Bana canını anlat desen
Canımın içinde cansın derim.
Bana aşkını anlat desen
Ne kağıtlar yeter ne kalem
Bana sevgini anlat desen
Aç kalbimi bak derim.
Bana sevilmeyi anlat desen
Ölene kadar seviyorum derim.
Bana çiçekleri anlat desen
Çiçeklerden çiçeksin derim.
Bana gerçekleri anlat desen
Gerçek seni seviyorum derim.
Bana dünyayı anlat desen
Sensiz dünyayı neylerim.
~~ALİ ERYILMAZ~~
BÖLÜM ŞARKISI: FLÖRT~ AŞK BÖYLEYMİŞ MEĞER
MULTİ:ONUR
Sabah erken saatlerde gözümü açtığımda yan tarafımdaki Uzel'e bakıp gülümsedim. Onu uyandırmadan yataktan çıkıp hızlıca duş aldım ve üzerime giysilerimi giyip mutfağa indim. Buzdolabında pek bir şey yoktu. Sanırım Uzel hiç alışveriş yapmayı sevmiyordu.
Yumurtalardan omlet yaptıktan sonra olan kahvaltılıklardan masaya koydum. Küçük domatesleri doğrarken karnımın üstünden dolanan kollarla duraksadım.
"Günaydın."
"Niye ben uyanmadan kalktın?" Bıçağı bırakıp ona döndüm. "Kahvaltı için. Bir şey mi oldu?" Hiçbir şey demeden dudaklarını bileğimdeki dövmeye bastırdı. Dövmemi çok sevmişti. Bunu özellikle kulağıma fısıldayıp durmuştu. Dudakları tenime değerken bedeninden bedenine geçen duyguyu çözmüştüm.
Beni gitti sanmış ve haliyle korkmuştu. Geri çekilip konuştu. "Bugün ne kahvaltı ne de iş umurumda."
Hii! İş!" Unutmuştum! İşi unutmuştum! Arslan Bey'e ne diyecektim şimdi ben? Telaşla suratına baktım. "Hemen işe gitmem gerek benim." Yanından geçmiştimki kollarını arkamdan sarıp tuttu beni. "Bugün gitme Esil. Ben hallederim."
"Sen gideceksin yani?" Boynumu öpüp geri çekildi. Masadan zeytin alıp ağzına attıktan sonra konuştu. "Emir büyük yerden."
"O zaman bende gidebilirim."
"Bugün izinlisin." Masadakileri tek tek götürdüğünü gördüğümde gülümsememe mani olamadım. Bu normal bir iş değildi. Hem öyle bile olsa benim patronum Arslan Bey'di. Uzel değil. "Arslan Bey'i aramalıyım sanırım."
"Gerek yok," deyip ellerimi tuttu. "Arama kimseyi."
"Uzel,benim patronum Arslan Bey. Onun haberi olmalı."
"Sevmiyorum o herifi,Esil." Arslan Bey ile aralarında her ne varsa ikiside birbirlerinden haz etmiyorlardı. Arslan Bey, Uzel'in ukala biri olduğunu düşünüyordu ki, bence haksızda sayılmazdı. Uzel ise Arslan Bey'den haz etmediğini her dakika dillendiriyordu.
"Yinede benim patronum o ve aramam gerek," dedikten sonra telefonumu alıp aradım.
"Neredesin sen Esil? O staj kağıdını imzalamamı istemiyorsun galiba, hı?"
"Özür diler-" derken Uzel kolumu dürtünce ona baktım. 'Özür falan dileme,' diyordu gözleriyle. "Kusura bakmayın," dedim düzelterek. "Kusura bakmayın? Ama sen kusura bak Esil. O staj kağıdı imzalanmayacak,haberin olsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKTAN ÖTE
Novela Juvenil*Sadece söz ver ve hayatın sana sözünü tutturmamak için kırk takla atışını seyret.* "Söz veriyorum..." Onlar çok zorlandılar. Aylarca uzak kaldılar kendi hataları yüzünden. Kendi hatalarından ders çıkardılar, artık uzak durmayacaklardı. İkiside uza...
