda bir görün. Merak etmiştir kadıncağız.''

"Tamam,tamam," dedi hızlıca kalkıp. "Ben hemen çıkıyorum."

"Bu halde mi?" dedim onu durdurup. ''Ne varmış hal-" Sözünü tamamlayamadan Emre'nin sesi geldi aşağıdan. "Eyvah! Bittim ben!" dedi Cansel panikle. "Ne yapacağım Esil? Abim beni böyle görürse öldürür!" Her şeye inanırdımda Emre'nin asla kızgın halini hayal edemezdim. "Ya bir şey demeyiz. Nereden bilecek."

"Bilir o." Cansel gerçekten korkmuş duruyordu. "Ya ne yapağım Esil?"

"Saklansan?" Cansel daha yerinden kıpırdayamadan odamın kapısı açıldı ve Emre içeri girdi. Gözleri Cansel'i süzdü. "Ne bu hal?"

"A-abi...şey.''

"Ne? Bu? Hal?'' Kelimelerin üzerine bir bir baskı yaparak bağırdığında Cansel titredi. "Emre bak sakin ol," diye araya girmeye kalktığımda bana döndü. "Sen dışarıda bekler misin?'' Kaşlarımı çatarak baktığımda ''Lütfen Esil," diye rica etti.

Kapıyı çekip abi kardeşi yalnız bıraktım. Ama sesleri alt kata kadar geliyordu. "Kime çektin ya sen?!'' Emre dur durak bilmeksizin bağırıyordu Cansel'e. "Abi lütfen."

"Sen anneme mi çektin ha? Sen o kadına mı çektin Cansel?!"

"Abi! Beni kime benzettiğinin farkında mısın? Ben o kadın değilim! Duydun mu? Beni bir kez daha o kadına benzetme! Sakın abi! Sakın!" Bir kapı çarpılma sesi geldi. Cansel paldır küldür indi merdivenlerden. Gözlerinden süzülen sessiz yaşları sonradan fark ettim.

"Kızım?" dedi teyzem. "Lütfen," dercesine elini havaya kaldırdı Cansel. "Bu halde bırakmam seni," diye atıldığımda titreyen dudakları aralandı ve bir şey diyemeden kelimelerini hıçkırıkları örttü. Dış kapıyı açıp gitti. Emre'de aşağı indiğinde teyzem Cansel'i yalnız bırakmamasını söylesede Emre inatla yerinde durmayı sürdürdü.

Cansel bu haldeyken üstelik onu bu hale o getirmişken nasıl rahat olabilecektiki? "Emre, teyzem haklı. Cansel hiç iyi değil, git peşinden."

"Umurumda değil," dedi umursamazca. "Sersem! Onun başına bir şey gelirse ne yaparsın? Hı? Ya kendine bir şey yaparsa?" Artık öfkeden bağırıyordum. Gözlerini kaçırdı. "Şu an sadece zaman kaybediyorsun," diye fısıldadım sakin bir sesle.

"Onu da kaybetmeden git peşinden. Hadi!" Bakışları benim üzerimde dolaştı. Öfkeden kızaran gözlerini hışımla devirdi ve koşarak çıktı gitti. Sol yanıma aldığım darbeyle afallarken kaşlarımı çatarak teyzeme bir bakış attım. "Yüreğimi dağladın kız!"