AŞKTAN ÖTE

71. Bölüm: Annesiyim!

SONDA YENİ BÖLÜM KESİTİ VAR. BAKMADAN GEÇMEYİN DERİM😉

"Uzel niye buradayız? Burasının annemle ne ilgisi var?" Kapris'in kapısından girerken elimi sımsıkı tutuyordu. "Uzel cevap verir misin?" Bana döndü. "Sadece biraz oturacağız."

"Ama annem?"

"Anneni bulmak istemiyordun?"

"Ama sen buldun." Masalardan birine oturduğumuz an Çisel yanımıza geldi. Bana sarılırken biraz donuktum. "İyi misin sen?" dedikten sonra Uzel'e baktı. "Kavga falan mı ettiniz?"

"Yok bir şey," dedi Uzel. "Melih nerede?"

"Buralardaydı. Gelir birazdan." Çisel yanımızdan ayrılırken bakışlarımı Uzel'e diktim. Yüzüme bakmaktan kaçınıyordu. Donuk ve öğrenmemesi gereken bir şeyi öğrenmişçesine huzursuzdu surat ifadesi. Onunla iletişim kuracakken Nurfeza Hanım geldi.

"Ne alırsınız?" Uzel'in bakışları bana kayarken ben Nurfiş'e baktım. "Alkolsüz kokteyl alabilir miyim?"

"Tabii güzel kızım. Siz?"

"Bana her zamankinden."

"Tabii," deyip giderken Uzel yine bana baktı. "Ne oluyor? Niye bana öyle bakıyorsun?"

"Esil yorma beni. Soru falanda sorma. Otur iki dakika."

"Bana açıklama bile yapmadın."

"Bende hâlâ şoktayım. Kendim bir anlayayım. Sonra sana anlatırım." Hiçbir şey anlamıyordum. Ne oluyordu? Anneni buldum deyip beni Kapris'e getirmişti. Yolda ona gelen mesajdan sonra ise ne tek kelime etti ne de bir açıklama yaptı.

Masaya siparişlerimiz geldiğinde Uzel'in telefonu çaldı ve açıklama bile yapmadan masadan kalkıp uzaklaştı. "İyi misin peri kızı?" Kafamı kaldırıp Nurfiş'e baktım. Sandalyeyi gösterdim. "Otursana." Yanıma oturdu. "İyi misin?"

"Yani…tam bilmiyorum. Kafam karışık."

"Anlatmak istersen…" Kafamı salladım. Uzel'in geldiğini görünce Nurfiş'e baktım. "Anlatırım,'' dedim. Kalkıp işine geri dönerken Uzel yanıma oturdu. "Benim gitmem gerek."

"Nereye?" Birini aradı. "Nerdesin?"

"…"

"Esil'e göz kulak ol. Hatta sonra evine bırak," deyip kapattı. "Uzel ne oluyor?"

"Melih'le eve dön. Sana akşam gerekli açıklamayı yapacağım."

"Nereye gittiğini söylemeyecek misin?"

"Boş ver," dedi alnımdan öperken. "Melih'le eve dön. Gözümü arkada bırakma benim," dedi ve gitti. Neler olduğua dair en ufak bir fikrim yoktu ama Uzel'e güveniyordum. O kafasında toparlayınca her ne oluyorsa bana da anlatırdı. Yerimden kalkıp Nurfeza Hanım'ın yanına gittim. "Şimdi anlatabilirim."

"Gel aşağıya inelim." Kalabalıktan başka bir kalabalığa doğru ilerlerken fark ettimki aşağısı yukarıdan hem daha ferah hem de daha az kalabalıktı. Tenha bir yere oturduk. "Dökül bakalım peri kızı güzel gözlerini böyle hüzünlü kılan derdin ne?"

"Şu sıralar gündemimde annem var."

"Çiçek Hanım mı?" Kafamı iki yana salladım. "Gülistan Taşkın. Gerçek annem." Nurfiş'in beti benzi birden atınca endişeyle gözlerimi büyüttüm. "İyi misin? Ne oldu birden?"

"İ-iyiyim. Kan şekerim düştü herhalde." Elimin üzerine elini koydu. "Endişelenme. Yok bir şeyim. Sen anlat kimmiş bu Gülistan Taşkın?" Keşke bilseydimde anlatabilseydim. Bende bilmiyordum ki annem kim. İnsan annesini tanımaz bilmez miydi?